همواره گفته می شد کشور ماعادت کرده بعد از شکل گیری بحران نسبت به حل اساسی مشکل قدم بردارد. نمونه اش در همین استان ما می توان به زلزله۶۹رودبار و برف ۸۳ اشاره کرد که مسئولین بعد از ۴۰هزار جان باخته و قطع برق ،آب و گاز و آوار منازل مسکونی و تجاری تازه متوجه شدند باید نسبت به مقاوم سازی و حل مشکل اساسی تاسیسات قدم بردارند هر چند برف سال گذشته نشان داد که باز هم در خصوص تاسیسات آب ،برق و تلفن و…اصولی کار نشده و تا رسیدن به توسعه فاصله زیاد است.
اما این نگاه وجود داشت که مسئولین کشور ما بعد از چهل سال تجربه خطا و آزمون به نقطه رشد رسیده اند و به حقوق حقه مردم عنایت ویژه دارند تا اینکه در زلزله کرمانشاه متوجه شدیم کارکرد ما خیلی با اوایل انقلاب فرق نکرده است و همچنان اندر خم یک کوچه ایم . روز اول وقتی شنیدم زلزله ای در کشور ما و عراق اتفاق افتاده بلافاصله نگران مردم عراق شدم که یک کشور جنگ زده است و سالها با ایران، کویت، امریکا و سرانجام هم داعش دست به گریبان بوده و می باشد .قطعا باید همه منابع این کشور صرف هزینه های دفاع از کشور شده و طبق اصول جنگ فاصله فقیر و غنی در آن زیاد باشد و حتما ساخت و سازها اصولی نبوده و عمق فاجعه بسیار زیاد .ترس تمام وجودم را فرا گرفت نکند برادران شیعه ما در عراق دوباره به ماتم فرورفته باشند اما دیدم کل فوتی این کشور۷نفر شد در عوض مردم عزیز کشور ما در کرمانشاه برخلاف تصورم چند ده برابر زیر آوارها له شدند و طبق معمول همیشه مردم ایران دست در دست هم دادند و به هم نوعان خود کمک رسانی نمودند اما در این بین چند نکته برایم جای سوال باقی ماند که یکی از این نکته ها تفاوت آمار فوتی از سوی رسانه ملی صدا و سیما با فیلمهای منتشر شده از سوی مردم دز فضای مجازی بود نمی دانم چه اندازه این آمار سندیت دارد اما فیلم منشر شده از سوی مردم مبین این بود که ما چهار هزار کشته داریم نه چهار صد تا که در صورت صحت باید گفت چرا صدا و سیما در جهت اعتماد مردم تلاش نمی کند؟ چرا مردم طی سالیان اخیر از رسانه ملی گریزان هستند و چرا مایل به شنیدن اخبار رسانه های بیگانه می باشند ؟چرا کانالهایی که در خارج از کشور مدیریت می شود مورد اعتماد مردم قرارمی گیرد و مخاطبین آن به مراتب چندین برابر کانال های خبری ماست؟ که جای بسی تأمل و قطعا نیازمند کار کارشناسی است.
نکته دیگر و حائز اهمیت ٬ ساخت و سازهایی هستند که موجب مرگ عزیزان کشور ما در بحران زلزله می شوند که می تواند بیانگر عدم نظارت باشد و اینکه همه دنبال سوداندوزی هستند که این امر می تواند شکاف طبقاتی را هر روز بیشتر کند. صرف نظر از افکار سیاسی که مسکن مهر و بیمارستان پل ذهاب به دستور کدام دولت و در زمان کدام دولت ساخته شد نشانگر این واقعیت هست که دولتمردان متولیان خوبی نیستند که این واقعیت در دل خود حقیقت دیگری را بیان می کند وقتی سهل انگاری از سوی دولتمران صورت گیرد چه انتظاری می توان از بخش های دیگر داشت؟
زیدی می گفت ما به رشد رسیده ایم نه به توسعه.
توسعه همان است که روزانه چندین زلزله ۵،۶و۷ریشتری در ژاپن اتفاق می افتاد اما آب از آب تکان نمی خورد. رشد همان است که به جای اینکه اصولی برای ساخت خانه مسکونی افراد بی بضاعت تعریف کنیم خانه ابدی برای انها تدارک دیده ایم .انچه که برای اینجانب زجر آوراست این که همواره افراد بی بضاعت زیر دست و پای سرمایه دارن له می شوند.
از این همه بی تدبیری بغضم می گیرد.
دولتمردان عزیز حقیقت این است که اموزش ٬ سواد و عملکرد ما متناسب و به روز نیست بلکه فقط ادعاهای ما زیاد است. به طور مثال رشد فوتبال طی سالهای اخیر توسط یک مربی خارجی کلاسیک و به روز اتفاق افتاد به طوریکه این امید را در ما به وجود آورده است که در جهان شگفتی ساز شویم و تیم های بزرگ جهان را از سر راه برداریم.
علی علی پور نیاول مدیر مسئول سایت همای خبر و هفته نامه همای گیلان
ثبت دیدگاه