یادداشت | ابوالفتح فخرمحمدیان*:
در ابتدای این مقال باید به این نکته کلیدی اشاره نمایم که این نوشتار، فارغ از موانست نگارنده با شخصیت ملی مورد نظردر این مقاله بوده و به تعبیری در ساحت شخصی وفردی قرار نداشته است؛بلکه از باب بررسی وکنکاش ِ، خواستگاه وکانون نضج یک شخصیت ملی است.
عموما افراد و شخصیتهای ملی که در مدیریت های اجرایی وکلان در گستره کشوری قرار دارند، برخوردار از دو حوزه انتخابی یا انتصابی هستند.که هرکدام به طرقی دارای وجهی از شایستگی و قابل اتکا می باشند.
اما وجه انتخابی مدیریت ها وابسته به میزان مقبولیت وشایستگی مدیران در بین اکثریت عامه وبه تعبیری شهروندان صورت می گیرد که با انتخاب مستقیم ، شخص مدیر را منتخب آرا ونظر خود می نمایند.
حوزه پارلمان وریاست جمهوری از این گونه اند که به صورت مستقیم انتخاب انها بدون واسطه توسط اکثریت شهروندان صورت می پذیرد. و حوزه های انتصابی با توجه به شایستگی ها و توانمندی های فرد در امور مختلف توسط مدیران منتصب می گردند.
اما دکتر محمدباقرنوبخت حقیقی در این میانه از جمله شخصیت های ملی است که کانون نضج او از حوزه انتخابی و بطور ممتد از جانب شهروندان صورت پذیرفته است که حتی منتقدین نیز نسبت به مقبولیت بی نظیر او در حوزه انتخابیه اش در سالهای نمایندگی مجلس شورای اسلامی اشاره دارند.
او با بهره گیری صحیح از این پشتوانه انتخاب متوالی در مجلس شورای اسلامی با همکاری دیگر چهره های ملی که جملگی منتخب شهروندان و از عقلای مجلس بودند ،توانست با راهبری دکتر حسن روحانی وایت اله هاشمی رفسنجانی نوع دیگری از گفتار ،اندیشه و مشی سیاسی را در کشور مطرح نماید که به خط اعتدال شهرت یافت. وتبلور عینی ان توجه او وهمفکرانش نسبت به کادر سازی سیاسی و اشاعه و درعین حال تعمیق تحزب در کشور بود که در قالب حزب اعتدال وتوسعه نمود عینی یافت.و با تکیه بر این راه وشایستگی های خود به دبیرکلی حزب رسید و همچنان این حزب را با نگاه راهبردی و اشاعه تفکر اعتدالی به پیش می برد.
او در واقع علاوه بر نگاه اقتصادی وتوسعه مندی که در این رابطه دارد با انتخاب حزبی مشخص ودرنگاهی بالاتر با بسط تحزب رویکرد ودغدغه خود را نسبت به مقوله توسعه سیاسی اعلام نموده است.
در این سالهایی که چه در مقام مسئول ویا چه در مقطعی بعنوان منتقد بوده است در تفکر کادرسازی وافزایش نقش احزاب در آینده کشور جهد بلیغی نموده است.
او دارای نگاه سیاسی و اقتصادی است که صدر تا ذیل این نگاه برگرفته از مداقه او نسبت به سیر تحولات سیاسی، اجتماعی واقتصادی کشور است.
از جمله دانش اموختگان علم اقتصاد است که نسبت به بنیانهای جامعه شناسی و سیاسی بیگانه نبوده و سعی نموده در این سالها نگاهش را توامان به سمت توسعه سیاسی واقتصادی با ضرب اهنگی منتظم ومنطقی به پیش ببرد.
او در سالهایی که این کشور بدست مدیران دولتهای نهم ودهم اداره میشد کنج عافیت طلب ننمود وبا حضور درکنار دکتر روحانی وجمع متخصص دیگری در مجمع تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام به امور فکری،حوزه نظری و مباحث بنیادین وبرنامه ریزی کشور برای آینده می پرداخت
و تبلورآن در کتابی بنام الگوهای توسعه نمود عینی یافته است.
او از جمله شخصیت های ملی است که میتوان از نگاه راهبردی وتوسعه مند او برای اینده کشور بیش از پیش بهره گرفت.
او در واقع علاوه بر نگاه اقتصادی وتوسعه مندی که در این رابطه دارد با انتخاب حزبی مشخص ودرنگاهی بالاتر با بسط تحزب رویکرد ودغدغه خود را نسبت به مقوله توسعه سیاسی اعلام نموده است.
*کارشناس ارشد علوم سیاسی – روزنامه معین
ثبت دیدگاه