مطابق ماده ۲۰ قانون اساسی حق مسافرت و آزادی سفر از حقوق مسلم هر فرد است. اینکه با اعمال برخی شرایط، ناخواسته و حتی برای دستیابی به اهدافی مثبت، زمینه برای ایجاد محدودیت احتمالی فراهم شود، نکته ای است که باید در آن تامل کرد.
اختصاصی «بامردم» | فریدون خوشبو:
دولت تصمیم گرفته است تا عوارض خروج از کشور را از ۷۵ هزار تومان به ۲۲۰ هزار تومان افزایش دهد و در سفر های بعدی نیز این مبلغ را ۴۴۰ هزار تومان برساند.
این استدلال که با هدف توسعه گردشگری داخلی، باید نرخ عوارض خروج از کشور به یکباره به ۳ برابر افزایش پیدا کند بیشتر از همه، آسیب‌هایی را متوجه اقشار متوسط خواهد کرد، چه آنکه قشر مرفه در پرداخت مبلغ مذکور توانمندی دارد.
باید توجه کرد که اولا قانون مربوط به اخذ عوارض از مسافرانی که قصد عزیمت به خارج از کشور را دارند تنها برای شرایط اضطراری دوره جنگ وضع شده بود و همان زمان هم اصل این موضوع مورد تأیید شورای نگهبان قرار نگرفت و حتی در شرایط خاص آن زمان کشور به مرحله اجرا نرسید!
دوم آنکه مطابق ماده ۲۰ قانون اساسی حق مسافرت و آزادی سفر از حقوق مسلم هر فرد است. اینکه با اعمال برخی شرایط، ناخواسته و حتی برای دستیابی به اهدافی مثبت، زمینه برای ایجاد محدودیت احتمالی فراهم شود، نکته ای است که باید در آن تامل کرد.
سوم اینکه قطعاً این موضوع در صـــــــــورت تصـــــــــــویب مجلس، بر مسافرت‌های خارجی و به ویژه مسافرت‌های ارزان طبقه متوسط به کشورهای همسایه تأثیر زیادی خواهد گذاشت ولی این کاهش سفرها لزوماً به معنای توسعه سفرهای داخلی و رونق گردشگری نیست، چه آنکه برخی سفرهای داخلی، در مقایسه با بعضی مسافرت های خارجی هزینه‌های به مراتب بیشتری دارند.
به راستی چرا چنین عوارض گزافی باید از مسافران ایرانی دریافت شود و منطق افزایش 3 تا 6 برابری آن چیست؟ آیا غیر از این است که دولتمردان قصد دارند از استقبال مردم به انجام سفرهای خارجی برای خود درآمد هنگفتی کسب کنند؟
اصلا ببینیم چه اقشاری از مردم و چرا به خارج می روند و چرا دولت فقط زورش به طبقه متوسط و ضعیف می رسد؟
بسیاری از محققان بر این باورند که دیدن و تجربه کردن تفاوت‌ها در سرزمین‌های تازه، از مهم‌ترین انگیزه‌های گردشگران و جهانگردان سرتاسر دنیا است، یعنی کنجکاوی در زمینه‌های اقتصاد، سیاست، اجتماع، فرهنگ، ورزش، دین، زبان، جغرافیا، تکنولوژی و سفر، ارضا کننده حس کنجکاوی و نشان دهنده پویایی اجتماع انسانی است. بسیاری از ایرانیان هم مسافرت می‌کنند تا ببینند در دیگر کشورها چه می‌گذرد. منطقه جغرافیایی زندگی هر انسانی، بعد از یک مدت برای او تکراری و غیر جذاب می‌شود و تنها با سفر می‌شود رخوت را از زندگی دور کرد. هر چقدر سطح تفاوت‌های مبدا و مقصد زیاد باشد، تقاضای مسافرت به مقصد نیز بیشتر خواهد شد .
کمبود اماکن تفریحی در ایران و نداشتن ظرفیت‌های تفریحی لازم برای ارضای حس بلندپروازی جوانان، به عامل مهمی در برنامه ریزی سفر به خارج تبدیل شده است.
بسیاری از مردم ترجیح می‌دهند به سفر بروند تا برای مدتی هر چند کوتاه، مشکلاتشان را فراموش کنند و از مسایل فردی و اجتماعی رها شوند
متاسفانه بسیاری از اماکن تفریحی کشور، فاقد خدمات رفاهی مناسب هستند و ایرانی ها ترجیح می‌دهند پول خود را در جایی هزینه کنند که هم احترام بیشتری ببیند و هم خدمات خوبی در قبال هزینه‌هایش دریافت کنند.
متاسفانه گردشگری در ایران در مقایسه با بعضی از کشور ها بسیار پرهزینه تر از خارج شده است در برخی از مناطق توریستی ایران، برخورد بد خدمه سوئیت‌ها، فروشگاه‌ها و هتل‌ها با گردشگران غیر قابل باور است. در ایران و از دید برخی از فروشندگان در استان‌های توریستی، مسافر یعنی فرصتی برای چپاول که نباید آن را از دست داد!
کیفیت برخی رستوران‌های بین جاده‌ای ایران، در شأن کشوری با فرهنگ دیرینه ما نیست. وضع بسیار بد بهداشت قهوه خانه‌ها و مسافرخانه‌ها در شهرهای توریستی ایران، رغبت برای سفر را کاهش می‌دهد.
. مشکل ما در ایران چند چیز است: عدم نظارت و قیمت‌گذاری های صحیح بر اساس امکانات و قیمت‌های واقعی، عدم نظم و انضباط و صداقت در هتلداری، نبود امکانات ساده مثل نمازخانه، و علی الخصوص دستشویی های بین‌راه ….
پایگاه خبری تحلیلی با مردم : انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
ثبت دیدگاه