در ایران متأسفانه بحث اخلاق زیست‌محیطی کاملاً شکل نگرفته است و مردم و مسئولان آن‌طور که باید آگاهی و آشنایی لازم را در مورد محیط‌زیست و استفاده‌های بهینه‌ای که می‌توانند از منابع طبیعی و زیست‌محیطی داشته باشند، ندارند.
مصادیق آن آلودگی‌های مستمر دریای خزر از طریق منابع انسانی و کارخانه‌ای، آتش‌سوزی‌های پی‌درپی جنگل‌ها و سرمایه‌های ملی شکارهای بی‌رویه و از بین رفتن گونه‌های نادر زیستی و آلودگی هوا که روز به روز بیشتر تنفس می‌کنیم.
در مبحث اخلاق محیط زیستی ما با دو قشر در جامعه روبه‌رو هستیم. یک قشر سیاست‌گذاران هستند و قشر دیگر مردم هستند که باید این موضوع را مدنظر قرار دهند. و هرکدام نقشی مهم دارند که باید به‌درستی انجام گیرد .
باید بپذیریم که بزرگ‌ترین متخلف درزمینهٔ آلودگی محیط‌زیست کشورمان دولت‌ها می‌باشند ..و به همین دلیل نیز نقش عامرانه آن‌ها برای ترویج فرهنگ زیست‌محیطی در بین عامه مردم فاقد اثرگذاری فراگیر می‌باشد .
کارخانه‌هایی که پساب‌های مضرشان را در محیط‌زیست رها می‌کنند ؛
مراکز درمانی و بیمارستان‌هایی که هنوز مجهز به سیستم امحا و اتوکلاو زباله‌های عفونی خود نیستند ؛
شهرداری‌های تمام ایران که بیشترشان دارای سیستم تبدیل و بازیافت زباله نمی‌باشند و زباله را در طبیعت رها می‌سازند ؛
صنایع اتومبیل‌سازی کشور که در پایین‌ترین رنج استانداردی خودرو تولید کرده و روانه بازار می‌کنند ؛
بنزین بدون کیفیتی که وزارت نفت در اختیار خودروهای این کشور قرار می‌دهد ؛
صنایعی که فاقد فیلترهای تصفیه‌کننده‌های مناسب هستند ؛
بی‌تدبیری مدیران و مسئولان در از بین بردن منابع و ذخایر آبی کشور ؛
خشک شدن تالاب‌ها و دریاچه‌ها و رودخانه‌ها به لحاظ احداث سدهای متعدد که باعث بروز پدیده گردوغبار در کشور گردیده؛
ورود فاضلاب کارخانه‌ها و شهرها به رودخانه‌ها و دریا ؛
از بین رفتن زیست‌گاه‌های گیاهی و جانوری که همگی ناشی از عدم مدیریت و تدبیر دولت‌های متعدد در ایران بوده را نباید نادیده گرفت و این تخلفات صدها برابر بالاتر و بیشتر از تخلفات مردم هست …
قطعاً بدون وجود قوانین منع‌کننده نمی‌توان از جامعه انتظار داشت به‌صورت خودجوش و یکپارچه معیارهای محیط زیستی را رعایت بنمایند ..
در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته آلاینده کردن محیط‌زیست با برخوردهای جزایی و حقوقی روبرو می‌شود. درحالی‌که در ایران حتی جریمه نقدی نیز برای متخلفین و آلوده‌کنندگان محیط‌زیست وجود ندارد
دستاورد مهمی که اتحادیه اروپا در این زمینه به دست آورده این است کسانی که محیط‌زیست را آلوده می‌کنند را می‌توانند حتی تا 10 سال به زندان محکوم کنند
البته می‌توان جریمه‌های سنگین را در کنار فرهنگ‌سازی اقدام مؤثری در حفظ طبیعت و محیط‌زیست دانست ولی تجربه کشورهای توسعه‌یافته نشان می‌دهد که بدون برخورد جزایی با تخلفات محیط زیستی نمی‌توان موفقیت نهایی را به دست آورد چون درواقع تا وقتی‌که برای آلوده کردن محیط‌زیست جریمه نقدی وجود داشته باشد نه‌تنها بازدارندگی لازم را نخواهد داشت بلکه خود یک مشکل و معضل اخلاقی را به بار می‌آورد، چراکه مضمون و برداشت از جریمه نقدی این است که وقتی من پول داشته باشم می‌توانم محیط‌زیست را آلوده کنم..
پایگاه خبری تحلیلی با مردم : انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
ثبت دیدگاه