×

منوی بالا

منوی اصلی

دسترسی سریع

اخبار سایت

اخبار ویژه

افزونه جلالی را نصب کنید.  .::.  اخبار منتشر شده : 4 خبر

مرتضی اقبالیان - آنچه که در ماجرای گمرک و نماینده سراوان مغفول ماند - مرتضی اقبالیان

مرتضی اقبالیان:

چندی پیش از نماینده سراوان در مجلس شورای اسلامی، فیلمی در فضای مجازی به صورت گسترده منتشر شد. در این فیلم، نماینده سراوان از مسئول یک محل تردد (گمرک) درخواست می‌کند تا اجازه ورود دهد، اما وقتی جواب منفی می‌شنود از کلمات رکیک استفاده می‌کند.

نکته جالب این ماجرا واکنش مردم و سیاسیون اصلاح طلب و اصولگرا در فضای مجازی بود که بدون در نظر گرفتن خط و خطوط سیاسی آقای محمد باسط درازهی، به محکومیت این اقدام پرداختند.

اگر از همه واکنش ها و اتفاقاتی که پیرامون این موضوع در فضای مجازی و حقیقی رخ داد صرف نظر کنیم و از اینکه نگارنده هنوز نمی داند که بر فیلم بردار و نقش آفرینان اصلی این فیلم یعنی نماینده سراوان، آقای محمد بهنیا کارمند گمرک و آن فرد “کاپشن مشکی” که نماینده سراوان را از محل گمرگ به بیرون هدایت نمود، چه خواهد گذشت، بگذریم؛ به این نکته باید توجه کرد که سوی دیگر این ماجرا فرد و یا افرادی بودند که در محل گمرک بدون هیچ واکنشی به پیگیری کار شخصی خود پرداختند، از جمله خانمی که در فیلم در مقابل باجه گمرک قابل مشاهده است. با وجود اینکه نگارنده درک می کند که در جامعه مردسالار ما از خیلی جهات شاهد محدودیت و قضاوت های نا به جا برای بانوان هستیم اما فارغ از جنسیت فرد مذکور چقدر ما در چنین پیشامد هایی تماشاچی و بی تفاوت هستیم؟

چقدر در طول روز حین مراجعه به اجتماع شاهد تضییع حقوق سایرین هستیم اما بی تفاوت از آن میگذریم!؟

معنای ساده بی تفاوتی اجتماعی این است که برای ما مهم نیست چه بر سر دیگران آید و به طور کلی بی تفاوتی حکایت از نوعی بی توجهی در افراد نسبت به قوانین، هنجارها و اتفاقات اجتماعی، سیاسی و غیره در جامعه است.

اصل هشتم قانون اساسی که‏ بر اساس آیه ۷۱ سوره توبه تبیین گردید، با اشاره به امر به معروف و نهی از منکر به طور مشخص مردم را از این بی تفاوتی اجتماعی باز می دارد.

در بسیاری از آیات قرآن و احادیث ائمه اطهار نیز، مردم از بی تفاوتی اجتماعی نهی شده اند.

جامعه شناسان بی تفاوتی را نوعی بیماری اجتماعی می دانند. پر واضح است که به نوعی به این بیماری دچاریم که نمود آن را در بعضی مسائل اجتماعی، سیاسی و اقتصادی می بینیم.

سوالی که باید به آن پاسخ داده شود این است که چه بر سر ما آمده است که گاهی این چنین مسیر بی تفاوتی را در برابر مسائل اجتماعی و عمومی طی می کنیم!؟ چه عاملی سبب ایجاد این بی تفاوتی درجامعه شده است؟

آیا خستگی ناشی از پیگیری مکرر مطالبات و به سرانجام نرسیدن آنهاست!؟

طبیعی است که یکی از شروط لازم برای رسیدن به هر نوع توسعه داشتن مردمی پرسشگر و مطالبه محور است. تا زمانی که تک تک اعضای جامعه نسبت به مسائل جاری آن حساس و مطالبه گر نباشند، شاهد پویایی آن جامعه نخواهیم بود. اعتنای اجتماعی، نوع دوستی، حمایت از حقوق حیوانات و محیط زیست و به طور کل دقت به همه موضوعاتی که به زیست بهتر کمک می کند، نشانه پویایی و سلامت جامعه است. بی تفاوتی اجتماعی در جامعه ای به سابقه فرهنگی ما در شرایطی که هم در آموزه های دینی و هم در فرهنگ غنی کشورمان توصیه شده است قطعا صدمات جبران ناپذیری به منافع ملی مان وارد خواهد کرد.

بدیهی است تا زمانی که فرد نسبت به مشکلات هم نوعش، محیط زیست و حتی سایر موجودات احساس مسئولیت نکند تعهد چندانی هم به رشد و پیشرفت جامعه خود و اعتلای فرهنگی، علمی و اقتصادی آن نخواهد داشت. در جامعه ای که تک تک افراد به جامعه احساس دلبستگی داشته و خود را در قبال سرنوشت هم مسئول می دانند و احساس می کنند که جامعه مانند یک خانواده بزرگ با اهدافی مشترک است، قطعاً آن جامعه تعالی و توسعه همه جانبه خواهد یافت.

*عضو شورای مرکزی سازمان عدالت و آزادی منطقه گیلان

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.