ما همواره در حرکتیم چرا که زمین همواره در گردش است. زمین همچنین به دور خورشید می گردد و یک دور گردش خود به دور زمین را در یک سال تکمیل می کند. به همین ترتیب هم خورشید به دور کهکشان راه شیری می گردد و منظومه شمسی را هم به همراه خود می برد. هر دور حرکت کامل خورشید به دور کهکشان حدود 225 تا 250 میلیون سال به طول می انجامد که به عنوان “سال کهکشانی” شناخته می شود. این بدان معنی است که در هر لحظه از زمان سیاره ی ما تقریبا در همان محلی از کهکشان قرار دارد که حدود 250 میلیون سال پیش قرار داشته است.
حالا در این برهه زمانی ما حدودا در محلی قرار داریم که رویداد انقراض پرمین – تریاسه رخ داد؛ مهلک ترین رویداد از پنج رویداد انقراضی که تا کنون بر روی کره زمین رخ داده است. در رویداد انقراضی پرمین – تریاسه 90 درصد گونه های دریایی و 70 درصد گونه های موجود بر سطح خشکی نابود شدند.
پس از این دوره نابودی گسترده، دوران تریاسه آغاز شد. در این دوران آرکوسورها (شاه خزندگان)، ملخ های اولیه و در نهایت نخستین گونه های پستانداران پدید آمدند که همگی بر روی ابر قاره ای موسوم به پانگه آ زندگی می کردند.
آیا حضور مجدد ما در این نقطه از کهکشان می تواند به رخداد وقایعی مشابه با آنچه 250 میلیون سال پیش در این نقطه رخ داد منجر شود؟ هیچ پاسخی برای این پرسش در دست نیست. شاید باید 250 میلیون سال دیگر صبر کنیم تا ببینیم تاریخ حضور ما در این نقطه از کهکشان را چگونه ثبت می کند.
ثبت دیدگاه