بیاییم تأمل کنیم و یقین بدانیم که گاهی انتخاب بین بد و بدتر “نیکوتر” از انتخاب بین مرگ و زندگی ست.
“انتخاب بین بد و بدتر”
جمله ای سیاسی و کلیشه ای که در سالهای اخیر، در کشورمان بصورت اپیدمی درآمده و تا جایی پیش رفته است که به زبان آوردنش توانسته رافع مسئولیت جامعه ی مدنی نسبت به تحقیق و مطالعه در حوزه ی سیاست کشور شود.
بررسی مسائل ژئوپلتیکی و پلیتیکی سالهای اخیر در حوزه ی خاورمیانه و علی الخصوص ایران، نتایج قابل تأملی را در تمام ابعاد ارائه داده است.
کمی دقت میخواهد و ذکاوت، تا بررسی نماییم موقعیت و جایگاه کشور ایران را در سالهای گذشته، از منظر داخلی و خارجی و…
بیاییم “قدرت نقد” را تقویت و صفت ناشایست توهین را بپوشانیم.
بیاییم خود تخریبی و دگر تخریبی را کنار بگذاریم زیرا امروز به “اتحاد و تعامل”، بیشتر از تک روی و تندروی نیازمندیم.
بیاییم با “منطق” تصمیم بگیریم.
و رأی دهیم و نگذاریم دوری از انتخابات، پرستیژ سیاسی این روزهایمان شود.
بی عدالتی و بی انصافی نکنیم نسبت به کسانی که سالها امور کشور را به قصد پیشرفت و “در حد توان” پیش برده اند.
کسانی که میدانیم روزی “خودمان” آنها را منتخب و برگزیده ایم.
بیاییم با “شجاعت” بگوییم دوست داشتم و تحسین میکنم:
وجدان کاری، نجابت و مشروعیت جناب رجایی را…
قدرت سیاسی و صفت نیک “آنتی دگماتیسم” آیت الله رفسنجانی را…
روشنفکری و ابتکار فرهنگ والای “گفتگوی تمدن های” جناب خاتمی را…
“شجاعت و جسارت بی پرده ی” جناب احمدی نژاد را…
“ادب و متانت و تدبیر” جناب روحانی را…
گاهی اوقات اهانت به نامزدی دیگر، ناخواسته توجهات را بیشتر به سوی او جلب کرده و نتایج معکوسی خواهد داشت.
اگر از هوادارن و حامیان نامزدی خاص هستیم، بیاییم عملکرد، گفتار و پندارمان طوری باشد تا راغب به پذیرفتن ایدئولوژی و پیوستن به قافله ی صلح و مهرمان باشند.
حتی مستمع دلایل مخالفان و عدم حضورشان باشیم.
قدرت مخالفت و دوری از انتخابات را “در چهارچوب قانون و عرف سیاسی” بیان کنیم.
نگاه عادلانه و به دور از تعصب داشته باشیم.
از آن دست ملتی نباشیم که ۴ سال بعد، رئیس جمهور منتخب و محبوب خود را “اپوزیسیون و مطرود” میخوانند!…
همانهایی نباشیم که وقتی به ما میگویند چه انتظاری از رئیس جمهور آینده ی کشور خود دارید؟!…با نهایت نجابت و سادگی فقط به داشتن حقوق اولیه و ابتدایی خود اکتفا کنیم.
زیرا قانون طبیعت میگوید: بیشترین و بالاترین چیز را طلب کن تا بتوانی “حداقل ها” را به دست آوری.
ما که امروز فقط طلب “کار و نان” داریم، آیا اندیشیده ایم فردا چه بلایی به سرمان خواهد آمد.
آیا کسی خواسته بگوید من قبل از هر چیز “آرامش و امنیت” میخواهم.
پا پس کشیدن و دوری از حوزه ی انتخابات نهایت بی تفاوتی و چشم پوشی از آینده کشور و خودمان و سقوط فرهنگ حقوق شهروندی ست.
بیاییم امروز خودمان مجری “اصل ۱۱۵ قانون اساسی” کشور باشیم، که اشاره به صفات بارز و بایسته ی رئیس قوه مجریه دارد.
بیاییم تأمل کنیم و یقین بدانیم که گاهی انتخاب بین بد و بدتر “نیکوتر” از انتخاب بین مرگ و زندگی ست.
والاترین هنر آدمیت، که خداوند عالمیان از بدو میلادش در نهاد او متبلور کرده، همانا قدرت استقلال، انتخاب و عدالت است.⚖
“عاطفه نیک پی”
۲۲ اردیبهشت ۹۶
ثبت دیدگاه