روابط عمومی در جهان امروز، کلید گشایش پنجره تعامل و همکاری سازنده با عناصر تشکیل دهنده جامعه پویاست و دانش کالبدشناسی و مدیریت کنش های درون زاد (درون سازمانی) و واکنش های برون زاد (برون سازمانی) و برعکس به شمار می رود. این ساختار نظام مند و اثربخش، نهادی برخاسته از آرمان تجلی حقوق انسانی بشر امروز در چارچوب های سازمانی و نهادهای اجتماعی است که سعی دارد از تضعیف منافع فرد و سازمان جلوگیری کرده و در یک تعامل پایدار با حفظ حقوق متقابل منجر به برآورده شدن نیازهای هر دو شود.
روابط عمومی شاخصی است معتبر برای پایش عملکرد سازمان در اختیار مدیران و بازوئیست توانمند در دگرگونی ساختارها رو به تکامل و تعالی، که نقشی بسیار حیاتی و گاهاً ضروری در شکل گیری سرمایه های بکر اجتماعی و بکارگیری آنها ایفا می کند.
روابط عمومی واحدی پویا و بنیادین در سازمان بوده که هیچ گاه سکون و رکود به آن راه نداشته و قادر است با فعالیت های خطیر، گسترده و شبانه روزی خود سازمانهای مختلف را در به روز رسانی مداوم و همگامی با پیشرفت و تحولات جهانی یاری نماید. حیات مقتدر و متعامل سازمانی مستلزم فعالیت مداوم روابط عمومی هاست و سازمان بدون روابط عمومی زنده و پویا، از توفیق لازم و اثربخشی مطلوب برخوردار نخواهد بود.
به طور کلی روابط عمومی چشم و گوش و قلب سازمان است که بدون آن حیات سازمانی دوام چندانی نخواهد داشت. از آنجایی که روابط عمومی پایگاه اطلاعاتی و ارتباطی سازمان بوده، از اساسی ترین مبانی توسعه هر سازمانی به شمار می رود. لذا نادیده گرفتن روابط عمومی، یعنی بی توجهی به حجم وسیعی از مخاطبان و اهمیت ندادن به پاسخگویی، یعنی عدم اعتقاد به کار گروهی و مشارکتی که با نگرش سازمان یافته مغایرت دارد. سازمان به عنوان یک سیستم اجتماعی با هدف و وظایف مختلف نیازمند آن است که توسط روابط عمومی خود به جامعه، مطبوعات، مدیران و… معرفی شود؛ رشد و توسعه یابد؛ بازخوردها را تجزیه و تحلیل کند؛ موفقیت ها، شکست ها، قوت ها و ضعف ها را بررسی و مطالعه نموده و همچنین در عالم تجربه، رقابت و صحنه های بین المللی به موفقیت دست پیدا کند. روابط عمومی تخصصی است آمیخته با هنر و تجربه و استعداد، که لازمه موفقیت در آن علاوه بر مطالعه، پژوهش، برنامه ریزی، ورود به صحنه های اجرایی و ارزیابی مستمر؛ بسط تفکر مردمی بودن و مردمی ماندن است.
*مدیر مسئول
ثبت دیدگاه