سال ها قبل پدرم به دلیل مشکلاتی که در کشورمان وجود داشت، تصمیم گرفت به ایران مهاجرت کنیم .پدرم در همدان ساکن شده بود و با کار در زمین های کشاورزی هزینه های زندگی را تامین می کرد. این در حالی بود که ما به خاطر حضور غیرقانونی در ایران با مشکلات زیادی روبه رو بودیم با وجود این، من و خواهر و برادرم در مدارس دولتی تحصیل می کردیم تا این که بنا به شرایطی مجبور شدم به خواست پدرم ترک تحصیل کنم چرا که مادرم به سرطان مبتلا بود و من باید به امور خانه نیز رسیدگی می کردم. درست 5 سال قبل بود که مادرم پس از تحمل سختی های این بیماری جان خود را از دست داد و من از نظر روحی دچار آسیب شدیدی شده بودم. از آن روز به بعد مسئولیت من در خانواده سنگین تر شده بود چرا که به عنوان فرزند بزرگ باید مراقبت از دیگر اعضای خانواده را به عهده میگرفتم، اما این تفکر که باید با یک جوان ایرانی ازدواج کنم هیچ وقت رهایم نمی کرد به همین دلیل همیشه سعی می کردم توجه جوانان ایرانی را به خودم جلب کنم ولی آن ها وقتی متوجه می شدند من تبعه خارجی هستم از ازدواج با من منصرف می شدند. این بود که سعی میکردم هویت خودم را پنهان کنم. در همین شرایط عمه ام مرا برای پسرش خواستگاری کرد در حالی که من هیچ علاقه ای به او نداشتم پدرم اصرار داشت به خاطر نسبت فامیلی و شناختی که از یکدیگر داریم با «کریم» ازدواج کنم او می گفت اجازه نمی دهم با فرد دیگری به جز پسر عمه ات ازدواج کنی. این گونه بود که من از خانه فرار کردم و به مشهد آمدم. چند ساعت بعد از آن که به مشهد رسیدم با پسری به نام «فرزین» آشنا شدم و به خانه مجردی او رفتم. انتظار داشتم او با من ازدواج کند ولی چند روز بعد فهمیدم فرزین نامزد دارد…
*عکس تزئینی است
ثبت دیدگاه