علی خورسندجلالی
امضای سند نقشه راه ۲۵ ساله همکاری های راهبردی ایران و چین با موجی از حاشیه سازی مبتنی بر تحریف واقعیت مواجه شده است و از آنجایی که دشمنان ایران بزرگ در کار رسانه ای به بلوغ رسیده اند ،مطالعه یادداشت زیر بر تمام وطن پرستان واجب است.
اولین نکته قابل ذکر تفاوت سند همکاری و قرارداد می باشد، توافق صورت گرفته بین ایران و چین سند همکاری یا توافق نامه است که دو نکته را ایجاب می کند:
۱- بعضی از نمایندگان مجلس نسبت به عدم تصویب توافق نامه فوق در مجلس اعتراض داشتند که باید در جواب آن ها گفت : بر اساس اصل هفتاد و هفتم قانون اساسی، عهدنامه ها، مقاوله نامه ها، قرارداد‌ها و موافقت نامه‌های بین المللی باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد اما همانگونه که مدیرکل شرق آسیای وزارت امور خارجه تصریح کرده سند همکاری جامع چین و ایران، اصولا ماهیت و حتی شکل قرارداد و یا موافقتنامه ندارد بلکه صرفا یک نقشه راه و چارچوب روابط بلند مدت است.
۲- سند همکاری الزام به انجام تعهد ندارد و غیر تعهد آور است یعنی اگر طرف دوم از تعهدات خود قصور کرد یا این سند همکاری به نفع کشور ما نبود بدون دادن غرامت از آن خارج خواهیم شد.
در ادامه باید بدانیم که چین و آمریکا درگیر جنگ اقتصادی هستند و فعلا چین در این رقابت پیشی گرفته . چین بخاطربخاطر جمعیت بالا و نیروی کار ارزان ، اقتصاد جهان را در سلطه خود قرار داده ولی یک ضعف اساسی دارد ، آن هم نداشتن حامل های انرژی بخصوص نفت و گاز به صورت خدادادی و وارد کردن آن از کشور های دیگر. این موضوع اهرم فشار آمریکا بر چین بوده و از آن سمت هم تحریم های ظالمانه آمریکا مانع فروش نفت ایران می شود و چین احتیاج مبرم به یک هم پیمان دارای نفت و مخالف آمریکا داشت. جمهوری خلق چین و ایران با این توافق نامه برد-برد خواهند توانست معضل واردات نفت برای چین و صادرات نفت برای ایران را حل و فصل نمایند.
در این توافق صورت گرفته، قراربر این شده چین در ایران در زمینه های مختلف مانند اقتصادی ، فناوری، گردشگری، پتروشیمی، حمل و نقل، کشاورزی و … و نوسازی و بهسازی بسیاری از صنایع در ایران سرمایه گذاری کند. مبلغ این سرمایه گذاری را پترولیوم اکونومیست و نیویورک تایمز[۱] بالغ بر ۴۰۰ میلیارد دلار می دانند که در ازای آن قرار است ایران با احتساب تخفیف ۳۰ درصدی نسبت به قیمت جهانی نفت خود را به چین بفروشد.
نکته بعدی حائز اهمیت این است که در سند همکاری ایران و چین ، ایران دست بالاتر را دارد و چین آلترناتیو قدرتمندی مانند ایران ندارد ،بدین منظور که پس از اجرای کامل پروژه های چین، ایران می بایست نفت به آنها بدهد و نه مانند برجام توافق را منوط به اجرای تعهدات ایران کنند و سر آخر هم یک کشور از آن خارج شود و دست ما توی پوست گردو بماند. تک حزبی بودن نظام جمهوری خلق چین هم در دوام بلند مدت این سند همکاری کمک شایانی خواهد کرد.
یکی دیگر از اهداف این قرارداد خنثی سازی تحریم برای هردو کشور می باشد و به تازگی آمریکا، ۲۸ مقام ارشد چینی را تحریم کرد از این رو هر دو کشور نخواستند قرارداد را به طور کامل انتشار دهند تا از گزند حملات اقتصادی و سنگ اندازی آمریکایی ها در امان بمانند اما یک نسخه پیش نویس در خرداد ۱۳۹۹ از {دبیرخانه سازوکار عالی مشارکت جامع و راهبردی ایران} منتشر شد و به تعبیر بنده هشتاد درصد نسخه نهایی را پوشش میدهد و علاقه مندان با مطالعه آن می توانند از کلیات سند همکاری ایران و چین مطلع شوند.
جمله به جمله سند همکاری ایران و چین تحلیل پذیر ولی از حوصله مخاطبان خارج بوده و سعی کردم مختصر و مفید ابعاد این سند را برایتان آشکار سازم و من حیث المجموع سند همکاری ایران و چین با در نظر گرفتن تمامی جوانب به نفع ایران می باشد.
به امید فردایی روشن ، ایرانی سربلند
ثبت دیدگاه