گذشته:
1357،فضای کشور زیر پوست خفقان ناشی از حکومت نظامی خبر از جنبشی یکپارچه میدهد.جنبشی که بدون توجه به تعطیلی مدارس و کلاس ها ی دانشگاه ها دلیل اصلی ارتباط آن روزهای جوانان با یکدیگر است.جوانان ایده آلیستی که ذیل رهبری کاریزماتیک امام هیچ چیز را غیرقابل دسترس نمی پنداشتند.با شروع این جنبش همواره از محورهای مبارزه بودند و وقتی کارد استبداد به استخوانشان رسید ایده آل گرایی را در جامعه بسط دادند تا جایی که ایده آلشان که چیزی جز سقوط رژیم شاه نبود،محقق شد.
تاریخچه جنبش جوانان و دانشجویان، بخش مهمی از تاریخ مبارزه مردم در جهت تحقق مطالبات به حق خود بوده و پس از پیروزی جنبش در بهمن ۱۳۵۷ نیز ادامه یافته است.چهره های انقلابی نزد مردم جایگاه خاصی داشتند بطوریکه مردم سعی میکردند بسیاری از رفتارهایشان را با آنها تنظیم کنند و کنش های آنان خود پاسخگوی بسیاری از ابهامات مردم بود.برای نسل جوانی که آن روزها را لمس نکرده و امروز هم سرانه ی مطالعه اش به نیمساعت در روز هم نمیرسد الگوبرداری از آن زمان بس دشوار است.اما باید بدانیم از کجا آمده ایم،دیروز ما در اندیشه و سیاست چه بود.
حال:
بیعت ایدئولوژیک جوانان با شریعتی،مارکس و… در زمان انقلاب امروز جایش را به فضای خاکستری سیاست ورزی داده است.خصایص جوانی هرچند تحت عواملی ممکن است رنگ ببازند یا تغییر کنند اما در بلندمدت همیشه خود را بازتولید میکنند،یکی از این خصایص آرمانگراییست،میپرسند اگر باز هم جنگ بشود جوانان با همان شور در جبهه های جنگ حضور می یابند؟این خصایص در بزنگاه های تاریخی بلا استثنا تکرار شده است اما هدایت این ویژگی ها در راه مناسب هم هنری بس دشوار است.تاکید رهبری بر تکرار آرمان ها و پافشاری برآنها برای تبدیلش به یک گفتمان عمومی نشان از اهمیت این بازتولید برای کشور دارد. اسطوره ها و منابع آن زمان برای نسل امروز پذیرفته نیست،گذر زمان باعث تغییر نگرش،منابع و نحوه ی دسترسی به منابع شده است و بلاشک این تغییر نقش جوانان را در عرصه های اجتماعی پررنگ تر کرده است.
هسته ی اصلی این تغییر چیره شدن تکنولوژی به عنوان یکی از نمادهای تجدد در جامعه بود.جوان ها با این تغییر پیشتر و بیشتر از سایرین خو گرفتند و از همین تغییر برای شکستن الگوهای قدیمی تاثیرگذاری استفاده کردند.الگوهای قدیمی شامل گروه هایی میشود که به دلیل صاحبنظرتر بودن و در اختیار داشتن رسانه‌ها اغلب مورد مشورت عامه ی مردم قرار می‌گیرند و توانایی تاثیرگذاری بر رفتار مردم از طریق جهت دهی دلخواه را دارند. اکنون در عرصه های اجتماعی سیاسی، اعتماد خانواده و جامعه به قشر جوان تحصیلکرده بیشتر است.درحالی25 درصد جمعیت کشور را جوانان تشکیل میدهند که نزدیک70درصدشان از اینترنت استفاده میکنند،به این ترتیب موج شبکه های مجازی جوانان را به صاحبان تریبونی تاثیرگذار بدل کرده که دامنه ی تاثیرگذاریشان بر اقشار مختلف جامعه روز به روز گسترش می یابد بطوریکه بعضا این تاثیرگذاری هم تراز قدرت های رسمی هم میشود.ما باید با شناخت جایگاه خود در جامعه ی امروز،بدانیم کجا ایستاده ایم،چقدر به اهدافمان رسیده و چقدر از آنها فاصله داریم.
آینده:
شناخت مناسب “تاریخ”ضرورتی برای ترسیم نقشه ی راه آینده است.باید با جریان شناسی دقیق گذشته،تکلیف خود را در جایگاه اندیشه ورزی در دهه ی چهارم انقلاب بدانیم و اگر مسیری که آمده ایم با آن که باید میرفتیم متفاوت بود ترسی از بازتعریف هویتی و دگرگون کردن استراتژی و تاکتیک ها نداشته باشیم.
این که جوانان صرفا گرم کننده ی فضا و باعث ایجاد شور یا به تعبیری پیاده نظام برای قدرت طلب ها باشند هم تبار دیدگاه افرادیست که خود در حلقه های بسته ی قدرت هستند اما هنگام انتخابات انواع مدلهای ستاد جوانان راه اندازی میکنند و فردای انتخابات هم به دلیل تصنعی بودن رفتار پیششان آن را از یاد میبرند.بعد از فتح سنگرهای دیپلماسی گام بعدی فتح خانه ی ملت است.اگر در سطح دانشگاهیان،دانشجوها و همچنین جوانان اتحاد و حلقه های ارتباطی گسترده و منسجم شکل بگیرد موج شور و شعوری به راه خواهد افتد که مجلس را به معنای واقعی عصاره ی فضائل ملت خواهد کرد.
سجاد حیاتبخش
فعال سیاسی و مشاور فرماندار رامسر
ثبت دیدگاه