چند روز پیش در جلسه روز جوان که با استاندار گیلان برگزار شد تأکید وی در انتصاب جوانان در مسئولیت‌ها مختلف قابل‌تحسین بود این پافشاری او را نمی‌توان صرفاً یک شعار پوپولیسمی دانست زیرا با انتخاب مشاور جوان برای خود از همه‌ی ابهامات جلوگیری کرد.
حال اگر به دوره‌های پیشین نگاه کنیم مشاهده می‌کنیم افراد در سنین ۲۱ یا ۲۲ سالگی به درجات بالایی می‌رسند و در سنین بالاتر،مثلاً ۳۰ سالگی فرد باتجربه و پخته‌ای می‌شدند اما حال چطور؟ آیا بازم هم مسئولین به جوانان اعتماد می‌کنند یا بازم تنها راه اهدای صندلی مدیریتی به جوانان را شتافتن به دیار باقی می‌دانند؟
فکر می‌کنم همه پاسخ این سؤال را میدانیم اعتماد به جوانان لازمه پیشرفت کشور است چون کشور را با ایده‌های جدید و بازتر همراه می‌کنند و هیچ جایگاهی نیست که جوانان در آن قرار بگیرند و مسئولین جواب منفی بگیرند.
امروزه شاهد کمرنگ شدن امید در جوانان هستیم که از حق نگذریم باروی کار آمدن استاندار جدید گیلان با انتصابات جدیدش روحیه و انرژی زیادی را به گروه سنی جوان وارد کرد.
جوانان به دنبال اهداف رؤیایی خود هستند چه‌بسا رسیدن به آن‌هم دور از واقعیت نباشد،شاید حال قرارگیری جوانان در موقعیت‌های بالا را فقط کشورهای توسعه‌یافته و جهان اولی مشاهده کرد و این شکافی که در کشور ما دیده می‌شود پاسخ‌دهنده به بخشی از مشکلات کشور می‌باشد.
در دوران انتخابات دلیل اصلی رای جوانان انگیزه‌ای بود که توسط دکتر روحانی در بین جوانان ایجادشده ایجاد شغل مهم‌ترین نیاز جوانان است که می‌تواند حلال بسیاری از مشکلات باشد.
چند ماهی می‌شود که تحقیقات خود را روی جوانان آغاز کرده بودم که نقش آن‌ها در جامعه چیست و چه چیزی می‌تواند آن‌ها تحت تأثیر خود قرار بدهد برایم جالب بود صحبت‌هایی که برای تکمیل تحقیق خود با جوانان داشتم بسیاری از آن‌ها حتی برنامه‌ای برای آینده‌ی نیز خود نداشتند و فقط بیهوده زندگی می‌کردند.
برخی هم دوست نداشتند درباره دردهایشان با من صحبت کنند آن تفاوت سنی کمی میان من و افرادی که با آنان مصاحبه می‌کردم وجود داشت، باعث شد که بیشتر آن‌ها را درک کنم و درد آن‌ها را بفهمم شاید هم درک آنان برای دردآور بود زیرا نا امیدی که نسل مارا فراگرفته بسیار هولناک‌تر از آن چیزی می‌باشد که ما به آن فکر می‌کنیم.
از آینده‌ای می‌ترسم که در آن جوانان به همین روش بزرگ و وارد جامعه شوند و دیگر آن روز دیر است چون دگر زمانی برای جبران آن وجود ندارد.
حال که تقریباً یک سال از انتخابات می‌گذرد زمان دادن وعده ها تمام‌شده و باید دید که دولت تدبیر و امید برای جوانان چه برنامه‌ای چیده است که شاید بتواند پس از سال‌ها نظر جوانان را به خود جلب کند و نشاط واقعی را به آنان بازگرداند.
شاید جوان‌گرایی در حال حاضر فقط یک شعار به نظر برسد اما در صورت تحقق شاهد پیشرفت‌های عظیم در کشور خواهیم بود.
شور و شوق جوانی را می‌توان در بین بعضی جوانان دید کسانی برای آبادانی کشور خود باوجود تمامی بی‌انصافی‌ها بازهم تلاش می‌کنند که شاید بتوانند برای کشور مفید بوده و به آن خدمت کنند.
ثبت دیدگاه