تیم ملی فوتبال و توپ پنچر همگرایی عمومی

تیم ملی فوتبال ما توانسته در طول سال های اخیر جایگاه تثبیت شده ای در فوتبال پیدا کند و تکیه کردن ایران در رده نخست رنکینگ کشورهای قاره کهن و بعنوان اولین تیم های صعود کننده به جام جهانی ، خود گواه تحولاتی است که در طول این مدت به وقوع پیوسته.

ایمان رنجکش:

چیزی به برگزاری جام جهانی فوتبال روسیه باقی نمانده و مقدمات برگزاری آن با هیجانات خاصی پیگیری می شود. هفته گذشته نیز شاهد یکی از نفس گیرترین مراحل برگزاری این بزرگترین رویداد فوتبالی جهان یعنی قرعه کشی تیم ها و مشخص شدن نوع صف آرایی رقبای این جام حساس بودیم.
متاسفانه یا خوشبختانه تیم ملی فوتبال کشورمان یکی از سخت ترین قرعه ها به نامش افتاد و در گروهی قرار گرفت که از یک سو باید با ماتادورها سرشاخ شود و از سوی دیگر باید مقابل سکاندار اروپا صف آرایی کند که پیش بینی های روی کاغذ خبر از سختی مسیر یوزپلنگان می دهد.
اما این قرعه کشی بیش از رویکرد ورزشی خود، تبعات اجتماعی زیادی بدنبال داشت و باردیگر آن چهره نازیبای جامعه ما را برای جهانیان به نمایش گذاشت. از سست شدن آداب فرهنگی با فحاشی در صفحات مجازی فوتبالیست های جهان گرفته تا تبعات روحی همچون خود باختگی و تضعیف روحیه بازیکنان تیم ملی با ساختن انواع جوک و به سخره گرفتن زحمات انجام گرفته آن هم بدون هیچ دلیل قابل اقناعی.
فردمحور بودن جامعه ایرانی و سست بودن روحیه کارجمعی و همگرایی اجتماعی از بزرگ ترین معضل های ما در کلیه امورات است. اینگونه می شود که حتی در پیش پا افتاده ترین مسائل با کمی سخت شدن مسیر پیش رو، بلافاصله یک روحیه ناباوری عجیب جامعه را فرا میگیرد و با رواج این بی انگیزگی مهلک بدون شک هیچگاه نتیجه مطلوب به دست نخواهد آمد و در فوتبال هم نشان داد توپ این همگرایی همچنان پنچر است!
آن هایی که از اکنون دودستی بر سر خود می کوبند که ” ای وای دیگر باید با جام جهانی خداحافظی کنیم و الان آبروی مان جلوی میلیون ها بیننده این رقابت ها می رود” این نوع نگرش را بر چه اساسی اتخاذ می کنند؟ آیا غیر از این است که رسانه های خارجی از اکنون ایران را به عنوان کشوری که می تواند در این دوره جام جهانی شگفتی ساز شود معرفی می کنند اما هموطنان خودمان بازیکنان تیم ملی را به سخره می گیرند و به قول معروف زیرآب خودمان را می زنیم!
چرا راه دور برویم در همین دوره قبل جام جهانی زمانی که کاستاریکا با تیم ‌های انگلیس، ایتالیا و اروگوئه هم گروه شد، کسی روی این تیم حساب باز نمی‌کرد و همگان از صعود ایتالیا و انگلیس سخن به میان آوردند اما نتیجه خلاف تمامی پیش بینی ها رقم خورد و در نهایت همین دو تیم بودند که حذف شدند و کاستاریکا به عنوان سر گروه و اروگوئه به عنوان تیم دوم به مرحله بعد صعود کردند.
تیم ملی فوتبال ما توانسته در طول سال های اخیر جایگاه تثبیت شده ای در فوتبال پیدا کند و تکیه کردن ایران در رده نخست رنکینگ کشورهای قاره کهن و بعنوان اولین تیم های صعود کننده به جام جهانی ، خود گواه تحولاتی است که در طول این مدت به وقوع پیوسته. در نقاط مختلف مستطیل سبز بازیکنانی داریم که می توانند در هر لحظه ای شگفتی بیافرینند و از همه مهم تر شخصی را بعنوان سرمربی در اختیار داریم که یک دنیا روی حرفش حساب باز می کنند کسی که تیم ما را دوبار متوالی به جام جهانی برد و نتایجی را رقم زد که تا دوره های قبل حسرت آن را می خوردیم.
با این اوصاف آیا مستحق این نیستیم که شگفتی بیافرینیم. تنها کافیست با روحیه خودباوری و دقت در استفاده از فرصت ها، تاریخ را به نظاره موفقیت با دست های خالی بنشانیم به شرط آنکه از این خصلت نامیمون یعنی فردگرایی و تضعیف خودی ها که سرمنشا تمامی شکست هاست، پرهیز کنیم.