اگر چه همه حق داریم بخواهیم و بدانیم که راه انتخابی در امروز هم سالهای پشت سر گذاشته به کجا خواهد رسید اما زمان محاسبه زودهنگام و یا نشان از بی تجربگی طراحان عبور دارد یا درس نگرفتن آنان از گذشته که در خیالات افتاده اند و در زمین بیگانگان پا به توپ شده اند.
یونس رنجکش:
کلید واژه عبور از جمله موضوعاتی است که این روزها در سپهر سیاست ایران دوباره رونمایی شده است و به رغم گذشت چند ماهی از روی کار آمدن دولت دوازدهم برخی که ادعای مالکیت صحنه گردانی سیاسی انتخابات در ایران را دارند به طرح این کلید واژه با رمز عبور از حسن روحانی رئیسجمهور اعتدالگرا پرداخته اند.
واژه عبور از رئیسجمهور هرچند که جدید نیست و در عالم سیاست پس از پیروزی انقلاب اسلامی کلید آن از اولین رئیس جمهور زده شد و هر چند که جنس آن چیز دیگری بود اما بعدها به نوعی از سردار سازندگی یعنی هاشمی رفسنجانی گذشت ولی نقطه پررنگی این واژه به دوران ریاست جمهوری سید محمد خاتمی رییس جمهور گفتمان اصلاح طلبی برمیگردد که اصلاح طلبان تند و تیز عجولانه با طرح این موضوع زمینهساز صحنه دیگری شدند و برسر کار آمد آنکه آنچنان کرد هرچند که بعدها عبوری های برخاسته از گفتمان عدالت محوری هم همان رفتند که پیش از آن شده بود و از رییس جمهور مورد علاقه شان گذشتند اما با این تفاوت که هنوز از زبانشان پشیمانم را جاری نکردند و بازی را در دایره ی دیگری که میزان رفتار فعلی آدمهاست چرخاندند. اینک به هر بهانه که باشد برخی که شاید در دایره پشیمان زاده های ادواری باشند دوباره با رجوع به واژه عبور، میخواهند بگذرند از نام روحانی که چندان باب میلشان رفتار نمیکند و راهی می رود که خودش میداند!
و این عبوری ها هم هنوز همان میروند که عجولانه پیشتر رفتند بی آنکه از جنس منش های مملکت داری و فضا و زمان و اقتضا و شرایط و عناصر، تفسیر و تحلیلی منطقیتر داشته باشند.
اگر چه همه حق داریم بخواهیم و بدانیم که راه انتخابی در امروز هم سالهای پشت سر گذاشته به کجا خواهد رسید اما زمان محاسبه زودهنگام و یا نشان از بی تجربگی طراحان عبور دارد یا درس نگرفتن آنان از گذشته که در خیالات افتاده اند و در زمین بیگانگان پا به توپ شده اند. اما عقلانیت حاکم بر ذهنیت چند پیراهن بیشتر پاره کرده و سرد و گرم چشیده های عالم سیاست و تدبیرگران نام آشنا هر چند که نقادانه مرورگر گفته ها و شنیده ها و عملکردها هستند اما در یک تفاهم نانوشته با زبان گویا به آنچه وحدت و یکپارچگی اعتدالی و اصلاحطلبی است می اندیشند و بهترین راه عبوری را همان عبور از افراط میدانند که گویا زمزمه هایش این روزها دوباره به گوش می رسد .
حالا بیا دوباره اعتماد کنیم به شعارها و وعدههای رئیسجمهور روحانی و مردانی که او برگزیده است تا آن راه اعتدال به گفتمان فراگیر در مسیر توسعه این سامان تبدیل شود زیرا هنوز بد خواهان و سهم خواهان در کمین نشسته اند و خواهند زد راه بر کاروان تدبیر و امید!
ثبت دیدگاه