روز گذشته رئیس فدراسیون کشتی در سفر به استان گیلان با استاندار گیلان و شهردار رشت دیدار کرد و خواستار حمایت از این رشته ورزشی، تاسیس خانه کشتی و تقویت مراکز اموزشی و برگزاری مسابقات در این استان شد. آن چه موجبات دیدار رسول خادم با مقامات عالی گیلان و رشت را فراهم کرد بیشتر از این که به خود کشتی گیلان برگردد به شخصیت و مقام و افتخارات رئیس فدراسیون کشتی بر می گردد. شاید بتوان اینگونه استنباط کرد وقتی رسول خادم دید از هیات کشتی گیلان کاری بر نمی آید خود دست به کار شد و در سفر به گیلان خواستار حمایت و توجه به ورزش اول کشور ایران شد که در این استان شاید ورزش دهم نیز شناخته نشود.
کشتی در گیلان برخلاف همسایه اش جایگاه چندانی در کشور ندارد، هرچند همچنان قهرمانان کشتی از نظر مردم گیلان مورد احترام هستند و همیشه مسابقات کشتی با جدیت توسط مردم دنبال می شود. ولی در چند سال گذشته بیشتر از این که رویکرد افتخارآفرینی در این رشته ورزشی دیده شود رویکرد سیاسی است که در آن سایه افکنده است و به راه خود ادامه می دهد. به طور مثال در یکی از تالارهای رشت مراسمی به نام هیات کشتی شهرستان رشت گرفته می شود که مشخص نیست در این مراسم از چه افتخاری تقدیر کردند. عدم توجه به استعدادهای کشتی و عدم افتخارآمیزی ان چنان مشهود است که رئیس هیات کشتی گیلان علی رضا کریمی ماچیانی را که در کرج زندگی می کند و کشتی گیلان هیچ گونه نقشی در استعداد و افتخارات وی ندارد به عنوان سهمیه گیلان محسوب می کند. وقتی خودمان هیچ چیزی برای عرضه نداریم مجبوریم به ستاره ها و شخصیت های دیگر چنگ بزنیم و آن ها را به عنوان استعداد خودمان معرفی نمائیم.
متاسفانه رویکرد سیاسی حتی قهرمانان کشتی گیلان را نیز در همین معرض قرار داده است و می بینیم که قهرمانان سابق کشتی بیشتر از این که به عنوان مربی و کاشف استعداد معرفی شوند در ستادهای انتخاباتی و دفاتر نمایندگان و اعضای شورا دیده می شوند و مشخص است که در این امر نیز چیزی جزء منفعت شخصی متصور نیست. نتیجه اش این می شود که رسول خادم در سفر به گیلان اعتراف می کند که تنها استانی که خانه کشتی ندارد گیلان است و یا در مسابقات لیگ هیچ نماینده از گیلان و رشت وجود ندارد. اگر قرار است در مسابقات نیز شرکت کنند می بینیم که به طور مثال تیم جوانان گیلان در مسابقات کشوری در میان ده تیم به رتبه نهم دست پیدا می کند و اگر امثال مجتبی اصغری به عنوان کورسوی امید نباشند مشخص است که گیلان را باید آخرین استان کشتی کشور معرفی کرد.
بر فرض که سفر خادم به گیلان موجب شود کمی حمایت ها از کشتی نیز بیشتر شود و خانه کشتی گیلان نیز روزی افتتاح شود سهم روسای هیات کشتی گیلان در این افتخار چگونه می تواند مثبت ارزیابی شود؟ جزء این است که افتتاح چنین خانه ای به عنوان اخرین استان دیگر نمی تواند به عنوان سند افتخار هیات کشتی گیلان معرفی شود. جزء این که از همه این سیاسی بازی ها و شرکت در انتخابات مختلف ، کشتی گیلان طرفی نبسته است و اگر امثال رسول خادم سکاندار فدراسیون کشتی نباشند ، کشتی گیلان جز برگزاری جشن و سور در تالارهای شهر افتخار دیگری نمی تواند کسب کند؟
منبع: گیل خبر
ثبت دیدگاه