سخنی با نماینده محترمِ لاهیجان، مویدان و منتقدانش

هفته ای پس ازانتخابات ۷ اسفند، تحلیلی از روند شکل گیری ونیزدست اندرکارانِ آن مکتوب شد که درآن های وهوی وانگ ونشانهایِ فراوان وچکاچاک شمشیرهای چوبین استدلال َ ، دوستان مصلحت ندیدند که به زیور طبع آراسته شود ونشد.پی نوشت آخر آن مقاله بلند، باتوصیه ای ناصحانه، چنین به پایان می رسید:
سخن آخر خطاب به نماینده منتخب شهر ما: تبریک وعرض خسته نباشید……..شما لابد لاهیجان وهمشهریان لاهیجانی رابهترازنگارنده می شناسید وازتکثر علایق وسلایق شهر ماباخبرید ومی دانید که اگر کسی بخواهد نماینده همه جریانهای معتقد به استقلال وحاکمیت ملی باشد وخودرا درچارچوب بسته جریانی خاص نداندباید تا چه درجه ای از تسامح، آزادمنشی واستقلال رای برخوردارباشد ومطالبات قانونی همه جریانهای حوزه انتخابی خودرا پیش چشم داشته باشد، ازبرخوردهای ایدئولوژیک وجانبدارانه که ازعزت واحترام وی می کاهد برحذر باشد و….
بدیهی است که شماوکیل الدوله نیستید اماخوب می دانید که نقددولت بامخالفتهای حرفه ای وهمیشگی باآن منافات دارد.اگردوست دارید درقلبهاواذهانِ مردم آگاه این شهر جاخوش کنید، متواضعانه وازموضع یک شهروندِ منتخب، تکثرآرا وتضارب انذیشه هارا باورکنید، دست دوستیتان، همیشگی ومستدام باشد تامردم شمارابیشترباورکنند ورای های سلبی داده شده به شما تبدیل به رای های ایجابی شود.شمایید وتجربه تراژیکِ دست به دست شدنهای قدرت، افسون ماندگاریش وافسوسِ نامرادیش!

۲)برخی ناقدانِ ناشکیبا درانتقاد به جناب نیکفر، تاکیدداشته اند که عملکردهای پوپو لیستی ایشان ، ناشیانه وگرته برداری شده از دیگرانیست که ، هم تجربه عملی بیشتری داشته اند وهم به لحاظ نظری درمقام طراح طرحهای به روز وِ سخنرانان باصلابت، اثرات نیکوتری داشته اند.جدااز نیت خوانیِ منتقدان و عدم تاکیدشان بر نتایج آنگونه سخن پراکنیها که قرار بود به گاو وگوسفند، هیچ صاحب منصبی ضرری نرساند و باهمه بادهای موسمی ونیز همه موجهای دل انگیزِ وسوسه انگیزهمراه باشد و….
اما به حق باید گفت که آن مسیرهای رفته شدهٔ اغلب نافرجام را شایسته نیست، دوباره پیمودن وبه همان جایی رسیدن که اغلب ازآن رو گردانده اند.مخاطبان اندیشمند این سخنان، نیک آگاهند که:
وظایف قوه مقننه وبه تبع آن شرح وظایف یک نماینده منتخب که اجماع مردم راداشته است درقانون اساسی به وضوح بیان شده، وبه تفصیل آمده است.اما سنگ بنایی کج وکژ در زمانهایی به درازنای سه دهه، دررویه ها ومنشهای نمایندگان به تدریج شکل گرفته که بیرون آمدن از آن علاوه بر داشتن یک نقشه راه معلوم ومشاورانی آگاه ومجرب به جهادی عظیم واز خودگذشتگی بی مثال کاندید مورد نظر بستگی دارد.نماینده اگر درتمامی اوقات در فکر واندیشهٔ هواداران وطیف موافقانی باشدکه درجمع رای ها ودرتجمیع رای دهندگان، سنگ تمام گذاشتند واکنون طلبکارانه بر در می کوبند ومتقاضی، طلبهایِ بی ضابطه وبی پرنسیبند به واقع، راه رفته ای را می پیماید که دیگران باچالاکی وآشنایی بیشتر ، رفته اند و بن بست آن را درانتخابات ۷ اسفند دیده اند. آن راه رهروانی داشت که باهمه انرژی بالا، تجربهٔ ممارست سی ساله، وآشنایی با همه رانتها ورابطه ها به دربستهٔ انبوه مطالبات برخورد نمود ومردمی که با وعده ووعید وباقولهای بی پایه و بی بنیاد تجربی وعلمی به کاندیدای مورد نظر خود، رای داده بودند ، سالهادرانتظار گشایشِ مشکلات ونیازهای بیشمار خویش ماندندچون پاسخ مطلوب را نیافتند، جبهه گرفته با قهرو انکاروآنگاه با تبلیغات منفی در نهایت به جمع مخالفان پیوستند.( این امر به هیچ وجه، برج عاج نشینیِ نماینده را توجیه نمیکند.ارتباط منسجم با موکلان به کمک مشاوران وشوراهای مردمی، نمونه ای از حضور آگاهانه باصرف وقت کمتر وبازده بیشتر است)
مردم وعوامِ نیازمند به مایحتاج اولیه که اغلب بامعضل بیکاری، تورم،وبسیاری ازمشکلات دست وپاگیر روبرو می باشند ، شاید ندانند که یک عضو قوه مقننه به تنهایی نمی تواند ، بن بستهایی چنین پایدار ومزمن رابگشاید اما نماینده گانِ آگاه ومعتقد به رجحانِ منافع مردم بر منافع خود ومشاوران خود ، میدانند که همیشه ودر همه نظامها، سه مولفه، قدرت، ثروت واطلاعات از کالاهای کمیاب ومحدود بوده اما متقاضیان بسیار داشته است آیا می توان درعرصه ای چنین محدود به همه قولِ کار، سرمایه و سروری داد وبه اقوال خویش وفادار ماند؟
نماینده محترم بایدآ رام آرام، باعملکرد خویش درذهن مخاطبان وهواداران شرح وظایف اصلی قوه مقننه را تشریح وتبیین کند و یادآورشود که وضع قوانین موضوعه در جهت گشایش مشکلات کشوری وربط آن به مشکلات منطقه ای ومحلی وآنگاه نظارت براجرای قانون وجلو گیری از فسادهای انبوه نهادهای منتخب ومنتصب،( که همت همه مسئولانِ مردمی که دستهای آ لوده ندارند را می طلبد) وبرگشت به قانون پذیری و نیزپذیرش نهادهای ناظرِ از مهمترین رسالتهای یک نماینده اگاه، مردمی وشجاع است

باری بی واهمهٔ اصحاب قدرت وثروت شجاعانه وبا استراتژی روشن در صحنه ماندن وانحرافها راگوشزد نمودن، تنها راه حل معضلات کشور است وگرنه آن راه رفتهٔ پیشینیان، دستاوردِ چندانی برای عموم ندارد وباری به مقصد نمی رساند، گیرم که بارِ خویش به تنهایی به مقصد رسانده باشند؟!

۳)
یکی ازباورهای محافظه کاران ومصلحت اندیشان، این است که وقتی مسئول یا متصدیانی با هزاران تجربه آزموده وشکست وپیروزی های به دست آمده در صحنه حضوردارد وبه قیمت، روزگاران ازدست رفتهٔ یک نسل، به راهکارهای روشنی رسیده است چه نیازی به تعویض وتغییر؟ اگرقدرت درمیان هزارفامیل دریک دوربسته، دست به دست گردد ارجح است به اینکه مدعیان تازه ازراه رسیده وبی نقشه راه وتجربه ای پای درمیان نهند وعرصه سیاسی را تبدیل به آزمون وخطا کنند وعمری را سپری سازند تاشاید که از پس آن، سرباز یا سرداری دراید ، کارآزموده و..
اینان البته چندان به چرخش وگردش قدرت باورندارند وطالب محدودماندن آن در دور بسته هزارفامیلند.گویی ، آفتاب بی مثال قدرت فقط به دستور اینان باید طلوع کند وبه فرمان اینان به هرکه وهرچه خواستند بتابد.این نگاه غیر دموکراتیک، درتقابل با انگاره ای قراردارد که با وجودِ عرضه اندک قدرت ومتقاضیانِ بسیار آن، به دنبال راهها وبازیگران نو باانرژی بیشترند که بردوش تجربه ها وعملکردهای گذشتگان می ایستد تامسیررا بهتر ببیند وراههای تازه را .
چنین است که محافظه کارانِ چسبیده به وضع ساکن وموجودِ حال، از مصلحانِ معتقد به تغییر بانگاه به آینده، پاسخ درخوری را می شنوند که اولا، استفاده از دستاوردهای پیشینیان رادرخوددارد وثانیا، زایش وحرکتهای بدیع وگشایشهای بیشتررا( البته ردصلاحیتهای انبوه، دربرخی مواردِ ناگزیر ، موید تحلیلهای مصلحت اندیشان محافظه کار بوده است)

آقای نیکفر ، به غیر از این راه بهبود خواهانه که هم عرصه عمومی به پهنای جغرافیای سیاسی ایران را می نگرد( باوضع قوانین ونظارت پی گیر وشجاعانه بر اجرای آن وافشای دستهای پیدا وپنهان در عدم تحققِ آن مصوبات) وهم عرصه استانی وموکلانِ شهرستانی را پیش چشم دارد( به کمک رایزنی هایِ مستمر با مشاوران کارآمد ومجرب، مدافعانِ آگاه وآشنا با نیازهای اصلی واصیل شهر وروستا، که موفقیت درازمدت نماینده منتخب را ترجیح می دهند بر پاسخهای مقطعی علیهِ منتقدان لجوج) چه راهکار موثر وتازه ای دارید؟
در پاسخ به آنانی که، تجربه مدیریتی شمارا اندک می دانند وخود مدعی، پیمودن این را ه ناهموارند واندوخته های چندین ساله اشان را به رخ می کشند چه نقشه راه کارآمدتری را ترسیم می کنید؟ آیا ازهمان مسیر ی خواهید رفت که روندگانش بسیار وکام گیرندگانش اندک بوده اندآیا به غیر از این است که آن راه پرفراز وفرودپاسخ درخوری از اکثریت ِ مردم نیافت؟ وفرصت طلبان زیرک وکارآزموده بسیاری را به زمین زد؟
شمایید وآزمون پیش رویتان، وهم دوستانی که درانتظار موفقیت ورقیبانی که مترصد لغزشتهایتان نشسته اند
امیدوارم که حاصل همه این برهم کنشها به نفع مردم ودرسبدِ آنان ریخته شود
موفق باشید

پ_ن: دوست عزیزی در یادداشتی با مضمون، نقدِ ناقدانِ جناب نیکفر، تاکیدداشته اند که مواضع فکریشان، همسو با مواضع نماینده محترم نبوده وآنچه را که به عنوان نقدِ غیر منصفانه دوست داران نماینده سابق و نصایح نماینده لاحق نوشته ازباب تذکر وآسیب شناسیِ برخی، هشدارهای عجولانه وبی موقع است
.گویا در فضایی چنین، وهم آلود که انگ ونشانها چون پاره سنگهایی از فلاخن برخی اصحاب قلم ورسانه، پرتاب می شوند ،ناقدان عزیز تشخیص داده اند که اول باید مواضع سیاسی خود را مکتوب کنند و سپس به اصل مطلب به پردازند .
عملکرد ومواضع این حقیر به مدت بیش ازچهاردهه حضور سیاسی در جمع شهروندانِ شهرِ محبوب وپر خاطره ام، به دور از تهمتها وبر چسبهای سفارش شده، گویاست و ضرورتی به تصدیع وقت عزیزان نمی بینم صد البته، مواضعِ سیاسی، وعقبه های معرفت شناسانهٔ اخلاقی وآیینی اینجانب متفاوت است با سلوک فکری وعملیِ نماینده شهر ما امأ اصل اخلاقی وطلایی، عدم قصاص رقیبان ورفیقان قبل از خطای مبرهن و بنیادی، حکم می کند که با همه زاویه ای که به لحاظ فکری واجتماعی باسوژه مورد نقدداری، ابتدا عملکردها راببینی وسپس به داوری به پردازی.آنان که گله مند از روزگاران گذشته اند و پای درهمان مسیر نهاده اند ، یادشان باشد که وجدان بیدار شهر ، درقضاوت نهاییش خطا نمی کند وچون آیینه ای، خطاکاران را به محاکات می کشد