گیل نگاه نوشت: به دنبال روی کار آمدن مصطفی سالاری به عنوان استاندار گیلان، مساله توسعه گردشگری بویژه در زمینه بوم گردی در استان به یکی از موضوعات اصلی مورد تاکید نماینده عالی دولت دوازدهم تبدیل شده است.
اما اخیرا یکی از نمایندگان مجلس طی مصاحبه ای کاملا سیاسی، اظهاراتی غیرکارشناسی در این زمینه داشته است. این نماینده مجلس در بخشی از مصاحبه خود گفته است: «اینکه دنبال طرح‌های غیر کارشناسی بگردیم، کاری منطقی نیست، مگر غیر از این است که استان گیلان در ۶ ماه از سال از گردشگر خالی است؟! با محصولات کشاورزی خود چه کرده‌ایم؟ چه کسانی باید بوم گردی کند؟ آیا خود گیلانی‌ها باید به گیلان سفر کنند؟! برنامه ما برای ایجاد ثروت در استان چیست؟ آیا آزادراه و ریل قطار می‌خواهد مشکلات استان را حل کند؟ »
در این رابطه ذکر نکاتی کاملا کارشناسی و علمی و بدور از جنجال های سیاسی ضروری است:
استان گیلان اگرچه به لحاظ وسعت استان پهناوری در کشور محسوب نمیگردد ولی به لحاظ گستردگی از شرقی ترین شهر (چابکسر) تا غربی ترین شهر (آستارا) چیزی حدود سیصد کیلومتر است همچنین فاصله مرکز استان تا شرقی ترین و غربی ترین نقاط آن فاصله ای کاملا قابل توجه است از سوی دیگر گیلانیان بعنوان مردمانی فرهنگ دوست و علاقه مند به ریشه های فرهنگی خود بشدت تمایل دارند خاطرات دوران کودکی و جوانی خود را در غالب زیستن در مناطق بکر روستایی ولو بطور موقت تجربه کنند.
اگر اندک اطلاعی از وضعیت تردد هم استانی های خود داشته باشیم در خواهیم یافت در حال حاضر نیز الگوی گردشگری مردمان استان به ویژه جمعیت قابل ملاحظه مرکز استان(شهر رشت) به گونه ای است که تقاضای زیادی برای اسکان در مناطق بکر و روستایی گیلان وجود دارد و عملا حجم قابل توجهی از افرادی که آخر هفته ها در منازل اجاره ای چنین نقاطی حضور دارند از اهالی خود گیلان است و این ناشی از بی اطلاعی از مباحث علمی گردشگری است که ارزش چنین تحرک اقتصادی ای را در گردشگری کم بدانیم و آن را به تمسخر بگیریم.
مسوولین و تصمیم سازان استان باید این تحلیل را داشته باشند که عدم شکل گیری واحد های بوم گردی که به نوعی شکل گیری الگوی اقامتی بصورت اجاره داری حرفه ای است سبب خواهد شد تقاضای خرید ملک برای استفاده های تفریحی و گردشگری نزد شهروندان گیلانی و سایر هم میهنانمان از وضع بشدت نامطلوب کنونی نیز بحرانی تر گردد؛ مفهوم دیگر این تغییر تقاضا فشار بر منابع طبیعی و تقاضای بالا برای تغییر کاربری زمین های کشاورزی و جنگل خواری و… خواهد بود که اتفاقا باید مورد توجه مسوولین قرار بگیرد و آنان با اراده ای جدی مقابل آن بایستند.
فصلی بودن گردشگری مساله ای نیست که مختص استان و کشور ما باشد؛ بلکه تمام دنیا و به ویژه مناطق گردشگری ای که جاذبه های عمدتا طبیعی دارند با این مشکل دست به گریبانند و البته راهکارهای بسیار دقیقی را برای کاستن اثرات آن در دستور کار دارند ولی باز هم اگر اندکی مطالعات تخصصی در این زمینه صورت گیرد، در خواهیم یافت که این کاستن از اثرات مستلزم برنامه ریزی و صرف چندین سال زمان خواهد بود و نمیتوان انتظار معجزه در چند ماه و چند روز داشت.
اتفاقا گسترش اقامتگاه های بوم گردی از جمله مواردی است که در کاستن اثرات فضلی بودن تاثیر بسزایی دارد چراکه اگر تعاریف و مفاهیم اقامتگاه های بوم گردی به درستی مورد واکاوی قرار داده شود، درمی یابیم که چنین اقامتگاه هایی چیزی ورای مکان خواب شبانه صرف برای گردشگران است.
شاید یکی از بنیانی ترین مشکلات ما در زمینه گردشگری استان عدم تسلط بسیاری از تصمیم گیران، مدیران و نمایندگان بر دانش روز گردشگری است!
بپذیریم امروز گردشگری علمی فراتر از یک گُلگشت رفتن ساده است. امید است تصمیم سازان و مدیران استان با پرهیز از سیاسی کردن این مقوله احازه دهند تا نقدها کمی بیشتر جنبه علمی به خود بگیرند و صاحب نظران و کارشناسان گردشگری بتوانند با ارائه راهکارها و نظرات علمی و تخصصی به توسعه استان در این حوزه کمک نمایند.
ثبت دیدگاه