فلسفه سیزده بدر چیست؟

خبرگزاری دانشجو نوشت: عید نوروز با مراسم سیزده بدر و حضور مردم در طبیعت در سیزدهمین روز از آغاز سال جدید پایان می‌­یابد، در فلسفه و علت برگزاری  مراسم سیزده ‌بدر، انگیزه‌های زیادی ذکر شده است که به چند مورد از آن‌ها اشاره می‌کنیم.

سیزده بدر تمثیل پایان یافتن عمر جهان مادی

بنا بر نقلی عمر جهان هستی در اساطیر ایران، دوازده هزار سال است که از عدد برج‌های دوازده‌گانه گرفته شده است و با ظهور سوشیانت، آخرین نیروی اهریمنی،  نابود می‌شود و با به پایان آمدن این دوازده هزار سال جهان مادی نیز خاتمه می‌یابد و آدمیان به جایگاه ابدی خویش یعنی عالم مینوی باز می‌گردند؛ بنابراین با سپری شدن دوازده روز از لحظه تحویل سال که نماد زندگی دوازده هزار ساله انسان‌ها و عمر جهان هستی است، انسان‌ها روز سیزدهم را به صحرا می‌روند و با شادی و سرور، تمثیل پایان یافتن عمر جهان مادی و بازگشت ارواح به عالم مینوی را در ذهن خود مرور می‌کنند.

سیزده بدر برای خروج نحوست ماه و خورشید

عده‌ای می‌گویند: سیزدهم فروردین مصادف با نخستین سال رصد زرتشت بود که با سیزدهم ماه قمری منطبق شده بود. با قرار گرفتن خورشید و ماه در مقابل یکدیگر باور نحس بودن این روز در اذهان مردم شکل گرفت و مردم برای برطرف کردن بدشگونی و نامبارکی این روزبه صحرا رفتند و به شادی پرداختند.

سیزده فروردین روز طلب باران

برخی نیز بر این باورند که سیزدهم فروردین روز طلب باران است زیرا سیزده، متعلق به ایزد تیر (تیشتری) بود که در فرهنگ ایرانیان به ایزد باران نامدار گشت. ایزد باران در شکل یک اسب با ایزد خشکسالی که (اپوش) نام دارد در نبرد است اگر ایزد باران، ایزد خشکسالی را شکست دهد سال نو، سالی همراه با باران‌های فراوان خواهد بود.

ولی در غیر این صورت سال جدید گریبان گیر قحطی و خشکسالی می‌شود؛ بنابراین ایرانیان در سیزدهم فروردین به صحرا می‌روند و از ایزد باران می‌خواهند که بر خشکسالی غالب آید و سال جدید برای آنان سالی همراه با وفور نعمت و فراوانی باران باشد.

سیزده فروردین روز بزرگداشت آرش کمانگیر

همچنین بر پایه داستان‌های اساطیری ایران که در شاهنامه فردوسی نیز آمده است، روز سیزدهم تیر که (تیرگان) نام داشت در روزگاران کهن اول تابستان آغاز سال جدید بود – جنگ ایران و توران به اتمام رسید و قرار شد تیراندازی نیرومند از لشکر ایران، تیری به سمت غرب رها کند و هر جا،  آن تیر فرو آمد، آن نقطه مرز بین دو کشور باشد.

آرش کمانگیر بر فراز کوه دماوند رفت و با تمام قدرت تیری را از چله کمان به سمت غرب رها کرد و این تیر پس از پیمودن مسافتی طولانی در کرانه رود جیحون بر زمین نشست و همان نقطه مرز بین دو کشور شد و از همین رو ایرانیان  باستان سیزدهم فروردین را ارج می‌نهند و به جشن می‌نشینند.

سیزده بدر روز دشت و طبیعت

برخی از پژوهشگران نیز بر این باورند که مقصود از (در)، دشت و دره است که به شکل در و دشت استعمال می‌شود؛ بنابراین قول، واژه سیزده‌بدر به معنای خارج کردن نحوست سیزده نمی‌باشد بلکه مفهوم رفتن به در و دشت را به اذهان منتقل می‌کند همچنان که در الفاظی مثل کبک دری مشاهده می‌کنیم که (در) به  معنای دشت به کار می‌رود.

ببینی در و دشت رنگین شده           نکوتر ز صورتگر چین شده (فردوسی)

گره زدن سبزه می‌باشد که ایرانیان معتقد بودند این کار، به باز شدن گره کار کمک می‌کند و سبب برآورده شدن آرزوهاست. زن‌ها و دختران که عموماً در اجرای مراسمی این‌چنینی نقش اصلی را بر عهده دارند، دو ساقه سبزه را هفت بار گره می‌زدند تا بالاخره حاجتشان روا شود و دختران مجرد به خانه شوهر روند.

سیزده به در،  سال دگر                  خانه شوهر ،  بچه به بغل

سیزده فروردین روز قتل عام ایرانیان توسط یهودیان

قولی که این روزها بیشتر از سایر اقوال طرفدار دارد، آن است که سیزدهمین روز از سال جدید خورشیدی مصادف است با کشته شدن هزاران ایرانی به‌وسیله توطئه یهودیان در دربار خشایارشا که در این روز «استر» همسر یهودی خشایارشا به همراه «مردخای» رهبر یهودیان ایران و عموی استر با فریب این پادشاه هخامنشی او را وادار به کشتن «هامان» وزیر بزرگ دربار به همراه ده پسر و تمام خانواده‌اش کرده است.

استر یهودی در حال شکایت از هامان به خشایارشا

پس از آن به مدّت سه روز به قتل‌عام ایرانیان می‌پردازند که این روز همان روزی است که یکی از سنت‌های قدیمی قوم یهود یعنی جشن «پوریم» در آن برگزار می‌شود و این روزها رژیم صهیونیستی تأکید بسیاری بر برگزاری باشکوه آن دارد! و به همین خاطر است که ایرانیان سیزدهمین روز سال جدید را از خانه‌های خود بیرون می‌روند تا نحسی این روز را از زندگی خود بیرون کنند.

در کتاب استر (מגילת אסתר) که یکی از بخش‌های عهد عتیق یا همان تورات است درباره این داستان آمده است: «شاه ایران زمین که در پایان جشن ۱۸۰ روزه از باده نوشی بدمست شده بود، در هنگام بدمستی، شهبانو “وشتی” را می‌طلبد تا او را به اغیار بنمایاند. ملکه از این دستور گستاخانه شاه سر باز می‌زند و شاه خشمگین، او را از شهبانویی ساقط می‌كند و او را به دست جلاد می سپارد.

یهودیان که به صورت غیررسمی در دربار شاه نفوذ داشتند، چاره می‌اندیشند و از این فرصت استفاده کرده و دخترکی یهودی به نام «اِستِر» را به عنوان ملکه و شهبانوی کشور به پادشاه معرفی می‌کنند و به او نیز توصیه می کنند که یهودی بودن خود را پنهان کند.

استر، دخترک یهودی که با پنهان کردن هویت یهودی اش، به دربار خشایارشاه راه یافت و مقدمات کشتار ایرانیان را فراهم کرد

در سال ۲۰۱۰ یک خاخام یهودی در اسرائیل با اشاره به واقعه پوریم و استر، اعلام کرد جاسوسان زن سازمان موساد مجاز به انجام هرگونه عمل جنسی با دشمنان برای انجام ماموریت خود هستند؛ همان‌گونه که استر هویت یهودی خود را پنهان کرد و با یک دشمن ایرانی یعنی اخشورش (خشایارشا) ازدواج کرد و با این کار ملت یهود را نجات داد.

این‌مورد یکی از موفق‌ترین عملیات نفوذ زنان جاسوس یهودی در میان مقامات کشورهای دیگر به شمار می‌رود که با استفاده از زیبایی ظاهر و به خدمت گرفتن جذابیت‌های جنسی، توطئه‌های قوم یهود را اجرا کردند و می‌کنند.

شاه سست عنصر نیز وقتی زیبایی او را می‌بیند، شیفته او شده و او را به عنوان ملکه تمام ایرانیان برمی‌گزیند، بدون آنکه بداند او یهودی است و یا برادرزاده «مردخای» رهبر مذهبی یهودیان ایران است. اِستِر ملکه ایران می‌شود و با نقشه‌های «مردخای» عموی خود، صدراعظم خشایارشاه یعنی هامان را با خائن جلوه دادن و اینکه وی توطئه کشتن شاه را در سر دارد، از تخت صدر اعظمی به زیر کشیده و بر دار می‌كند و به همراه ۱۰ پسرش به مرگ محکوم می‌کند.

استر و عموی وی مردخای

یهودیان حاکم بلامنازع دربار هخامنشی می‌شوند یهودیان چون بر بلاد ایران حاکم شدند، از پادشاه، سه روز مهلت خواستند تا مخالفان پارسی و ایرانی یهودیان را بکشند و در این سه روز، در 127 استان ایران بیش از 77  هزار ایرانی توسط یهودیان قتل عام شدند و در برخی نقل‌ها، این تعداد تا 500 هزار نفر نیز عنوان شده است.

از آن زمان تا کنون، این روز به عنوان “عید یهودیان” زنده نگاه داشته شده و هر سال یهودیان سراسر جهان در این روز مراسم مختلفی از قبیل روزه گرفتن، برپایی جشن و پایکوبی، نوشیدن شراب و افراط در مستی، دادن هدیه به یکدیگر و … گرامی می دارند.

گفته می‌شود این کشتار در روزهای 13 و 14 ماه آدار اولین ماه سال جدید انجام می‌شود و روز دوم کشتار به اصرار استر به خشایارشاه برای از بین بردن دشمنان قوم یهود ادامه پیدا می‌کند. براساس متون تاریخی، نحسی روز 13 فروردین در میان ایرانیان و بیرون رفتن مردم از خانه‌ها ریشه در کشتار تاریخی ایرانیان داشته است.

پس از این قتل عام ایرانیان، یهودیان جشن و پایکوبی بر پا کرده و به شکرانه غلبه بر ایرانیان و ریختن خون دشمنان قوم یهود، آن را عید اعلام کرده و روزه می‌گیرند. مردخای از آن زمان به پیامبر این قوم و استر دخترک فاسد یهودی که با تکیه بر این حربه به دربار شاه راه یافته بود نیز به شخصیتی مقدس که مورد لطف خداوند است تبدیل می‌شوند.

استر پس از آن کتابی می‌نویسد که تمام این وقایع را لطف و رحمت الهی و با اراده خداوندی توصیف می‌کند. این کتاب اکنون به کتاب مقدس یهودیان تبدیل شده است.

پوریم به معنای قرعه بوده و به اعتقاد یهودیان، این سرنوشت و تقدیر الهی بوده است و “قرعه” ای از جانب پروردگار برای لطف به قوم برگزیده یهود و نابودی دشمنان آن‌ها.

پوریم تا کنون از جمله اعیاد مهم یهودیان در سراسر جهان است. از سرزمین‌های اشغالی تا آمریکا و حتی یهودیان داخل ایران، به شیوه‌های مختلفی در این دو روز جشن می‌گیرند.

اوج این جشن‌ها در اسرائیل است. جایی که صهیونیست سرمست از کشتار ایرانیان، تا حد جنون شراب نوشیده و بد مستی یکی از سنت‌های مرسوم آنان در این روز است.

خاخام‌های یهودی نیز در این جشن‌ها مراسم ویژه‌ای برگزار می‌کنند. خاخام‌های صهیونیست با برگزاری جشنی، در نوشیدن شراب و رقص و پایکوبی با یکدیگر رقابت می‌کنند. معمولا  افراط در نوشیدن شراب در این روز به حدی است که قادر به راه رفتن نبوده و در خیابان‌های تل آویو و دیگر اراضی اشغالی، بیهوش و بی‌رمق به زمین می‌خورند.

در آموزه‌های تلمود یهودیان در یکی از بخش ها به صراحت به نوشیدن شراب تا حد سرمستی توصیه شده است: “در روز پوریم هر فرد – یهودی – مکلف است به حدی – شراب – بنوشد که تفاوت میان “نفرین بر هامان” و “درود بر مردخای” را تشخیص ندهد.”

از دیگر مراسمی که در عید پوریم اجرا می شود، رژه زامبی‌ها در اسرائیل است. در این رژه صهیونیست‌ها با گریم خود به شکل زامبی‌ها، آدم‌خوارها اعضای مصنوعی از بدن انسان را به نشان خونخواهی و کشتار ایرانیان بر دهان می‌گیرند.

نوشیدن خون یا نوشیدنی به رنگ خون به عنوان نمادی از خونخواهی و خونخواری یهودیان نسبت به ایرانیان از جمله رسوم یهودیان در این روز است.

متاسفانه ایرانیان پیرو دین یهود نیز بدون توجه به ریشه تاریخی این واقعه و کشتار ایرانیان و اینکه زنده نگاه داشتن آن تا کنون بیش از هرچیز توهین به ایرانیان بوده، این روز را در نقاط مختلف جهان جشن می‌گیرند.

در داخل ایران نیز، اقلیت‌های یهودی که همواره مورد لطف و میزبانی ایران بوده اند، در این روز روزه گرفته و با پختن غذا و خیرات و برگزاری محدود جشن، عید پوریم را جشن می‌گیرند.

مقبره استر و مردخای در همدان از جمله مکان هاییست که یهودیان آن را عبادتگاه و زیارتگاه خوانده و مدت ها جشن‌های خود را در آن برگزار می‌کردند که با اعتراض مردم به اهانت‌آمیز بودن این جشن‌ها برای ایرانیان و برگزاری تجمعاتی در برابر مقبره استر و مردخای، همراه بوده است.مقبره استر و مردخای، به ادعای یهودیان، پس از غصب مسجدالاقصی، دومین مکان مقدس این قوم به شمار می‌رود.

مقبره استر و مردخای دومین مکان مقدس یهودیان جهان که پس از اعتراض مردم همدان، نام “زیارتگاه” آن حذف شد

یک شاهد این مدعا سخنان نتانیاهو نخست وزیر رژیم جعلی اسرائیل در دیدار با اوباما در سال 1390 و هدیه کتاب استر به اوست. خبرگزاری رویترز نقل می‌کند نتانیاهو به باراک اوباما گفته است: «آن‌ها (ایرانی‌ها)، آن زمان هم می‌خواستند ما را نابود کنند.» یکی از قسمت‌های این کتاب (استر) می‌گوید: «… و یهودیان تمام دشمنان را با تیغ شمشیر و کشتار و نابودی درهم کوبیدند و آنچه را انجام دادند که دشمنان‌شان با آنان می‌کردند.»

به گزارش رویترز، نتانیاهو با این هدیه، تلویحاً ایران را به نازی ها تشبیه نموده که مدعی هستند در جنگ جهانی دوم 6 میلیون یهودی را کشته‌اند.