خواستگار بی رحم انگشتان معصومه را برید و روی صورتش اسید ریخت + عکس

شهروند، اسید، مثل تعدادی دیگر از زنان ایرانی در سال های قبل، حالا صورت و نیمی از بدن «معصومه» را سوزانده است. «محمد- ن» مرد جوانی که خواستگار او بود، بعد از آن که شنید معصومه نمی خواهد با او ازدواج کند، اول با قمه دو انگشت او را برید و بعد نشست روی سینه اش و از فاصله نزدیک روی او اسید ریخت.

بعد از اسیدپاشی روی چند زن توسط افراد ناشناس در اصفهان، حالا دوباره یک زن گرفتار اسیدپاشی شده و روز های سختی را در پیش دارد. او یک ماه گذشته را روی تخت بیمارستان گذرانده، صورتش را هنوز ندیده، شب ها مدام کابوس آن روز را می بیند و از بقیه می خواهد که صورتش را به او برگردانند. «معصومه» با حال روحی بسیار بد، اما با حوصله پاسخ سوال ها را داد و گفت که دلش نمی آید انسانی را مجازات کند، اما هیچ گاه «محمد» را نخواهد بخشید. او از روز هایی گفت که وقتی جلوی آینه خودش را می دیده، خدا را شکر می کرده که چقدر زیبا او را آفریده است.

چند سالتان است و تحصیلاتتان چیست؟

۲۶ سالم است، متولد سال ۷۱ و دیپلم دارم.

با محمد از چه زمانی و کجا آشنا شدید؟

ما در اینستاگرام با هم آشنا شدیم. ارتباط خیلی زیادی نیز با هم نداشتیم، چون من سالن آرایشگاه داشتم و از صبح تا شب کار می کردم. قبل از این هم یک ازدواج ناموفق داشتم و، چون همسرم خلافکار بود از او جدا شدم و دیگر هم قصد ازدواج نداشتم. محمد از اینستاگرام به من گیر داده بود و دست برنمی داشت، بعدش چندباری یکدیگر را دیدیم. در دو ماه آخر او ول کن نبود، آدرس سالنم را در اینستاگرام گذاشته بودم، او دیده بود و هر روز می آمد دم در آرایشگاه.

چه حرف هایی می زد؟

می گفت: من خیلی دوستت دارم، خودم می آورم و می برمت، می خواهم با تو ازدواج کنم و این حرف ها. بعدش بین حرف هایش گفت که پدرش آشپزخانه تهیه موادمخدر دارد و… من هم قبلش به خانواده ام گفته بودم که او من را می خواهد و دست از سرم برنمی دارد.

مدت آشنایی تان چندماه شد؟

شش ماه بود که به من پیام می داد و دو ماه بود که زیادتر همدیگر را می دیدیم، آن هم به این دلیل که او ول کن نبود. همه از من سوال می کردند که او کیست و من هم می گفتم خواستگار است و داریم با هم آشنا می شویم. بعد او گفت: پدرم خلافکار است، ولی من با او کاری ندارم و من هم باور کردم، تا این که یک ماه پیش به برادرم گفتم این پسر ول کن من نیست و می خواهد با من ازدواج کند و از او خواستم درباره اش تحقیق کنند، اما بعد متوجه شدم که هم محله ای های او گفته اند محمد از پدرش بدتر است، از همسرش جدا شده و قبل از آن به او خیانت کرده است. گفتند او زورگیر و خفت گیر است. یک روز قبل از این اتفاق او آمد دنبالم تا با هم حرف بزنیم.

یعنی دقیقا چه روزی؟

این اتفاق روز ۲۸ اسفند برای من افتاد و روز قبلش یعنی ۲۷ اسفند آمد به دیدنم. من همین طوری با چادر پایین رفتم، چون نمی خواستم با او بیرون بروم. بهش گفتم محمد من نمی خواهم و نمی توانم با تو ازدواج کنم، چون یک بار در زندگی ام شکست خورده ام و نمی توانم این طوری ادامه دهم، دست از سرم بردار. همان جا به دو زن که فاحشه بودند، زنگ زد و بعدش به من گفت: تو فکر کردی زن برای من کم است؟ دوروبرم پر است، اما من تو را دوست دارم و می خواهم با تو باشم. من هم گفتم اصلا از این به بعد به رویت هم نگاه نمی کنم، تو که الان جلوی من به زن های دیگر زنگ می زنی، بعد از ازدواج می خواهی چه کار کنی. البته این را بهانه آوردم، چون به دلیل خلافکار بودنش او را نمی خواستم. بعدش من را برگرداند خانه.

و بیست و هشتم اسفند ماجرا از کجا شروع شد؟

آن روز قرار بود با مادرم به بازار برویم. به مادرم گفتم من می روم پایین، بعد شما بیا. وقتی رفتم پایین دیدم دم در ایستاده، گفت: یک لحظه بیا کارت دارم. من هم گفتم چه کارم داری؟ مگر من نگفتم که دوروبرم نیا و ولم کن، ولی خواهش کرد که بروم و جوابش را بدهم. من رفتم نزدیکتر، ولی سوار ماشین نشدم، او در ماشین را باز کرد و از موهایم من را کشید داخل. خانه ما نزدیک بزرگراه پاسداران است، او من را به بزرگراه برد، یک دور هم زد و هی می گفت: تو هرچی بخوای من همان می شوم و تو را به خدا من را ول نکن. من گفتم نه و دست از سرم بردار. بعد کنار بزرگراه ماشین را نگه داشت و یک قمه درآورد، موهایم را گرفت و گفت: سرت را می برم. من تقلا کردم که قمه را به من نزند و در آخر قمه را زد به دستم و دو انگشتم را برید. من التماس می کردم که کاری با من نداشته باش و بعد قمه را انداخت و از زیر صندلی من یک بطری یک لیتری برداشت، صندلی ام را خواباند و روی سینه ام نشست. من اول فکر کردم آب است و فکر نمی کردم اسید باشد. او همه اسید را روی صورت و بدنم ریخت و با پایش من را بیرون ماشین پرت و فرار کرد. من حدود ۲۰ دقیقه کنار اتوبان افتاده بودم و می سوختم. همه جایم می سوخت تا این که مردم کم کم جمع شدند و آب رویم ریختند. بعد هم به اورژانس زنگ زدند و من را به بیمارستان بردند. چشم هایم خیلی تار می دید و بدنم می سوخت. الان هم قیافه ام را کلا از دست داده ام. (گریه) مدام یاد این می افتم که اسید لباس هایم را سوزانده بود و من لخت کنار خیابان افتاده بودم، آبرویم رفت. همه جمع شده بودند و از من فیلم می گرفتند.

آن موقع که با او آشنا شده بودید، حس خودتان چطور بود؟ دوستش داشتید؟

او من را خیلی دوست داشت، ولی، چون یک بار در زندگی ام شکست خورده بودم، نمی توانستم به هرکسی اعتماد کنم. چون او خیلی بهم محبت می کرد، بهش عادت کرده بودم، اما نه این طور که اگر نباشد بمیرم یا خیلی دوستش داشته باشم. او ول کن من نبود و مدام هم تهدیدم می کرد؛ مثلا من به شوخی به او می گفتم یک روز با تو نباشم چه کار می کنی و او هم می گفت: بلایی سرت می آورم که هیچ کس به رویت نگاه هم نکند. من فکر می کردم شوخی می کند.

اصلا فکرش را هم نمی کردید که منظورش اسید باشد؟

اصلا فکرم هم به آن سمت نمی رفت، چون بعدش مدام می گفت: من حاضرم بمیرم، ولی به پای تو سنگ هم نخورد. با این حرف هایی که می زد انتظارش را نداشتم که این کار را بکند.

از ماجرای دستگیری محمد خبری دارید؟ آن طور که اطلاع دارم الان در زندان تبریز است.

بله. آن روز که آمده بود بیمارستان و داد زده بود که می خواهم معصومه را بکشم و نمی خواهم زنده بماند، فرار کرده بود. قبلش هم زنگ زده بود به مادرم و گفته بود دخترت را کشتم، بروید پیدایش کنید. مادر من فشارخون و دیابت دارد و کم مانده بود سکته کند. بعدش آن ها من را پیدا کردند. تا یکی دو روز بعدش او به برادرم زنگ می زد و تهدید می کرد، می گفت: همه تان را می کشم تا این که خطش را ردیابی و دستگیرش کردند.

حستان الان نسبت به محمد چطور است؟ دلتان می خواهد مجازاتش کنید یا او را ببخشید؟

من آدمم،  هیچ وقت آزارم به یک مورچه هم نرسیده است، هیچ وقت دلم نمی آید کسی را اذیت کنم. نمی توانم کسی را که سالم است و جان در بدن دارد، مجازات کنم. من فقط می خواهم با او قانونی برخورد شود، می خواهم عدالت اجرا شود.

خب قانون می گوید که او باید قصاص شود، یعنی کاری را که او با شما کرده، شما هم با او بکنید. این کار را انجام می دهید؟

نمی دانم، من الان به این فکر نمی کنم. هرشب کابوس و آن صحنه را در خواب می بینم و بیدار می شوم. چشم هایم را عمل کرده اند و فعلا نمی بینم. صورت، بدن و دست هایم نابود شده است. هنوز به این فکر نکرده ام که می توانم مثلا به صورت او اسید بپاشم یا نه.

الان چه حسی به او دارید؟ از او عصبانی یا متنفر هستید یا هنوز این را هم نمی دانید؟

خب این مسلم است که نمی توانم او را ببخشم، قطعا نمی بخشم. بخشیدن من چه فایده ای دارد؟ چی را به من برمی گرداند؟ شما بیایید من را ببینید، هر روز من را می برند پوست از سروصورتم می کَنند و کلی درد می کشم. چی را می خواهد به من برگرداند؟

خواهرتان می گفتند قبل از این که این اتفاق برایتان بیفتد از صورتتان خیلی راضی بودید و حس خوبی به قیافه تان داشتید.

بله. عکس های قبل از اسیدپاشی را ببینید، من از صورتم راضی بودم، الان نه از مو های بلندم و نه پوست سروصورتم چیزی نمانده. قبل از این اتفاق خودم را در آینه نگاه می کردم و به خدا می گفتم شکرت که من آن قدر صورت قشنگی دارم.

تابه حال درباره وضع زنان دیگری که تا به حال به صورتشان اسیدپاشی شده، شنیده اید یا عکس هایشان را دیده اید؟

بله شنیده بودم که به چند زن در اصفهان اسیدپاشی شده، ولی انتظار نداشتم که این بلا سر من بیاید. اگر از همه درباره من بپرسید به شما می گویند، من در لاک خودم بودم؛ صبح به سالن آرایشگاه می رفتم و شب برمی گشتم. با خانواده ام بودم. اصلا نه دوست باز بودم که با آن ها بیرون بروم و نه چیز دیگری. من گناهی نکرده بودم که این بلا سرم بیاید، نمی دانم دارم تاوان چه چیزی را پس می دهم.

از وقتی که این اتفاق افتاده از مسئولان محلی یا از تهران کسی به دیدنتان آمده است؟

نه فقط یک بار از نیروی انتظامی به خاطر پرونده ام آمدند، دیگر نه برای احوالپرسی و نه هیچ چیز دیگری کسی به دیدنم نیامده است.

از مسئولان دولتی یا قضائی درخواستی دارید؟

من فقط می خواهم عدالت اجرا شود. من صورتم را می خواهم، می خواهم که صورتم را به من برگردانند. من نمی توانم اینطوری زندگی کنم. اگر من را ببینید می فهمید چه می گویم. می خواهم به وضعیتم رسیدگی کنند. این آقا هنوز زنگ می زند و تهدید می کند، می گوید من پول دارم و خانواده ام آشنا و پول دارند و فلان و بهمان می کنیم؛ ولی ما آنطوری نیستیم، ما یک خانواده ساده و معمولی هستیم. برادرم کارگر ساده است و من هم سالن آرایشگاه دارم که خرجمان را از آن درمی آوردیم. خانه مان کوچک و اجاره ای است. اگر عدالتی است باید برای من اجرا شود. هر روز گریه می کنم و دکتر ها آرامبخش می زنند. می گویند افسرده شده ام. هر دو روز یک بار من را به اتاق عمل می برند و پوستم را می سابند. پدرم درآمده است، هر روز می میرم و زنده می شوم. مادرم هر روز آب می شود.

پدرتان فوت کرده است؟

بله ۹ سال پیش فوت کرد.

موقع ازدواج اولت چندسالت بود؟

۱۶ ساله بودم.

چرا آن قدر زود ازدواج کردید؟

اجباری بود. او دوست سربازی برادرم بود، بعد از این که پدرم فوت کرد به خانه مان رفت وآمد داشت و خواستگاری کرد. من رد کردم، ولی چون برادرم اصرار کرد ازدواج کردیم. آن ها نگذاشتند نامزد بمانیم، بعد از عقدمان رفته بودم خانه خواهرش که نگذاشتند به خانه برگردم. دیگر چندماه با او زندگی کردم تا این که فهمیدم خلافکار است و از او جدا شدم. او را هم دستگیر کردند و ۱۲ سال زندانی به او دادند.

***

«معصومه» و خانواده اش ساکن منطقه «منبع» در تبریزند که جزو مناطق فقیرنشین و تقریبا حاشیه ای تبریز است. برادر «معصومه» هم که یک کارگر ساختمانی است، «شهروند» ماجرا را کامل تعریف می کند و می گوید خانواده او توان پرداخت هزینه های درمان او را ندارند. آن ها ۶ بچه در یک خانواده اند که وضع مالی هیچ کدامشان خوب نیست و چهارنفرشان ازدواج کرده و از خانه رفته اند: «۳۰ ساعت به سال تحویل مانده بود که این اتفاق افتاد. ما فهمیده بودیم که آن آقا خلافکار است و معصومه ردش کرده بود. صورت و سینه های معصومه، یک طرف گردن، گوش و پشتش کاملا سوخته است. دکتر ها می گویند ۱۲ درصد سوختگی درجه چهارم دارد. چشم هایش را در بیمارستان نیکوکاری تبریز عمل کرده و به آن ها پیوند قرنیه زده اند. چشم هایش حالا بسته است و بخیه خورده. دکتر ها گفته اند تا وقتی دست هایش را باز نکنیم، معلوم نمی شود که بینایی دارد یا نه. البته این را هم گفتند که اگر بینایی اش از دست رفته بود، چشم هایش را تخلیه می کردند.» او می گوید: «مخارج درمان را ما نداریم که بدهیم. بیمه هزینه را نمی پردازد؛ من یک مادر پیر دارم و خودم هم کارگر ساختمانی ام. برای هر چشمش ۲ میلیون تومان هزینه عملش شده، یعنی روی هم ۴ میلیون تومان شده است. گفته اند بریزید تا عمل کنیم، ما هم پولی نداشتیم و شناسنامه و کارت ملی مادرم را گرو گذاشتیم و چشم هایش را عمل کردیم. بیمارستان سینا هم می گوید برای هر شب بستری در بیمارستان سینا، ۸۰۰ هزار تا یک میلیون تومان باید بپردازیم. دکتر ها می گویند باید ۴ تا ۵ ماه در بیمارستان بستری باشد. اگر خَیر هایی هستند که می خواهند به معصومه کمک کنند، ما از آن ها می خواهیم برای درمان معصومه به او کمک کنند.» او می گوید، «محمد» هر روز از زندان تبریز به او زنگ می زند و آن ها را تهدید می کند: «او می گوید من کار های بزرگتر از این کرده ام و کسی نتوانسته کاری بکند. می گوید زنی را برده به بیابان و با چاقو سینه هایش را بریده است. من تمام مکالمات و تهدید های او را ضبط کرده ام و قرار است تحویل پلیس دهم.»