علی نخست:
اشتغال یکی از مهم‌ترین موضوعات به لحاظ اجتماعی و اقتصادی در کشور است؛ بیکاری به‌عنوان یک معضل اساسی و یکی از جدی‌ترین تهدیدهای شناخته‌شده در حوضه‌ی مسائل اجتماعی و ریشه‌ی بسیاری از ناهنجاری‌های اجتماعی به شمار می‌رود که قطعاً با یک برنامه‌ریزی دقیق می‌توان این تهدید خطرساز را به یک فرصت استثنایی به نام اشتغال مولد و پایه تبدیل کرد.
برنامه‌های چهارم، پنجم، ششم توسعه در شرایطی تدوین شد، که اقتصاد کشور با نرخ نسبتاً بالایی مواجه بود. نرخ بیکاری جوانان در مقایسه با نرخ بیکاری کشور در سطح بالایی قرارگرفته و نرخ بیکاری فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها با سرعت زیادی در حال افزایش است.
در چنین شرایطی یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های دولت، کاهش نرخ بیکاری و ایجاد اشتغال مولد در کشور است. در مناطق روستایی نیز علیرغم انجام اقدامات عمرانی پس از انقلاب، متأسفانه به دلیل عدم ایجاد فرصت‌های شغلی و تأمین درامدهای مکفی برای روستایی رو به کاهش است و شکل‌گیری دهیاری‌ها به‌عنوان یک‌نهاد عمومی غیردولتی در روستاهای کشور با توجه به وظایف متعددی در عرصه‌ی مدیریت روستایی به عهده‌دارند، زمینه‌های مناسبی را در بیش از ۱۹۰۰۰ روستایی کشور برای توجه به مسئله‌ی اشتغال ایجاد کرده است.
دهیاری و اشتغال روستایی
با تصویب قانون تأسیس دهیاری‌های خودکفا در روستاهای کشور نهاد دهیاری به‌عنوان یک‌نهاد عمومی غیردولتی و به‌عنوان بازوی اجرایی شورای اسلامی روستا، که با درخواست و احساس نیاز عمومی اهالی روستا جهت ارائه خدمات عمومی به اهالی روستا تشکیل‌شده است، عملاً پا به عرصه‌ی مدیریت روستایی کشور نهاد. وفق ماده‌ی ۱۰ اساس‌نامه، تشکیلات و سازمان دهیاری‌ها وظایف متعددی در قالب ۴۹ بند برای دهیاری‌ها تعریف‌شده است که ازجمله‌ی وظایف مرتبط با اشتغال می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
_شناسایی زمینه‌های اشتغال و مساعدت در جهت تأمین کار برای جویای کار با همکاری دستگاه‌های ذی‌ربط (ماده ۱۰، بند ۴۷)
_تشویق و ترغیب روستاییان به توسعه صنایع‌دستی و اهتمام به ترویج و توسعه و بازاریابی محصولات کشاورزی و دامی روستا (ماده ۱۰، بند ۸)
در همین راستا تفاهم‌نامه‌های مشترکی بین وزارت کشور با وزارتخانه‌ها و سازمان‌های مرتبط منعقد گردیده است که می‌توان به انعقاد تفاهم‌نامه با وزارت جهاد کشاورزی و وزارت تعاون و کار اشاره کرد.
هدف از انعقاد تفاهم‌نامه مشترک با بخش کشاورزی، توانمندسازی دهیاران برای همکاری با بخش کشاورزی که مهم‌ترین زیربنای اقتصادی روستا است.
دهیار به‌عنوان مدیر روستا می‌تواند باهدف ایجاد زمینه‌های شغلی مناسب، جهت ارتقاء وضعیت اقتصادی اهالی روستا گام بردارد. نکته‌ای که دهیار باید مدنظر داشته باشد، بررسی توانمندی‌ها و پتانسیل‌های موجود در روستا است که باهدف تأمین بستر و فضای اقتصادی مناسب، سعی در ایجاد فرصت‌های شغلی برای اهالی روستا نماید.
به‌طور خلاصه زمینه‌هایی که دهیار و دهیاری می‌تواند در جهت ایجاد اشتغال در روستا برنامه‌ریزی و اقدام نماید را به شرح ذیل نام برد
۱_شناسایی زمینه‌ها و پتانسیل‌های اشتغال و اقدام به اشتغال‌زایی در راستای آن با توجه به مزیت‌های نسبی و ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های موجود روستا تحت مدیریت (گردشگری روستایی فرصتی برای پیشرفت، توسعه و ایجاد اشتغال در روستا است)
۲_ شناسایی موانع و محدودیت‌ها
۳_تشویق، ترغیب و هدایت اهالی روستا
۴_ پشتیبانی و حمایت از طریق در اختیار گذاشتن امکانات و تجهیزات موجود
نتیجه‌گیری: چنانچه دهیار به‌عنوان متولی امور مدیریت روستا و مجری تحقق توسعه پایدار روستایی خواهان کنترل و یا معکوس نمودن فرایند مهاجرت از روستا به شهر باشد، ابتدا بایستی به ایجاد و توسعه زمینه‌های اشتغال در روستا بپردازد که فراهم نمودن آن برای افراد روستا به‌ویژه جوانان و افراد تحصیل‌کرده علاوه بر پویایی و شکوفایی اقتصاد روستا، باعث اشتغال‌زایی مولد و پایه و کاهش نرخ بیکاری می‌شود.
پایگاه خبری تحلیلی با مردم : انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
ثبت دیدگاه