احترام به بیماران، کمک به پزشکان است

بامردم / دکتر بهاره اعتقادی

یکم شهریور ماه روز پزشک نامگذاری شده است تا در این روز از زحمات بی دریغ پزشکان عزیز قدردانی نماییم، پزشکانی که دردهای بیماران را می فهمند ولی برای تقویت روحیه ی آنها، حرف های مثبت و امیدوارکننده می زنند و با بیماران همدرد می شوند.
امروزه متاسفانه بیماری های جدید و صعب العلاجی دامن گیر عده ای از خانواده ها شده است که کودک و جوان و پیر نمی شناسد. بیماری هایی که جوانان به سختی با آنها دست و پنجه نرم می کنند چه برسد به کودکان. اکثر بیماری ها با پرداختن هزینه های گزاف کنترل و یا گاهی درمان می شوند ولی آیا همه ی خانواده ها توان یکسانی برای پرداخت هزینه ی درمان دارند؟ و آیا اگر پول دارو و درمان نداشته باشند باید درد را تحمل کنند؟؟!!
پزشکان کودکان علاوه بر اینکه به فکر هبه کردن سلامتی به کودکان بیمار هستند، با صبوری و مهربانی جزیل با آنها بازی می کنند تا کودک درد خود را فراموش کند و دنیا را مانند کودکان دیگر رنگی ببینند و این گونه شود که روحیه ی شاد او در درمانش موثر باشد.
اکثر بیماری ها برای عام مردم ناشناخته شده است و شاید اصلا به گوش آنها نرسیده باشد، همچنین آنها طریقه ی برخورد با بیماران خاص را نمی دانند. به یاد دارم در ایام شیرین مدرسه، یکی از همکلاسی های عزیزم دچار تشنج شدید شد که متاسفانه ناظم و دبیر به جای کمک به وی و جلوگیری از برخورد شدید سر پر تلاطم او به زمین، از وی فاصله گرفتند و فقط از دور نظاره گر شدند!!
در برخورد با بیماران باید خود را جای یکی از اعضای خانواده ی او دانست زیرا بنده عقیده دارم که اطرافیان بیماران می توانند نقش مهمی در تقویت روحیه و درنتیجه درمان آنها داشته باشند. اعضای خانواده ای که دارای فرد بیمار است از خودشان می گذرند تا عزیزشان حال خوبی داشته باشد چرا که هیچ پدر و مادری تاب دیدن بیماری و درد فرزند خود را ندارد.
سریال پریا که این روزها از شبکه ی سه سیما پخش می شود نقش مهمی در زندگی بیماران دارای ایدز داشته است به این علت که با کمک پزشکان به مردم یاد دادند که نباید از این گونه بیماران فرار کرد بلکه باید به آنها کمک نمود چه بسا که امکان خوب شدن آنها وجود دارد که جای تقدیر و تشکر از تهیه کننده و سایر دست اندرکاران این سریال دارد. کاش صدا و سیما بیشتر به موضوع برخورد با بیماران مختلف و خاص می پرداخت و یا معلمان مدارس در آموزش این امر مهم به بچه ها تلاش می کردند تا بچه ها از کودکی یاد بگیرند که نباید دوست بیمار خود را خدایی نکرده مسخره کنند و سبب رنجش خاطر او شوند و یا در وضعیتی که حال بیمار بد می شود، چگونه رفتار کنند که آسیب جسمی به بیمار وارد نشود. متاسفانه دیده ام که طرز برخورد بعضی افراد با بیماران بخصوص بیماران کندذهن و معلول طوری است که بیمار را دچار درد مضاعف می کند، این افراد هرگز نمی توانند خود را جای بیمار و یا خانواده ی وی بگذارند به همین دلیل است که به راحتی به تمسخر وی می پردازند که کار خداپسندانه ای نمی باشد.
بسیاری از بیماران در عین مبارزه با بیماری خود، توانسته اند درس بخوانند و یا به انجام فعالیتی بپردازند که باعث افتخار خانواده و شاید بتوان گفت کشور خود شوند.
امید دارم روزی برسد که همه ی بیماری ها به خصوص صعب العلاج ها درمان شوند و هیچ انسانی به ویژه کودکان درد تلخ بیماری را نکشند و همچنین خانواده های بیماران، استرس گران شدن داروها را نداشته باشند، در این صورت است که حجم کاری پزشکان سبک تر می شود و دلشان از ندیدن درد شادتر.
به امید آن روز

پایگاه خبری تحلیلی با مردم :انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.