تصور کنید یک رسانه دیگر خطایی به مراتب کمتر را مرتکب می شد. همین صدا و سیما چه داستانی به راه می انداخت؟
عصر ایران با این مقدمه نوشت:
مدیر کل صدا و سیمای کیش البته در این باره توضیح داده و عذر خواهی کرده و گفته است:
«متأسفانه به‌دلیل اهمال، کوتاهی و البته عملی ناخواسته از سوی برخی از کارکنان این مرکز، تصاویری نامناسب در بخش کوتاهی از یک فیلم سینمایی پخش شد که در این خصوص بررسی‌ها انجام شده، عوامل دخیل در این اتفاق ناخواسته، به ترتیب از پست‌های سازمانی خود برکنار و توبیخ شده‌اند.»
در هر رسانه ای امکان بروز اشتباه وجود دارد و این که نکته ای از چشم بیفتد همواره محتمل است. هر چند این «گاف» به نظر بی سابقه است و شخصا به یاد ندارم چنین اتفاقی مسبوق به سابقه باشد اما به این بهانه می توان چند نکته را یادآور شد:
1. چگونه است که اگر یک رسانه مکتوب (روزنامه یا مجله) اشتباهی مرتکب شود حمل بر توطئه می شود و به کمتر از توقیف و بازداشت رضایت نمی‌دهند و خواستار عزل و استیضاح وزیر ارشاد هم می‌شوند ولی در این فقره بر دامان مدیر کل هم گردی نمی‌نشیند؟ ما هم بروز اشتباه و ناخواسته بودن را قبول داریم ولی جا دارد صدا وسیما احتمال اشتباه را درباره دیگران نیز محتمل بداند.
2. تصور کنید یک مجله یا روزنامه، عکس یا طرحی یا متنی مسأله‌دار منتشر می‌کرد. همین صدا وسیما فضاسازی نمی‌کرد؟! آیا به این بهانه مثلا سیاست های فرهنگی دولت زیر سؤال نمی‌رفت و تجمع به راه نمی‌انداختند و از تریبون های مختلف انواع اتهامات مطرح نمی‌شد؟
3. پخش صحنه رابطه جنسی و «هم‌تنی» از تلویزیونی که مدام برای دیگران خط و نشان می‌کشد نشان می‌دهد هیچ رسانه‌ای نمی‌تواند خود را از خطا برکنار بداند و همه جا محتمل است و با امکانات جدید که سرعت و کمیت بر امور دیگر می چربد بیشتر هم احتمال دارد. اما چگونه است که اگر پای صدا و سیمای کیش در میان باشد قضیه با توبیخ چند کارمند میانی فیصله می‌یابد ولی اگر رسانه ای دیگر خطا کند تا بالاترین سطح را متهم می‌کنند؟
توضیح مدیر کل صدا و سیمای کیش به نظر ما قانع کننده است و معلوم است که مدیران آگاهی نداشته‌اند و به خاطر خطای دیگری نمی‌توان درخواست عزل او را داشت. اما می‌توان انتظار داشت که صدا و سیما همین رفتار را با دیگران نیز داشته باشد…
دوست داریم ببینیم دوستان خبر 20:30 این موضوع را چگونه تحلیل می‌کنند و چه کسانی را مقصر می دانند؟ یادمان نرفته به خاطر تیتر یک روزنامه یا یک کلمه در شعری یا برداشتی از یک کاریکاتور که از چشم کنترل‌کننده رسانه افتاده باشد چه بساطی راه می انداختند.
ثبت دیدگاه