سروش علیزاده:
فکاهه، مطایبه، هزل، هجو و دیگر زیر‌مجموعه‌های طنز از روزگار کهن در ادبیات ما وجود داشته است. اما طنز به آن مفهومی که امروزه به آن می‌پردازند متناسب با نیاز و شرایط اجتماعی انسان معاصر است.
ادبیات طنز بعد از مشروطه به دنبال تحولات سیاسی و تبادلات فرهنگی و پی‌ریزی محتاطانه ایران نوین و آشنایی با ادبیات غرب، موجودیت خود را اعلام کرده است و به نقد جامعه حکومت و …می پردازد.
شاید عنوانی بهتر از به «اندیشه فرو بردن» نتوان برای طنز پیدا کرد. بدیهی است که بدون نقد و پرسشگری، پیشرفتی در هیچ‌یک از مقوله‌های ادبی و فرهنگی رخ نخواهد داد. وقتی هم که صحبت نقد می‌شود، خود به خود اهمیت اندیشه آشکارتر خواهد شد. طنز هم به مثابه هنر و اندیشه و همین طور به دلیل اصل جدایی ناپذیر اعتراض از پیکره آن، ناگزیر از اندیشیدن برای دستیابی به قدرت تحلیل است.
بعد از موجی که برنامه خندوانه با استندآپ کمدی! که آن هم برداشتی دفرمه از استندآپ کمدی غربی بود به راه انداخت متاسفانه در ایران و مخصوصا گیلان با سرطانی ه نام استندآپ کمدی روبه رو هستیم که اپیدمی هم پیدا کرده است و البته هیچ شباهتی با استاندارد های استندآپ کمدی هم ندارد.
در گیلان سال هاست که سریال هایی بسیار سطح پایین و هزل تولید و پخش می شود. این سریال ها نه تنها سعی در تعالی فرهنگ گیلان نمی کند بلکه سال هاست که بر زبان و هویت گیلانی و تالشی ما می تازد و با تحقیر گیلک زبانان و تالش زبانان با ایجاد کاراکترهایی عقب مانده ذهنی و یا بدجنس و … به بهانه طنز و خنده گرفتن از عام و به دور از فاکتور اندیشه و تفکر در راه نزول فرهنگ گیلان گام بر می دارند و هیچ کس هم نیست یقه این نویسندگان و کارگردانان دست چندم ساز را بچسبد و از آن ها مطالبه کار درست کند.
سال ها مدیریت صداوسیمای گیلان در دست افراد غیر بومی بوده است و واضح است که هیچ غمی برای تعالی زبان و فرهنگ گیلانی نداشته باشند و این مصیبت گیلانی را احمق جلوه دادن و یک تهرانی یا فارس زبان را انسان شریف و خوب و عاقل جلوه دادن دست از سر ما بر نداشته است.
حال نیز در گام دوم اپیدمی سرطان استندآپ کمدین های سخیف دامنگیر فرهنگ و زبان گیلکی شده است. شخصیت های بی استعدادی که مثلا دوره آموزشی استندآپ کمدی هم دیده اند! و بعد در ذهن شان می خواهند وارد بازار کار این رشته در رستوران ها و تالار ها و …شوند . سطح آموزشی درست مانند این است که بخواهیم از «تیمپوی پاره» صدای پیانو بیرون بیاوریم. تنها فاجعه اینجاست که برای استندآپ کمدین های ما ابزار کار فراهم است که با برگزاری جشنواره و یا کلاس آموزشی برعکس شاخ های مجازی که تکلیف شان روشن است نقاب هنر را نیز بر چهره بزنند.
در این میان این افراد به فرهنگ و خانواده و احترام های بین والدین و فرزندان رحم نمی کنند و به فرهنگ و زبان گیلکی هم حمله می کنند. با غلیظ کردن لهجه گیلکی و به سخره گرفتن اصطلاحات گیلکی و الفاظ رکیک مستقیم و غیر مستقیم به زبان گیلکی حمله می کنند. به راستی چاره کار چیست؟ آیا نباید با این معضلات فرهنگی هوشمندانه و هدفمند برخورد کرد؟ چه کسی پاسخگوی ضرباتی است که به فرهنگ و زبان قوم گیلک و تالش وارد می شود ؟
ثبت دیدگاه