محمدعلی اخوان فلاحتکار:
مطابق با اصل ۱۰۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، برای پیشبرد سریع برنامه‌های اجتماعی اقتصادی عمرانی بهداشتی فرهنگی آموزشی و سایر امور رفاهی و … از طریق همکاری مردم باید شورای شهر تشکیل شود.
معتقدم لزوم هم اندیشی میان شهروندان و دخالت تام آنان در فرآیند مدیریت شهری و همچنین مباحثی چون آموزش اجتماعی و فرهنگی شهروندان، از جمله مباحثی است که باید بدان توجه ویژه‌ای معطوف داشت.
با ملاحظه اصل یکصدم قانون اساسی به نظر می‌رسد که غرض قانون‌گذار از وضع اصل یکصدم، توزیع قدرت در نظام‌های اجتماعی، اقتصادی، عمرانی، فرهنگی و … باشد. اگرچه مستقیماً سیاسی نیستند و اصولا جدای از امور سیاسی محسوب می‌شوند اما دارای کارکردهای سیاسی نیز می‌توانند باشند به ویژه از آن جهت که این بخش‌ها به وجود آورنده طیف خاصی هستند که در فرآیند اقتدار سیاسی، به‌عنوان منابع “قدرت ” شناخته می‌شوند.
هویدا نمودن ابعاد وجودی این تفکر مشارکتی در مدیریت شهری با بهره‌مندی از مفاد اصل ۱۱۰ قانون اساسی تنها از رهگذر پژوهش‌های دقیق، هم اندیشی های تخصصی، افزایش سطح مشارکت همه اقشار شهری و استفاده از خرد جمعی امکان پذیر خواهد بود. آنگاه مردم هستند و حقی که باید خودشان بگیرند. فلذا وظیفه رسانه‌ها و اصحاب رسانه از دیدگاه این‌جانب، تنها اطلاع رسانی، تحلیل و نقد، ارائه راهکارهای مناسب در تمامی حوزه‌های یاد شده می‌باشد. زیرا به بلوغ فکری و سیاسی شهروندان ما اعتماد و اعتقاد داریم.
شهر محیطی است با گوناگونی بسیار. فضای شهر بیشترین ارتباط را با مردم و محیط زندگی آنان برقرار می‌سازد و در نتیجه نقش بسزایی در هویت بخشی و احساس آرامش و مشارکت به شهروندان می‌دهد. کوتاه باید اشاره نمود که باید به توسعه پایدار شهری هم وفادار باشیم. توسعه پایدار یک نوعی از توسعه است که نیاز امروز شهروندان را بدون کاهش توانایی آیندگان در تأمین نیازهایشان در نظر می‌گیرد. درتوسعه پایدار شهری تمامی جنبه‌های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و ….. همگام با هم دنبال می‌شوند.
آنچه باید از مجموعه شهر و توسعه پایدار شهری، و فرایند” اقتدار سیاسی ” و… نتیجه گرفت آن است که فقدان کارگروه آسیب‌شناسی به‌شدت در مجموعه مدیریت شهری احساس می‌شود. فقدان کارگروه آسیب‌شناسی در هر مجموعه ای،خصوصاً مدیریت شهری باعث اتلاف نیروی انسانی و پرداختن به مقولات غیراساسی می‌شود.
مدیریت شهری با داشتن کارگروه آسیب‌شناسی و شناسایی به‌موقع آسیب‌ها می‌تواند با تدوین یک برنامه دوره‌ای و علمی، پس از مطالعه و آسیب‌شناسی شهر و تجزیه‌وتحلیل آن و انجام پیش‌بینی‌های لازم، اتخاذ تدابیر کوتاه‌مدت و بلندمدت برای رفع نواقص موجود در طرح آینده شهر نماید که بسیار هم ضروری است.
تعیین اولویت‌ها در بهسازی، نوسازی محیط شهری، تدوین برنامه‌هایی به‌منظور بهبود وضع شهر و بسط و ارتباط هرچه بیشتر آن با عوامل منطقه‌ای به تأسی از نقش عوامل طبیعی و خصوصیات شهر، توجه به علائق واقعی و سنت‌های مردم و عملکرد اقتصادی شهر و….. همچنین مقایسه وضع موجود با طرح آینده آن اهمیت ویژه‌ای دارد که در مجال نمی‌گنجد.
شورای شهر لاهیجان برای موفقیت بیشتر، پایداری و پویایی خود، با بهره‌گیری از تجربه‌های ادوار گذشته، نیازمند افزایش اختیارات قانونی و ضمانت‌های اجرایی لازم و لزوم همکاری و هماهنگی بین دستگاه‌های اجرایی به لحاظ ساختار خود بوده که بازهم در فرآیند” اقتدار سیاسی به‌عنوان منابع قدرت دنبال می‌شود.
برای نیل به این مهم نیازمند راهکارهایی است که بتواند با اقتدار و مؤثر در عرصه تصمیم‌گیری و تصمیم سازی مسائل همه‌جانبه شهری ایفای نقش نماید که شورای شهر لاهیجان می‌تواند با پررنگ نمودن موارد زیر و آسیب‌شناسی کارشناسی آنها در چارچوب اختیارات قانونی خود مدیریتی همه‌جانبه و توسعه‌گرا را مدنظر قرار دهد.
۲– برگزاری جلسات مستمر عمومی شوراها و شهرداری جهت افزایش مشارکت شهروندان و بهره‌گیری از نقطه نظرات آنها خصوصاً رسانه‌ها.
۳– توجه خاص به منفعت عمومی شهر. سرلوحه قرار دادن منافع شهری در تصمیم گیری و فعالیت های پیشرو با شفاف‌سازی مسائل مالی و رویکرد نقدپذیری.
۴– پرهیز از فعالیت‌ها و اقداماتی که موجب بدبین شدن مردم در شورا می‌شود.
۵– نظارت بیشتر شوراها بر تمام سازمان‌های شهری و نگاه آنها فقط به شهرداری معطوف نشود.
ثبت دیدگاه