محمدطاها محمودی
در روزهایی که مسیح علینژاد کمپینی با عنوان « رأی بی رأی» برای تحریم انتخابات اسفند ۹۸ ایران تدارک دیده است؛ روز جمعه ۱۳۹۸/۵/۴ پنجمین دوره انتخابات شورایاری شهر تهران با مشارکت خیره‌کننده بیش از ۵۰۰ هزار نفر از مردم تهران به پایان رسید.
نکته جالب توجه و البته متفاوت این دوره از انتخابات شورایاری ها حضور پرشور مردم علی رغم گرما و تبلیغات ضعیف، در انتخابات شورایاری ها بود.
به گفته شهردار تهران از مجموع ۱۲ هزار شرکت کننده در این انتخابات بیش از ۲۰ درصد ثبت نام کنندگان بانوان بودند و ۵۰ درصد داوطلبان را نیز زیر ۴۰ ساله‌ها تشکیل می‌دادند؛ که این امر نشان‌دهنده ورود جوانان و بانوان به عرصه های تصمیم گیری و تصمیم سازی است، که به نوعی حلقه مفقوده سیستم مدیریتی کشور به شمار مى رود.
هرچند که در سال های اخیر به‌کارگیریِ جوانان و بانوان نسبت به گذشته پررنگ تر شده است اما با توجه به بیانیه «گام دوم انقلاب» که از سوی مقام معظم رهبری به مناسبت چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی صادر شد، ایجاد فضا و موقعیت های بیشتر و بهتر در عرصه تصمیم‌گیری برای جوانان امری ضروری و در راستای آرمان های انقلاب اسلامی به شمار می رود، که باید بیش از پیش مورد تأکید وزارت خانه ها، سازمان ها، ادارات و دستگاه هاى اجرایى قرار گیرد.
مسیح علینژاد را می توان از نیروهای فعال و البته پرخاشگر، کم مایه در دانش و نه چندان باهوش گروه های برانداز برشمرد؛ که بارها رفتار و سکنات متناقضش سوژه رسانه ها و فعالان عرصه فضای مجازی شده است.
کمپین «رأی بی رأی» پروژه ای‌ست که با هدف کاهش مشارکت مردم در انتخابات مجلس یازدهم و همچنین ریاست جمهوری سیزدهم در سالهای ۹۸ و ۱۴۰۰ طراحی شده است.
هدفی که در سالهای ۹۴ و ۹۶ و به عبارتی بهتر در تمامی انتخابات های جمهوری اسلامی ایران از سوی گروه هاى اپوزیسیون خارج از کشور دنبال مى شد.
این‌بار با توجه به مشکلات اقتصادی حاکم بر کشور و همچنین معضلات متعدد دیگر، دشمن راه این پروژه را برخود آسان تر از گذشته می بیند.
اما باید توجه داشت که یکی از راه های حاکمیت مردم‌سالاری دینی و توجه به اصل جمهوریت، صندوق های آرا و توجه به شرکت در انتخابات است.
بی شک شرکت گسترده مردم در انتخابات جمعه اخیر، آب سردی بود بر پیکره ی مدعیان خوش خیال آزادی و دموکراسی که مردم را به تحریم انتخابات آتی تشویق و ترغیب می کنند.
یکی دیگر از عواملی که می تواند در اشاعه این کمپین ضدمردمی که در صدد افزایش فاصله و به عبارت بهتر ایجاد گسست میان مردم و حاکمیت است، مؤثر باشد عملکرد افراد، جریانات، احزاب و گروه های پیروز در انتخابات است.
متأسفانه عدم پیگیری مشکلات آحاد جامعه، عملیاتی نکردن وعده ها، عدم شناخت معضلات و چالش های پیش‌رو، استفاده صرفاً انتخاباتی از همراهان و همیارانی که اغلب از جوانان، نخبگان و تحصیل‌کردگان هستند و ده ها مورد دیگر نیز از مواردی‌ست که استمرارش به انتخابات در ایران به عنوان یک ساختار دموکراتیک ضربه وارد میکند.
از دیگر مواردی که هر فرد دلسوز نسبت به این کشور را متأثر می ساخت، تیتر نابخردانه یکی از خبرگزاری ها بود که با عنوان:
«صف‌های نانوانی شلوغ‌تر از صف‌های انتخابات شورایاری‌ها/ نه شهروندان به مدیریت شهری اصلاح‌طلبان»
سهواً، مطلبی به اصطلاح دشمن شاد کن را که از قضا خلاف واقعیت بود منتشر ساخت.
نکته قابل توجه راجع به این مطلب آن است که اولاً صف های طویل انتخابات شورایاری تعجب همگان را برانگیخت و مشارکتی این چنین برای این سطح از انتخابات(محلات)قابل تحسین بود و ثانیاً انتخابات شورایاری ها تعلق به هیچ دسته و یا جریان خاصی ندارد که آن را متعلق به جریانی خاص بدانیم و تمامی افراد مورد تأیید از هر پایگاه و جایگاه اجتماعی-سیاسی در انتخابات شرکت کردند.
ثالثا خبر فوق ساعت ۱۰:۳۶ دقیقه صبح در خبرگزاری مذکور بارگذاری شده است؛و این یعنی تنها دوساعت و نیم بعد از شروع اخذ رأی. که نشان از تعجیل آن خبرگزاری در انتخابات اخیر دارد، که برخلاف قضاوت زودهنگام آن خبرگزاری، انتخاباتی پرشور و با شرکت بیش از ۵۰۹ هزار تهرانی برگزار شد.
بنا‌براین انتظار می رود منتخبین مردم در تمامی انتخابات ها نسبت به وعده های خود عامل باشند و در قامت یک مسئولِ دغدغه‌مند و پیگیر، موانع و چالش های موکلین خود را تا حد امکان مرتفع نمایند تا حس بی تفاوتی برخی مردم نسبت به انتخابات و بی تأثیر و یا کم تأثیر بودن آن از میان برود.
بابد توجه داشت که با ورود نیروهای جوان، باانگیزه، متخصص، متعهد و تازه نفس قطعاً چابکی و چالاکیِ کمرنگ شده در سیستم مدیریتی بار دیگر مانند دهه۶۰ بروز و ظهور خواهد کرد.
از طرفی رسانه ها و مطبوعات نقش پررنگی در شناخت هرچه درست تر افراد داوطلب برای شرکت در انتخابات دارند و باید نقش اساسی مردم در تأثیرگذاری بر تصمیمات مهم کشور را برجسته نمایند.
در شرایطی که کشور بیش از هرزمان دیگری به وحدت و همدلی میان مردم و مسئولان نیازمند است باید توجه داشت که نباید اختلافات متداول میان نیروها و جریانات برجسته سیاسی، به کینه‌توزی و تخاصم میان آنان منجر شود.
بی تردید حضور حداکثری مردم در انتخابات مهمترین عامل در افزایش قدرت چانه‌زنی ایران در مجامع بین‌المللی است که دشمن درصدد سرکوب آن قدرت از طریق ترغیب مردم به تحریم انتخابات است.
امید است همان‌طور که پس از گذشت مدت کوتاهی از شروع کمپین رأی بی رأی، مسیح علینژاد درمورد مشارکت مردم در انتخابات شورایاری ها سکوت کرده است؛ در انتخابات های بعدی رأی مردم، باز هم حضور پرشور و مؤثر در صحنه سیاست باشد و علینژادها، روز بعد از انتخابات، کمافی‌السابق به سکوت خود ادامه دهند.
ثبت دیدگاه