هو الحق
…نامدگان و رفتگان از دو کرانه ی جهان
سوی تو می دوند هان، ای تو همیشه در میان
اکنون که هوشنگ ابتهاج سایه ی بی مثال فرهنگ ما
در سایه سار آفتاب سرمد حق آرام گرفته و خلقی را سیاهپوش سفر آسمانی خود کرده است، جای آن است که از سنگ ناله خیزد و همگان چون ابر بهاران در فراق این سعدی زمانه بگریند.
تسلیت واژه سترون و نارسایی در مرثیه سفر بی بازگشت سایه ی عزیز است، زیرا تسلی نسلی که با او عاشقی کرد و برای سرافرازی و رهایی انسان سختی ها کشیده وصلابت ها پیشه کرده آسان نیست.
آنانی که در کوچه سار هر شب سیاهی از این تاریخ ، در انتظار سواری که در سحر بکوبد و سپیده به ارمغان اورد تا همیشه ایستاده اند.
او آخرین بازمانده ی آن سه گانه اهورایی بود،
آنگاه که نغمه های تار،لطفی چنان نداشت و نای خسته ی خسرو ایران خلیده ی خار ستم بود و سیاوش در آتش کین نامردان از خواندن بازمانده بود ، سایه غروب کرد .
تثلیث مقدسی که عشق را فریاد میکرد ،دردمندانه بر آسمان تاریخ سترگ ایران زمین صعود کرد تا همیشه بر سر فرهنگ ما سایه مهر بگستراند.
سایه که خود وامدار آفتاب فروزان فرهنگ ایرانی-اسلامی بود ، بر شانه های ستبر انبوهی از شاعران کهن ایستاد و هم نفس با شاعران موج نو با هزاران حسرت و اندوه ایستادگی و امید را فریاد میکرد ، چون رود رونده زندگی را به یاد آورد و به سادگی از عشق انسان به انسان و از صیانت آرمان های انسانی متعالی وجهان وطن سخن میگفت.
سایه رنج ها را می سرود و با اکسیر عشق و سودای سرزندگی، مردمان سینه سوخته این دیار را امید می بخشید و تسلی می داد .
دمیدن عشق و امید از نای غزل و از زبان سوسن آزاد شعر نو گویی رسالتی پایان ناپذیر برای او بود .
آنچه از مرور زندگی اجتماعی و سیاسی پر تلاطم سایه و نسل هم عصر او به دست می آید، پایبندی به اصل همدردی با مردم و زنده نگاه داشتن خردک شررِ امید در سوز هر زمستان سخت و ناجوانمردانه بوده و هست .
زیست سایه در هر قالب فکری و فرهنگی و در هر ترکیب و تریبونی جز آن نبود که استیلای سپاه یاس و سیاهی را به شکست کشاند و ایران این سرای امید را سر فراز و سربلند برای همه ی ایرانیان صلا در دهد و به یادگار گذارد.
بی گمان هوشنگ ابتهاج را در حصار جغرافیای گیلان و ایران و تاریخی صدساله محصور کردن نه میسر است و نه رسم فرهیختگی .
گیل مردمان این دیار سبز اندیش همواره به رستگاری و سرافرازی همه مردمان جهان که یکایک آنان به مثابه خانواده خداوند رحمان هستند اندیشیده اند و دوام سایه مهر و مدارا را برای همه ابناء بشر از سوی همه سیاست ورزان صدیق خواستارند .
امید آن که سایه ی این همدلی مستدام باشد.
بنیاد امید ایرانیان -شعبه گیلان- بنابر رسالت فرهنگی و اجتماعی، مراتب سپاس خود را از همراهمی همه مردمان فرهنگ دوست در اقصاء نقاط جهان و نیز از مساعدت دست اندرکاران و مسوولین صمیمی کشور در خاکسپاری و پاسداشت جناب سایه عزیز ابراز می دارد.
بنیاد امید ایرانیان گرامیداشت شایسته ، بهنگام و مستمر سایر فرهیختگان را افتخار خود می داند و امید آن دارد که این آرزو ی دیرینه در سایه همدلی و مدارا محقق گردد.
روح بلند سایه قرین آمرزش الهی و سایه پرفروغ امید او بر روح و جان انسان تا ابد مستدام.
بنیاد امید ایرانیان- شعبه گیلان-
رشت
بیست و چهارم مرداد بی بازگشت یک هزار و چهارصد و یک
ثبت دیدگاه