پدوفیلیا چیست؟ درمان و راهکار

شاید در اخبار روزانه شنیده باشید که کودکی مورد تعرض جنسی قرار گرفته است و فردی که به او تعرض کرده است مبتلا به پدوفیلیا تشخیص داده شده است. اما به راستی پدوفیلیا چیست؟ درمان آن چگونه است؟ آیا راهکاری وجود دارد که بتوان به کودکانمان آموزش دهیم که مورد تعرض و سوء استفاده قرار نگیرند؟ در این مقاله به این مسائل می پردازیم.

پدوفیلیا چیست؟

پدوفیلیا یکی از اختلالات پارافیلیک می باشد. این اختلالات را میتوان اینگونه در نظر گرفت که فرد رفتار ها و علائق جنسی دارد که خارج از عرف جامعه است و حتی ممکن است برای ارضا این نیاز به خود و دیگران آسیب برساند.

واژه پدوفیلیا ریشه یونانی دارد. پدو به معنای کودک و فیلیا به معنای دوست داشتن است. همانطور که میتوانید حدس بزنید کسی که به پدوفیلیا مبتلا است به کودکان علاقه جنسی دارد.

برخی از افرادی که به اختلال پدوفیلیا مبتلا هستند ممکن است که هیچگونه رفتار پدوفیلیک از خود نشان ندهند. در ادامه نیز رفتارهای پدوفیلیک را ذکر خواهیم کرد.

نکته ای که باید آن را مورد توجه قرار داد این است که افرادی که مبتلا به اختلال وسواس فکری نیز هستند ممکن است افکار جنسی نسبت به کودکان پیدا کنند اما ملاک های تشخیصی آن ها متفاوت است.

علل شکل گیری اختلال پدوفیلیا چیست؟

برای شکل گیری این اختلال نمیتوان به راحتی بیان کرد که چه چیزی عامل اصلی آن است. روانشناسان اکثر اختلالات روانی را محصول تعامل محیط و ژنتیک میدانند.

عوامل شکل گیری اختلال پدوفیلیا شامل:

ژنتیک و اپی ژنتیک( بررسی عوامل محیطی که باعث فعال شدن ژن ها میشود را اپی ژنتیک میگویند).

تفاوت در ساختار مغز

هورمون ها

تفاوت های رشدی

تجربیات کودکی

در برخی از مطالعات نیز دو نکته ذکر شده است که دانستن آن ها خارج از اهمیت نیست. این دو مورد شامل موارد زیر می باشد:

احتمال ابتلا مردان به اختلال پدوفیلیا بیشتر از زنان است

افرادی که برای آن ها اختلال شخصیت ضد اجتماعی تشخیص داده شده است ممکن است با معیار های تشخیصی پدوفیلیا نیز هماهنگ باشند.

ژنتیک

طبق بررسی های انجام شده بر روی دوقلو های همسان دانشمندان به این نکته دست یافتند که ممکن است اختلال پدوفیلی به صورت ارثی می باشد. اما به نسبت دیگر اختلالات روانی زمینه ژنتیکی در آن تاثیر کمتری دارد.

به جای عوامل ژنتیکی دانشمندان بر روی روند رشد و تربیت افراد در شکل گیری این اختلال تاکید میکنند. بر اساس مطالعه ای در سال 2022 نشان داده شد که  تغییرات اپی ژنتیک میتواند بر ژن های درگیر با سرتونین موثر باشد. سرتونین یکی از انتقال دهنده های شیمیایی می باشد که در بدن ما کاربرد های فراوانی دارد از جمله در تنظیم رفتار می تواند اثر گذار باشد.

تفاوت در ساختار مغز

طبق تحقیقات انجام شده تفاوت های موجود در ساختار مغز میتواند در شکل گیری اختلال پدوفیلیا نقش داشته باشد. افراد مبتلا به پدوفیلی دارای تفاوت های خاصی در لوب پیشانی، لوب گیجگاهی و ماده سفید در مغز می باشند.

مطالعه کنید: روانشناسی افراد دروغگو

هورمون ها

تحقیقات نشان داده که افرادی که در دوره جنینی در معرض سطوح بالایی از هورمون های مردانه به ویژه تستسترون بوده اند بیشتر در خطر ابتلا به اختلال پدوفیلیا می باشند. تستسترون یکی از هورمون هایی میباشد که در ایجاد اختلال پدوفیلیا نقش ملموسی دارد. این جمله بدان معنا نیست که میتوان وجود سطوح بالای تستسترون را علت اصلی شکل گیری اختلال پدوفیلیا در نظر گرفت.

تفاوت های رشدی

نقش تفاوت های رشدی در اختلال پدوفیلیا چیست؟ جالب است بدانید که افرادی که به اختلال پدوفیلیا مبتلا هستند ضریب هوشی کمتری ممکن است داشته باشند. به گفته دانشمندان این مورد میتواند از تفاوت های رشدی در افراد ناشی شده باشد. همچنین مشاهده شده است که میزان چپ دستی این افراد به نسبت دیگران بیشتر است.

تجربیات کودکی

نقش تجربیات کودکی در شکل گیری اختلال پدوفیلیا چیست؟ تحقیقاتی انجام شده است که نشان میدهد میان مورد سواستفاده جنسی قرار گرفتن در کودکی و ابتلا به اختلال پدوفیلیا رابطه ای قوی وجود دارد.

این افراد ممکن است بر اثر تجربه تلخی که در کودکی متحمل شده اند از روش های مورد قبول جامعه برای برطرف کردن نیاز های جنسی روی گردان شده باشند. در نتیجه برای رفع نیاز های جنسی خود به روش هایی گرایش پیدا کنند که مورد قبول جامعه نمی باشد.

نشانه های پدوفیلیا چیست؟

نشانه های پدوفیلیا چیست؟ با توجه به راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ویرایش پنجم یا همان DSM5 که یکی از مراجع مهم و اساسی در تشخیص اختلالات روانی میباشد، برای تشخیص اختلال پدوفیلیا باید موارد زیر مشاهده و رعایت شود:

داشتن تخیلات، امیال و رفتارهای جنسی مکرر و شدید در مورد کودک قبل از بلوغ ( یعنی حدودا زیر 13 سال) برای مدت حداقل 6 ماه.

این تمایلات جنسی باید در روند زندگی این افراد ناراحتی یا اختلال قابل توجهی ایجاد کند، این اختلال میتوان در زمینه های اجتماعی، شغلی یا تحصیلی باشد.

فرد مبتلا باید حداقل دارای 16 سال سن باشد. همچنین باید از فردی که با او رفتار جنسی انجام میدهد حداقل 5 سال بزرگ تر باشد.

برای تشخیص این اختلال یکی از چالش های بزرگی که وجود دارد این است که افرادی که مبتلا هستند هرگز برای درمان خود اقدام نمیکنند. تحقیقاتی که نیز در زمینه اختلال پدوفیلیا انجام شده است نیز اکثرا روی افرادی بوده است که اقدامی انجام داده اند ودر دست مراجع قانونی هستند.

افراد مبتلا به این اختلال ممکن است که به اختلالات دیگری نظیر اختلال اضطراب فراگیر، افسردگی، وسواس اجباری و … نیز مبتلا باشند.

درمان اختلال پدوفیلیا چیست؟

درمان اختلال پدوفیلیا چیست؟ این اختلال میتواند با درمان های رفتاری، شناختی و دارویی تحت تاثیر قرار بگیرد. اما متاسفانه پدوفیلیا یکی از اختلالاتی است که به صورت نسبتاً پایدار و مادام العمر می باشد.

با درمان های شناختی میتوان به فرد بیمار کمک کرد که افکار پدوفیلیک خود را شناسایی کند و آن ها را مهار کند. همچنین به افراد بیمار آموزش همدلی را ارائه میدهند که بتواند خود را به جای فرد قربانی بگذارد و احساسات و عواطف ناخوشایندی را که برای فرد قربانی پیش می آید را درک کند.

تحقیقات نشان داده که افرادی که به اختلالات پارافیلیک دچار هستند پس از دستگیری توسط پلیس تمایل بسیار پایینی به تکرار جرم داشته اند. همچنین همه افرادی که به کودکان تجاوز میکنند دارای معیار های تشخیصی اختلال پدوفیلیا نیستند ( حدود 40 تا 50 درصد این افراد ملاک های تشخیصی اختلال پدوفیلیا را دارا هستند).

برای درمان این اختلال از داروهایی استفاده میکنند که میل جنسی را کاهش میدهند. این داروها شامل: پروژسترون استات، لوپرولید استات و آنتی آندروژن ها هستند. همچنین داروهایی که برای درمان افسردگی مورد استفاده قرار میگیرند نیز بر میل جنسی تاثیرگذار هستند. اما به صورت اختصاصی افکار جنسی را مورد هدف قرار نمیدهند.

راه های جلوگیری از سو استفاده جنسی چیست؟

متاسفانه در جامعه افراد مبتلا به پدوفیلیا ممکن است از کودکان بسیاری سواستفاده جنسی کنند. برای اینکه بتوانیم از این مسئله جلوگیری کنیم باید راهکارهایی را به کودکان خود آموزش دهیم تا بتوانند در برابر آسیب توسط این افراد تا جای ممکن ایمن شوند. این راهکار ها شامل موارد زیر میباشد:

به کودکان خود مهارت نه گفتن را آموزش دهید.

کودکان باید بدانند که کسی حق ندارد جای خصوصی آن ها را ببیند یا کسی حق ندارد جای خصوصی خود را به آن ها نشان بدهد. از لفظ جای خصوصی نیز استفاده کنید بهتر است زیرا این مسئله برای کودک جا میوفتد که کسی حق ندارد به آن جا نگاه کند یا آن جا را لمس کند.

به کودکان خود اطمینان دهید که اگر با این مسئله مواجه شدند از سمت شما مورد قضاوت یا تنبیه قرار نخواهند گرفت.

به آن ها بگویید که نمیتوانند به هرکسی اطمینان کنند!

به کودکان خود آموزش دهید که درهنگامی که احساس خطر کردند با صدای بلند فریاد بزنند و از دیگران کمک بخواهند.

منبع: psycholomag.com