گذر قافله عمر را جدی بگیریم

به راستی باور کنیم فاصله مرگ و زندگی صفر است، شاید اکنون باشیم و لحظه ای دیگر قضا و قدر الهی عمر ما را پایان دهد، آن وقت چه حرفی برای گفتن خواهیم داشت، آن موقع حسرت خوردن برای اینکه چرا آن گونه رفتار کردیم فایده ای ندارد، زیرا تنها آدم نکو نام نمیرد هرگز و کسانی که ظلم ما آنها را مورد اذیت و آزار قرار داده ، شکایت به درگاه الهی خواهند برد.

بامردم | شاهین جهانگیربلورچیان:

قافله عمر ما در حال گذر است و اینکه چقدر به این گذشت عمر فکر  می کنیم و اینکه چگونه زندگی کرده ایم و با خلق خدا چگونه برخورد کرده ایم را تنها خودمان می توانیم پاسخ دهیم و خدایی که در همین نزدیکی است و از همه چیز آگاه هست.

عمر ما روزی بسر خواهد آمد و آن روز چه توشه ای برای آخرت خود خواهیم داشت، آنهایی که تا زنده هستند با دروغ و تزویر و صد چهره نشان دادن خود، می خواهند سر خلق خدا را کلاه گذاشته و برای چند روزی خوش بودن و ثروت اندوزی و سوء استفاده از قدرت و موقعیت بر اسب قدرت دروغ بتازند، اینان برای سفر آخرت خود چه کارنامه ای را خواهند فرستاد، شاید در این دنیا برخی منفعت طلبان بتوانند خود را به دروغ و باز تأکید می کنم به دروغ اهل مردم نشان دهند و … ولی اینگونه افراد هیچگاه نخواهند توانست این روش را ادامه دهند و در این دنیا نیز چهره واقعی آنان برای مردم نمایان خواهد شد.

تنها کسانی که خدا را با هر دین و مذهبی به صورت واقعی باور و اعتقاد قلبی دارند و انسانیت را به عنوان یک هدف عالی می پندارند، اینان خیالشان جمع است که هرگاه زمان سفر آخرت آنان فرا رسد با خیالی آسوده آماده این سفر هستند و به راستی دیگرانی که دروغ می گویند، برای خلق خدا هیچ حقی را قائل نیستند، با آبروی افراد بازی می کنند، تمام منفعت های دنیا را برای خودشان می خواهند، هرجا نفعی باشد، آنجا حضور دارند، قدرت را همیشه برای خود می خواهند، خود را قیم همه می دانند، با دروغ و نیرنگ خود را چهره ای موجه جا می زنند، حاضرند همیشه خودشان باشند اما با توسل به انواع مکر و فریب دیگران و رقبا را از میدان خارج کنند و…،این افراد چه حرفی برای گفتن خواهند داشت.

اینان چرا خودشان را زرنگ می دانند، اینان چرا به گذر عمر باور ندارند، اینان شاید فکر می کنند که همیشه زنده هستند و عمرشان همیشگی است، اینان شاید فکر می کنند، اکنون که هستیم و می توانیم       سوء استفاده کنیم، پس چرا نتازیم، اما سیه روی واقعی اینان هستند که خدا و آخرت را قبول ندارند و نمی دانند که روزی در دادگاه عدل الهی باید جواب اعمال ناشایست خود را بدهند.

روح زندگی بسیار لطیف و زیبا است و چقدر برخی از اینان با اعمال سراسر منفی خود باعث پخش امواج منفی در سطح جامعه می شوند، عمر ما با شتابی افزون در حال گذر است و فرصت برای جبران بسیار کم و آنهایی که فرصت خدمت و دوست داشتن و راستی با دیگران را به راحتی از دست می دهند، با کارنامه ای منفی در درگاه الهی رد      می شوند. گاهی گذر عمر اجازه نمی دهد جبران گذشته کنیم، گاهی اصلاً نمی دانیم که لحظه ای دیگر هستیم یا باید برویم .

به راستی باور کنیم فاصله مرگ و زندگی صفر است، شاید اکنون باشیم و لحظه ای دیگر قضا و قدر الهی عمر ما را پایان دهد، آن وقت چه حرفی برای گفتن خواهیم داشت، آن موقع حسرت خوردن برای اینکه چرا آن گونه رفتار کردیم فایده ای ندارد، زیرا تنها آدم نکو نام نمیرد هرگز و کسانی که ظلم ما آنها را مورد اذیت و آزار قرار داده ، شکایت به درگاه الهی خواهند برد.

بیاییم همیشه انصاف و عدل را رعایت کرده، طوری زندگی و با مردم رفتار کنیم که اگر لحظه ای دیگر نبودیم، تنها نام نیک از خود بر جای بگذاریم. چه انسان های وارسته و فاضلی که سال در بین ما بودند و اکنون نیستند اما یاد خوبی ها و انسانیت های آنان همیشه به یاد مردم است و کسانی هم که باعث ناراحتی و آزار مردم شدند هم همیشه بدنام باقی خواهند ماند.

هر کس در وجدان درونی خود می داند که چگونه در طول عمر زیست کرده و به وجدان و پروردگار مهربان نمی تواند دروغ بگوید.

درگاه الهی همیشه راه بازگشت را برای انسان باز گذاشته و می توانیم از همین امروز توبه کرده و درست زندگی کنیم و با بندگان خدا مهربان و صادق باشیم و برای نیل به سوی جامعه ای سالم گام برداریم، اگر هر کدام از ما خوب باشیم و خوب زندگی کنیم و خوب و انسانی رفتار نماییم، به یقین جامعه ای خوب خواهیم داشت، نباید هیچکدام از ما فکر کنیم که دیگری بد است و منتظر خوب شدن دیگران باشیم، بلکه از خودمان شروع کنیم، اگر من خوب باشم، اگر تو خوب باشی، همه ما خوب خواهیم بود، آنگاه در شهر و دیارمان،کشورمان و کره خاکی دیگر بدی وجود نخواهد داشت، میتوانیم از همین امروز شروع کرده و گذر زمان را باور نماییم.

نگاهی به اطرافمان کرده و هر روز می شنویم که فلانی تا لحظه ای پیش زنده بود و در بین مان بود، اما اکنون نیست و به دیار باقی شتافته است، این تلنگری است که ما هم شاید لحظه ای دیگر نباشیم و باید از رفتن دیگران به سوی سفر آخرت درس بگیریم.

پیمانه عمرمان چه با سرعت در حال پر شدن است و درگیر شدن فکر انسان ها با مسائل و مشکلات زندگی نباید ما را دچار غفلت و فراموشی کند. به زیبایی های زندگی و آفرینش و عنایات پروردگار فکر کنیم و باور کنیم که می توان خوب بود و خوب زندگی کرد.