سایت World Population Review اخیرا فهرستی از کشورهای برتر جهان در زمینه هوش تهیه کرده است که بر اساس آن کشورهای جنوب شرقی جهان در بالاترین رتبه قرار دارند. طبق این فهرست، بیشتر مردم در سراسر جهان (حدود ۶۸ درصد) دارای ضریب هوشی بین ۸۵ تا ۱۱۵ هستند. تعداد اندکی که بالاتر از ضریب هوشی ۱۴۰ هستند، نابغه محسوب میشوند.
ژاپن با میانگین بهره هوشی ۱۰۶.۴۹ در صدر فهرست قرار دارد و پس از آن تایوان (۱۰۶.۵۷)، سنگاپور (۱۰۵.۸۹)، هنگ کنگ (۱۰۵.۳۷) و چین (۱۰۴.۱۰) قرار دارند.
کشورهای اروپایی که توانستهاند در میان ۱۰ کشور برتر قرار بگیرند عبارتند از بلاروس (۱۰۱.۶۰)، فنلاند (۱۰۱.۲۰) و لیختن اشتاین (۱۰۱.۰۷) و همچنین هلند و آلمان بهطور مشترک با میانگین IQ 100.74.
ایران نیز با ۸۰.۰۱ در رده ۱۱۹ این فهرست قرار دارد که بالاتر از عربستان (۷۶.۳۶)، عمان (۷۸.۷)، هند (۷۶.۲۴) و پایین تر از افغانستان (۸۲.۱۲) است.
World Population Review میگوید فهرست خود را بر اساس برخی از شناختهشدهترین و گستردهترین مطالعات اطلاعاتی جهان که توسط ریچارد لین (Richard Lynn)، روانشناس بریتانیایی انجام شده، تهیه کرده است.
در یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ با عنوان هوش ملل، لین و همکارش دیوید بکر (David Becker)، میانگین IQ شهروندان را در ۱۳۲ کشور اندازهگیری و امتیازات تخمینی را برای ۷۱ کشور دیگر محاسبه کردند.
با این حال، مطالعات لین که مسلما جامعترین بررسی موجود است، اغلب بحث های قابل توجهی را برانگیخته است.
برخی از مخالفان با روشهایی مشکل دارند که لین برای محاسبه تخمینها در زمانی که دادهها در دسترس نیستند، استفاده میکند. دیگران لین را متهم میکنند که از داده های خود برای حمایت از نظریه های علمی نادرست که اعتقادات برتری طلبانه سفیدپوستان را ترویج میکند، استفاده میکند.
یکی از خلاقانهترین مطالعات در مورد هوش، شاخص سرمایه اطلاعاتی یا ICI در سال ۲۰۱۷ است که از چندین عامل برای تعیین نه باهوشترین کشورها بلکه آنهایی استفاده میکند که از هوشِ باهوشترین شهروندان خود برای «گسترش مرز دانش و/یا معرفی فناوریها و نوآوریهای اقتصاد دانش» نهایت استفاده را میکنند.
در مطالعه ICI، ایالات متحده در رتبه اول قرار گرفت و تنها کشوری بود که رتبه A+ را دریافت کرد. بریتانیا در رتبه دوم و پس از آن آلمان در رده سوم قرار گرفت. سایر کشورهای با رتبه بالا در ICI عبارتند از استرالیا، سنگاپور، سوئد، سوئیس، کانادا، فنلاند و دانمارک.
محققان مدتها در مورد اینکه تست های IQ واقعا چه چیزی را اندازهگیری میکنند، بحث کردهاند و اینکه آیا تفاوتهای میانگین در نمرات IQ – مانند تفاوت بین گروههای قومی مختلف – منعکسکننده تفاوت در هوش، عوامل اجتماعی و اقتصادی یا هر دو است.
این دیدگاه توسط بسیاری از دانشمندان به چالش کشیده شده است. به عنوان مثال، ریچارد نیسبت (Richard Nisbett)، روانشناس دانشگاه میشیگان در کتاب خود در سال ۲۰۰۹ با عنوان «هوش و چگونگی بدست آوردن آن»، استدلال کرد که تفاوت در نمرات IQ تا حد زیادی زمانی که محققان عوامل اجتماعی و اقتصادی را کنترل میکنند، از بین میرود.
ثبت دیدگاه