جان بیماران بازیچه عدم پاسخگویی به مطالبات پرستاران
در نخستین شماره بولتن امتداد کارگری، به اعتراضات پرستاران می‌پردازیم. اعتراضاتی که از نیمه مرداد ماه در بیش از 7 شهر برگزار شد و پرستاران بیمارستان‌های دولتی دو شهر بزرگ را کشور را در فقدان هرگونه سازماندهی به اعتصاب کشاند. پرستاران به عدم پرداخت معوقات مربوط به تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری، عدم پرداخت اضافه کاری و اضافه‌کاری‌های اجباری، شرایط دشوار شغلی و کمبود پرستار معترض هستند و در شبکه‌های اجتماعی اعلام می‌کنند که تا به نتیجه رسیدن مطالبات، اعتصاب را ادامه خواهند داد.
پس از پاندمی کووید 19 و افزایش فشارها بر کادر درمان به ویژه پرستاران که به نارضایتی‌ها و در نتیجه مهاجرت گسترده کادر درمان منجر شد، از پاییز 1400 با دستور صریح رهبری قرار شد قانون بر زمین مانده تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری اجرا شود. قانونی که قرار بود با تعرفه‌بندی خدمات پرستاری، بخشی از حقوق فراموش شده پرستاران را در قالب کارانه به آنها بپردازد و گامی باشد برای اجرای عدالت در پرداخت‌ها و کاهش فاصله عمیق بین دریافتی پزشک و پرستار!
اما با اجرای ناقص تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری و عدم پرداخت به موقع مطالباتی همچون فوق‌العاده خاص و اضافه‌کاری‌ها نه تنها بهبودی در وضعیت پرستاران حاصل نشد، بلکه بالعکس در نتیجه کمبود نیرو بسیاری از پرستاران با ساعت‌های طولانی کار و اضافه‌کاری‌های اجباری مواجه شدند. محمد شریفی مقدم، دبیرکل خانه پرستار که یک تشکل غیردولتی است در این باره به امتداد گفته است: «امروز یک پرستار رسمی با 10 سال سابقه کار، حدود 14 میلیون تومان حقوق ثابت دریافت می‌کند. اگر تعرفه‌گذاری و پرداخت کارانه‌ها درست انجام می‌شد یک پرستار می‌توانست حداقل رقمی برابر با حقوقش را در قالب کارانه و تعرفه خدمات دریافت کند.»
گرچه به نظر می‌رسد با جدی شدن روند اعتصابات و عواقب ناشی از تداوم آن بر کیفیت ارائه خدمات درمانی به بیماران، مسئولین ناگزیر به شنیدن صدای معترضان شده‌اند اما تاکنون پاسخ قابل قبولی از سوی مدیران مراکز درمانی و وزرات بهداشت به مطالبات پرستاران داده نشده است. در روزهای اخیر تنها دیوان محاسبات به موضوع ورود کرد و صریح‌تر از سایرین، دستور پرداخت مطالبات معوق پرستاران را داده است. باید منتظر ماند و دید آیا مسئولین حاضر هستند که دست کم برای حفاظت از جان بیماران به مطالبات جامعه پرستاری سریع‌‌تر پاسخ دهند یا خیر!
اعتراضات کارگری واگن پارس
گزارش‌هایی که این روزها از وضعیت واگن پارس اراک منتشر شده به ما می‌گوید که این شرکت در حال حاضر ۱۱۷۰ کارگر دارد و شرکت مپنا که سهامدار اصلی آن است قراردادهای خوبی برای ساخت واگن گرفته اما به گفته کارگران، علیرغم تولید بالا، از مزایای مزدی کارگران کاسته شده و حقوق‌ها را گاهی با تاخیر می‌پردازند. شروع این دور از اعتراضات کارگران از چهارم مرداد آغاز شد؛ در آن روز کارگران یک اعتراض مسالمت‌آمیز در محوطه کارخانه ترتیب دادند؛ اما روز بعد وقتی به سر کار بازگشتند، چند نفر از کارگران ممنوع‌الورود شده بودند و همین مسئله باعث شد تا اعتراضات تاکنون ادامه پیدا کند.
معترضان حالا خواستار تغییر مدیریت مجموعه و افزایش دستمزد هستند. اعتراضات کارگران این کارخانه در نزدیک به 20 روز گذشته در حالی به طور متوالی ادامه داشته که در یکی از آخرین تجمعات برگزار شده این کارگران در خیابان‌های اراک، یگان ویژه با کارگران معترض برخورد کرد. برخی از منابع کارگری در این کارخانه روز 24 مرداد به خبرگزاری ایلنا گفته‌اند که نشست آنها با استاندار اراک هم به نتیجه مطلوب نرسیده و به مطالبات پاسخی داده نشده است. آنها طوماری با صدها امضا آماده کرده‌اند تا مطالبات خود را به گوش مسئولان استانی برسانند.
برای کسانی که خبرهای اعتراضات کارگری را دنبال می‌کنند، اعتراضات کارگران «واگن پارس» در روزهای اخیر، یادآور اعتراضات پرشور کارگران این گروه صنعتی در اوایل دهه 90 است که کارگران ضمن اعتراض به افزایش معوقات حقوقی، خواهان لغو مالکیت این شرکت از بخش خصوصی بودند.
ثبت دیدگاه