از ویژگی های دکتر پزشکیان، دانستن چند زبان و بویژه تسلط به زبان انگلیسی است. به همین دلیل او به راحتی می تواند مستقیماً و بدون نیاز به مترجم در مذاکرات سیاسی بگوید و بشنود. تسلط او به زبان انگلیسی نیز به گونه ایست که به آسانی میتواند نظرات خود را در یک مقاله نوشته و منتشر کند. تاکنون یگانه فردی که در جمهوری اسلامی دارای این امکان و توان بود، محمدجواد ظریف بود که به زبان انگلیسی مسلط است.
پزشکیان با بهره گیری از همین تسلط خود به زبان انگلیسی، دومین مقاله تحلیلی خود را نوشته و در “تهران تایمز” منتشر کرد. پیشتر نیز او مقاله ای دیگر نوشته و در همین نشریه منتشر کرده بود. در مقاله تحلیلی جدید با عنوان “پیام من به جهان نوین”، او رئوس سیاست خارجی دولت خود را اینگونه تشریح کرده است:
«جایگاه چین در سیاست خارجی دولت چهاردهم. چین و روسیه به طور مداوم در زمان‌های چالش برانگیز در کنار ما ایستاده‌اند. ما عمیقاً برای این دوستی ارزش قائل هستیم. نقشه راه ۲۵ ساله ما با چین نشان دهنده نقطه عطف قابل‌توجهی در جهت ایجاد یک “مشارکت راهبردی جامع” با سودمندی متقابل است و ما مشتاقانه منتظر هستیم تا با پیشروی به سمت نظم جهانی جدید، همکاری گسترده‌تری با پکن داشته باشیم. در سال ۲۰۲۳، چین نقشی اساسی در تسهیل عادی سازی روابط ما با عربستان سعودی ایفاء کرد و دیدگاه سازنده و رویکرد آینده نگر خود را در امور بین‌الملل به نمایش گذاشت…»
ظاهراً دولت پزشکیان غفلت دولت های روحانی و رئیسی در گسترش مناسبات با چین را می خواهد جبران کند.
دو روز پیش از انتشار این مقاله تحلیلی، سفیر جمهوری اسلامی در مسکو نیز از قول مقامات روسیه اعلام کرده که قرارداد راهبردی میان روسیه و ایران کامل شده و بزودی امضاء خواهد شد. حدس زده می شود که پزشکیان برای امضای این قرارداد راهی روسیه شود. بویژه که پوتین دو بار وی را دعوت به روسیه کرده است. هم برای شرکت در اجلاس سران بریکس که در ماه اکتبر در پایتخت تاتارستان “کازان” تشکیل می شود و هم جدا از اجلاس بریکس.
از نگاه ما، این مقاله و این بیان صریح سیاست خارجی دولت پزشکیان اهمیت ویژه ای نیز دارد که شامل موضع گیری های دوران کارزار انتخابات اخیر ریاست جمهوری می شود. چرا که در آن دوران (بویژه در خارج از کشور و از سوی چند برنامه تلگرامی و یوتیوبی) بشدت روی افراد ستاد انتخاباتی پزشکیان (از جمله ظریف) تمرکز کرده و خطر غربگرائی و دوری از گرایش به شرق را تبلیغ می کردند و همزمان با همین نگاه، رای به سعید جلیلی را تبلیغ می کردند. حتی در این زمینه کار را بجائی رساندند که بیانیه هم صادر کردند! (مدیر برنامه “جدال”) و علیه پزشکیان به این دلیل که در مناظره با جلیلی به او توهین شده، توصیه به شکایت علیه پزشکیان کردند (مدیر مسئول برنامه “سیاره رنج” که به اعتراف خود، از پرورش یافتگان انجمن حجتیه است و در امریکا ساکن. آنها با چراغ خاموش همچنان همان تبلیغات را دنبال می کنند. همچنان که آقای ظهره وند که نماینده مجلس و عضو کمیسیون امنیت و سیاست خارجی مجلس شده نیز همین مشی را – البته با احتیاطی بسیار بیشتر از دوران کارزار انتخاباتی) دنبال می کند. او نیز در آستانه رای گیری برای انتخابات در یک برنامه تلگرامی (سایت تحریریه) شرکت کرد و بارها دیگران را تشویق کرد که به جلیلی رای بدهند، چرا که او را از همان ابتدای ورود به صحنه سیاسی ایران می شناسد و با او دوست و حتی برای دورانی حامی و مشوق او در حکومت بوده است. همه این طیف، پیروزی جلیلی را قطعی می دانستند و شاید به موقعیت های آینده برای خود در دولت جلیلی هم می اندیشیدند. که “از قضا، سکنجبین صفرا فزود!”
نقش این کانال ها و برنامه ها، روی طیفی از فعالان چپ خارج از کشور هم تاثیر گذاشت و آنها نیز جلیلی را چه‌گورا فرض کردند و به او رای دادند. در داخل کشور هم تا حدودی وضع همین بود و کسانی با تماس های مکرر و در حد وقت گیری، ما را تشویق می کردند که به طیف مبلغ جلیلی بپیوندیم!
در تمام این دوران، یگانه تاکید ما در تمام عنوان های اولی که در پیک نت نوشتیم و منتشر کردیم این بود که سیاست خارجی جمهوری اسلامی تدوین شده است و دولت ها و از جمله دولت پزشکیان در صورت پیروزی در انتخابات در چارچوب آن باید فعالیت کنند. این سیاست، نگاه به شرق است و نه گردش به غرب! یعنی همین مقاله ای که دکتر پزشکیان نوشته و در بالا بخشی از آن را خواندید.
ثبت دیدگاه