محمود نبویان اخیرا و دو هفته بعد از رای آوردن کابینه مسعود پزشکیان در مجلس، زبان باز کرده و برخی از وزرای دولت را «قاتل» خطاب می کند. این نماینده نزدیک به سعید جلیلی و تفکر پایداری اما حواسش نیست که با همان منطقی که دیگران را «قاتل» می خواند، خودش هم گرفتار میشود.
نبویان در یک فایل تصویری گفته است: « وزیری که متاسفانه رأی آورده است، فتنه زن زندگی آزادی را نهادینه کرده است، یعنی در اصل ضدیت با فرهنگ مردم را ایشان نهادینه کرده است. چقدر از پلیس های ما به شهادت رسیدند و یا مردم عادی به شهادت رسیدند و یا به فکر تجزیه ایران افتادند. این وزیری که الان رای آورده است، این جنبش را پاک می‌داند. بنابر تعبیر روایت امام رضا، این آقا و هرکسی مثل او که راضی به فتنه جنبش زن زندگی آزادی بود در قتل هایی که انجام شده است شریک است و در اصل خود قاتل است.» دراین باره موارد زیر قابل طرح است:
اول: نبویان به طور روشن از مغالطه ای استفاده کرده که به آن مغالطه «تعمیم ناروا» می گویند. مغالطه تعمیم ناروا یا (Faulty generalization) به معنای نتیجه گیری از موارد نادرست برای حصول به مقصود است که از شواهد نادرست، اندک و گلچین شده بهره برداری می شود.
دوم: نبویان تا روز رای گیری برای وزرا می توانست نظرش در مخالفت را اعلام کند. اما سکوت کرد. او حتی در مجلس هم در مخالفت با وزرا سخن نگفت. چرا؟
سوم: نبویان اهل سکوت کردن نیست. او تنها کسی بود که در سال 1400 در مخالفت با خطیب، وزیر اطلاعات ابراهیم رئیسی به تندی حرف زد. اما با این حال حاضر نشد در زمان رای گیری برای وزرای مسعود پزشکیان در مجلس سخنرانی کند. سکوت آن روز و زبان باز کردن امروز، حاوی معنای مهمی در سیاست است که باید برای فهم دقیق تر آن کمی صبر کرد.
چهارم: نبویان از مدافعان احمدی نژاد بود و در همان زمان بسیاری در خیابان ها کشته شدند و فاجعه کشتار کهریزک اتفاق افتاد. با همان منطق که نبویان وزرای دولت پزشکیان را «قاتل» خطاب می کند، آیا قبول می کند که خودش هم «قاتل کهریزک» است؟
پنجم: از نگاه ما هر کس می تواند امری اجتماعی را تایید و از فجایع آن انتقاد کند. حمایت از جنبش های اجتماعی و یا حتی حمایت از دولت ها به معنای آن نیست که افراد در اشتباهات آن واقعه، یا دولت هم سهیم هستند.
ششم: به زعم نگارنده نبویان درسش را در حوزه هم خوب نخوانده است. روایتی که از امام رضا نقل کرده دال مرکزی آن این است که «اگر فردی کشته شود و کسی در شرق یا غرب عالم از آن عمل راضی باشد، در قتل آن فرد شریک است» نکته اساسی در آن روایت «راضی بودن از مرگ» است.
اگر منصفانه نگاه کنیم می بینیم که هیچ کدام از وزرای دولت وجود ندارند که از مرگ کسی احساس رضایت کنند. مضافا اینکه اساسا جنبش مهسا با اعتراض به «مرگ یک نفر در مقر گشت ارشاد شکل گرفته بود. بنابراین حامیان آن به طور طبیعی راضی به مرگ هیچ کس نمی توانند باشند.
بنابراین در اینجا وقت آن است تا نبویان و همکفرانش به طور روشن و بدون هیچ لکنت زبان اعلام کنند، آیا از مرگ آنها که در 88، کهریزک و یا پس از آن کشته شدند، راضی هستند؟ در زمان پاسخگویی حواسشان باشد که داشتن احساس «رضایت» از مرگ یک نفر به معنای «شریک بودن در قتل» و یا «قاتل» بودن است. این دقیقا همان استدلالی است که نبویان ساخته و با خودش گرفتار میشود.
یاورمردم: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر میشود و مسئولیت آن با نویسنده است.
ثبت دیدگاه