جنجال زنگروز رنگ باخت اما روسیه ستیزان ول کن نیستند

دو اجلاس، پیش از اجلاس ماه اکتبر بریکس در “کازان” پایتخت تاتارستان، در سن پترزبوگ روسیه برگزار شد. یکی از این دو اجلاس پیرامون مسائل اقتصادی اعضای بریکس بود که یک هیات از ایران نیز در آن شرکت داشت.

سرپرستی هیات ایرانی را حسین راغفر تحلیلگر منتقد نظام اقتصادی حاکم بر ایران بود که رویدادی مهم در دولت پزشکیان است. در اجلاس امنیتی که در آن دبیران امنیتی کشورهای عضو بریکس شرکت داشتند، دکتر احمدیان دبیر شورای عالی امنیت ملی سرپرستی هیات ایرانی را برعهده داشت.

از نکات مهم مربوط به این سفر، دیدار احمدیان با پوتین بود. این دیدار در سالنی برگزار شد که وزیر خارجه چین که او نیز در اجلاس مقدماتی بریکس شرکت کرده با پوتین دیدار کرد. گزارش نشده که دیدارهای دیگری نیز پوتین در حاشیه دو اجلاس مقدماتی بریکس داشته یا خیر اما نوع دیدار و برخورد پوتین با دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران بسیار دوستانه بود.

پوتین در همین دیدار دو مسئله مهم را مطرح کرد. نخست رسیدن مراحل تهیه قرارداده 25 ساله میان روسیه و ایران به لحظات پایانی و حاضر شدن سند آن برای امضاء میان دو رئیس جمهور روسیه و ایران. مسئله دوم خاتمه بخشیدن به جنجال های رسانه ای درباره کریدور زنگزور بود که تاکید شد نظر روسیه در باره این کریدور همان است که پیشتر به ایران اطلاع داده شده و تغییری در آن ایجاد نشده است.

این تاکید، آب سردی بود بر سر روسیه ستیزان حرفه ای در جمهوری اسلامی و مطبوعاتی که بی وقفه زنگزور را به پیراهن عثمان تبدیل کرده بودند. نکته مهمی که پس از تاکید پوتین و سپس سخنگوی کاخ ریاست جمهوری روسیه درباره زنگزور و تاکید بر تمامیت ارضی ایران صورت گرفت، موضع گیری اردوغان رئیس جمهور ترکیه بود. او 24 ساعت پس از دیدار احمدیان با پوتین ناگهان یادش افتاد که شبه جزیره کریمه متعلق به اوکراین است! او یک پیام دیپلماتیک با این موضع گیری اش به روسیه داد و آن اینکه با مواضع روسیه و هماهنگی آن کشور با ایران بر سر کریدور زنگزور مخالف است. روسیه ستیزان و مطبوعاتی که نظرات آنها را منعکس می کنند و یا خود دراین باره مقاله می نویسند، در باره این نکته آخر مهر سکوت بر لب زدند و عقب نشستند. البته این عقب نشینی تاکتیکی است و بزودی سوژه دیگری را علیه مناسبات استراتژیک ایران و روسیه پیدا خواهند کرد.
در دیدار پوتین و احمدیان، رئیس جمهور روسیه روی اهمیت کریدور شمال- جنوب تاکید کرد و آن را از طرح های مهم و دارای اولویت دو کشور اعلام کرد.
به لحاظ راهبردی و اقتصادی، کریدور شمال – جنوب امن ترین، کوتاه ترین و ارزان ترین مسیر برای حمل و نقل کالا بین آسیا و اروپا است. این مسیر 40 درصد مسافت و 30 درصد از هزینه های تجاری را کاهش می‌دهد و کشورهای آسیایی و اروپایی می‌توانند کالاهای خود را تقریباً دو برابر سریع تر از مسیر کانال سوئز مبادله کنند.