انتخابات اخیر ریاست جمهوری و رای به جلیلی بعنوان نامزد جبهه پایداری، هزینه سیاسی سنگینی را روی دست بسیاری از فعالان سیاسی داخل و خارج از کشور گذاشت. از جمله افراد و سایت های سیاسی–اقتصادی که در این ماجرا ضربه سیاسی خوردند سایت “تحریریه” و “ابوالفضل ظهره وند” دیپلمات و سفیر سابقه جمهوری اسلامی در ایتالیا و افغانستان بودند، بویژه ظهره وند که در مصاحبه میان دو مرحله انتخابات با سایت “تحریریه” برای جلیلی بعنوان دوست قدیمی سنگ تمام گذاشت. شاید با این تصور که پس از پیروزی جلیلی به وزارت خارجه بازگشته و حتی در راس این وزارتخانه قرار گیرد. برخی دیدگاه های سیاسی ظهره وند که در انتخابات مجلس نماینده شد و پیک نت نیز رای به او را توصیه کرده بود، دیدگاه هایش قابل تائید بود. بویژه در ارتباط به نزدیکی به شرق و کشیدن دندان برجام از دهان نظام.
دو فعال رسانه ای دیگر هم که تمام قد به حمایت از جلیلی و علیه پزشکیان برخاسته بودند نیز در این ماجرا ضربات سختی به اعتبار فعالیت هایشان خورد. علی علیزاده مسئول سایت “جدال” و یوسف عزیر مسئول و مجری سایت “سیاره رنج”. فعالان رسانه ای دیگری هم که پشت جلیلی سنگر گرفته بودند در انتخابات اخیر لطمه خوردند اما نه به اندازه ای که افراد فوق الذکر خوردند زیرا فعالیت آنها بازتاب چندانی نداشت.
ظهره وند حالا در مجلس است و عضو کمیسیون امنیت و سیاست خارجی. کمی از نظرات و دیدگاه هایش درباره جلیلی فاصله گرفته، بویژه پس از آشنائی نزدیک به رهبران و فعالان جبهه پایداری در مجلس. اما دیگرانی که از آنها نام بردیم هنوز نمی خواهند به روی خود بیآورند که در آن انتخابات موضع اشتباهی اتخاذ کردند.
ظهروند در روزهای اخیر مصاحبه ای کرده که انگیزه نوشتن این عنوان اول همین مصاحبه است. او در این مصاحبه گفته است:
اروپا و آمریکا به صورت کاملا علنی به اوکراین سلاح می‌دهند، در حالی که مسئولان کشورمان هیچگاه تایید نکرده‌اند که ما در جنگ اوکراین به روسیه سلاح داده‌ایم. البته اگر من باشم، این کار را انجام می‌دهم، چون پیروزی روسیه را پیروزی خودمان می‌دانم، ولی تصمیم‌گیری در این زمینه بر عهده من نیست و مقامات رسمی اجرایی و نظامی ایران هم همیشه گفته‌اند که سلاحی برای استفاده در جنگ اوکراین به روس‌ها نداده‌ایم. کسانی که در داخل کشورمان مخالف تقویت روابط با روسیه و چین هستند، یا نادان هستند و نمی‌توانند شرایط امروز جهان را بخوبی تحلیل کنند، یا ماسون هستند یا وابسته و سرسپرده غرب. روابط ایران و روسیه از موضع اتحاد استراتژیک در حال تبدیل به شراکت راهبردی است. اگر من باشم، در جنگ اوکراین به روس‌ها سلاح می دهم، به روسیه سلاح می دهم، چون پیروزی روسیه را پیروزی خودمان می‌دانم. کسانی که بخواهند خارج از این موضع با مسائل بین‌المللی برخورد کنند، آدم‌های دریوزه‌ای هستند که باید از صحنه سیاست خارجی ما حذف شوند.
ثبت دیدگاه