روزنامه کیهان در سرمقاله امروزش باز هم سراغ تسویه حساب‌های داخلی رفته و حتی در موضوع اسراییل هم بدش نمی‌آید ضربه‌ای به جریان‌های سیاسی داخلی بزند. لابد از این ایجاد شکاف سود می‌برند! کیهان نوشته:«برخی نه تنها بر دشمن پیشدستی نکرده‌اند، بلکه حتی بهنگام دست‌درازی دشمن هم مدعی بودند که باید همه هزینه‌ها را به جان خرید اما در «تله تنش و جنگ او» نیفتاد! این انگاره، بیشترین خسارات را به کشور زده است. اما حکایت مدیران مسئولیت‌شناس، جداست. مردان میدانی که در حوزه فعالیت خود -نظامی یا سیاسی و دیپلماتیک و اقتصادی و فرهنگی- به عمق دشمن زده‌اند؛ از سردار جاویدالاثر احمد متوسلیان، تا سرداران سلیمانی، همدانی، سید رضی موسوی، حاجی رحیمی، زاهدی و این آخری، سردار عباس نیلفروشان که درکنار سید حسن نصرالله(ره) به شهادت رسید. اینک با عبرت اندوختن از روند تحولات، نوبت آن است که دیگر حوزه‌های دولتی و حاکمیتی بیش از پیش، پشت فرماندهان میدان نظامی بایستند و مجازات به تاخیر افتاده دشمن صهیونیست را به انجام برسانند.»
روزنامه جوان هم سراغ زیاده‌خواهی خودروسازان رفته است. از انصاف به دور است اگر نگوییم جوان در این سال‌ها دست کم در حوزه خودرو، لوازم خانگی و مواردی از این دست، سمت مصرف کننده ایستاده است. این روزنامه امروز هم در گزارشی نوشته:«بازهم انتشار تصاویری از دپوی خودرو در پارکینگ یکی از خودروسازان بزرگ کشور خبرساز شده است. تجربه سال‌های گذشته نشان می‌دهد خودروسازان به امید آزاد‌سازی قیمت‌ها، خودروهای مردم را به بهانه نداشتن نشان استاندارد گرو گرفته‌اند. فقط صنعت خودروسازی می‌تواند بیشترین ارز صنایع را ببلعد و در مقابل تولید و فروشش را کاهش دهد، بدون اینکه از هیچ مرجع نظارتی یا سازمانی تذکر بگیرد و به رغم کارنامه ضعیفش در نیمه نخست امسال، آزاد‌سازی قیمت‌ها را از دولت طلب کند. آیا با این روند مدیریتی، ارزبری بالا، بالابودن قیمت تمام‌شده و نیروی کار، آزاد‌سازی قیمت‌ها می‌تواند این صنعت را نجات دهد؟ اخیراً تصاویری در فضای مجازی از پارکینگ یکی از خودروسازان دست به دست می‌شود که حکایت از صد‌ها خودروی دپویی دارد که به بهانه استانداردنبودن به صاحبان‌شان تحویل داده نمی‌شود. احتمالاً این خودروسازان که از سال گذشته در حال دپوی خودروهستند، نقشه جدیدی برای مردم در سر دارند و با اعمال فشار بر وزارت صمت منتظر دستور آزاد‌سازی قیمت‌ها هستند.»
روزنامه وطن امروز هم سراغ یک موضوع مهم رفته و تلویحا گفته تا وقتی با مردم حرف نزنیم نمی‌توان انتظار داشت آنها پشت تصمیماتمان بایستند:«قطعا در مسائل نظامی و امنیتی نمی‌توان گزارش فعالیت‌ها و علل و عوامل وضعیت را به روشنی با همه در میان گذاشت اما می‌توان با طبقه‌بندی، بخشی از تلاش‌ها و دغدغه‌های نیرو‌های نظامی، مسلح و دولتی را در مواجهه با اسرائیل به تصویر کشید؛ اینکه بیکار ننشسته‌اند، اینکه چه چیزهایی را بررسی می‌کنند، اینکه چرا فعلا اقدام قابل رؤیتی نشده است، اینکه چه کسانی در حال تصمیم‌گیری هستند، اینکه نقش‌ها چگونه تقسیم شده است و… . اساسا «صحبت با مردم» یکی از ساده‌ترین و مهم‌ترین راه‌های اصلاح ادراک است. تا‌کنون غیر از رجزهای نظامی (که قطعا بجا و لازم هم هست)، صحبت دیگری با مردم نشده است. سکوت طولانی‌مدت و عدم تلاش واضح برای اصلاح ادراک اجتماعی، چه بخواهیم چه نخواهیم، تداعی‌کننده انفعال است، هر چند واقعا انفعالی وجود نداشته باشد. ادراک اجتماعی اساسا با واقعیت کار ندارد، ادراک اشاره به ذهنیت مردم دارد. یعنی ممکن است در واقعیت در همین لحظه، ایران در حال کنش علیه اسرائیل باشد اما ادراک اجتماعی چیز دیگری را فهم کند. نمی‌توان نسبت به ادراک اجتماعی بی‌تفاوت بود، چرا که مشارکت و حمایت در همه انواعش را بعدها با چالش روبه‌رو می‌کند.»
#امتداد
@emtedadnet
ثبت دیدگاه