روزنامه کیهان در سرمقاله امروزش پایان جنگ با اسراییل را معلوم کرده است:«ما امروز درگیر «امری بزرگ» و «بی‌سابقه» هستیم که نتایج بزرگ و بی‌سابقه‌ای در پی خواهد داشت. نتایجی شبیه به نتایج جنگ جهانی دوم، منتها در ابعادی کوچک به اندازه منطقه غرب آسیا…. یافتن پاسخ این سؤال که «از این پس، تحولات به کدام سمت خواهد رفت» کار زیاد سختی نیست. چون «امر» عظیم است و جبهه حق و باطل مشخص شده‌اند و تمامی شیاطین عالم یک طرف، و امیدِ تمامی مظلومان جهان طرف دیگر ایستاده است، می‌توان پایان این راه را از همین حالا دید. اولا با جنایاتی که این رژیم هر روزه مرتکب می‌شود، شاید 5 درصد مردم روی زمین، امروز حامی صهیونیست‌ها باشند اما حتما، بیش از 90 درصد انسان‌های روی زمین، از این رژیم متنفرند. صهیونیست‌ها این‌بار با کمک هالیوود هم نخواهند توانست، چهره کریه خود را بازسازی کنند. بنابر این در حوزه افکار عمومی و جنگ نرم، انتهای این مسیر معلوم شده است. در حوزه جنگ سخت نیز خدای قادر متعال می‌فرمایند؛ وَ مَنْ يَتَوَلَّ الله وَ رَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ الله هُمُ الْغَالِبُونَ…. و هر کس که خدا و رسول و اهل ایمان را ولیّ و فرمانروای خود داند (فیروز است) که تنها لشکر خدا فاتح و غالب خواهد بود…»
اما یک سوال ساده مطرح می‌شود اگر وقت آتش‌بس نرسیده و باید جنگ را ادامه داد خوب است دوستان بفرمایند تا کجا قرار است این امر عظیم ادامه یابد؟ هزینه تداوم آن با کیست؟ و در پایان چه بسیار جنگ‌هایی که در آن سپاه اسلام شکست خورده است. آیا آنجا حزب الله غالب نشد؟ یا غلبه در قرآن الزاما به معنای ظاهری پیروزی در جنگ نیست؟
یحیی سنوار در جنگ با اسراییل هدف قرار گرفته و شهید شده است. اما عده‌ای هستند که همین شهادت او را هم دستاویز تسویه حساب داخلی می‌کنند. روزنامه جوان در شماره امروزش نوشته:«شناخت یحیی سنوار آسان نیست. برای شناخت او باید ابتدا ضد او را شناخت. از نتانیاهو که در وقت آژیر قرمز چهار‌دست‌وپا به سمت پناهگاه‌های اتمی می‌دود تا مزبله‌هایی به نام شبکه‌های فارسی‌زبان لندن که او را تروریستی می‌نامیدند که در تونل‌ها مخفی است و اسیران صهیونیست را سپر خود کرده است، تا کسانی در ایران که او را جاسوس نامیدند. یک راه دیگر هم شناخت کسانی است از نخبگان و دانشمندان که کل کنش سیاسی و اجتماعی‌شان برای تکه‌تکه‌شدن هر روز ده‌ها کودک و زن فلسطینی و لبنانی این است که مقاله علمی تحقیقاتی بنویسند که پاسخ ما به اسرائیل نباید غیرعادلانه باشد!اگر بخواهیم سنوار را بشناسیم باید بوی تعفن ترس و تسلیم را که از نوشته‌های برخی دانشگاهیان ایران بلند است، خوب استشمام کنیم تا عطر سنوار را ببوییم. »
وطن امروز هم در متنی احساسی برای سنوار نوشته:«خیره ماند به قابی که تصویربردارش او را نمی‌شناخت. اما گویی او خوب می‌شناختش. خیره ماند به چشمانی مستتر در پس یک کوادکوپتر آویزان و آخرین سنگش را، آخرین پرتاب عمرش را، آخرین لحظه جهادش را، آخرین یادگارش را از روی خاکی که تمام عمر بر آن و بر سر آن جنگیده بود برداشت و پرتاب کرد. از پسِ آن ثانیه آخرین دیگر چیزی ثبت نشده است یا اگر ثبت است نشر نیافته است. هرچه بود او همچون یک منجی از پس پرده غیب ظاهر شد و به آخرین فرصتش که رسید، یک نگاه را تا ابد برای مقاومت و مردم و مبارزه به یادگار گذاشت. یحیی سنوار با صورتی پوشانده به نقطه مقابل خود زل زد، گو آنکه بداند شوکرانی از شیر و عسل در خانه پدری مقابلش گذاشته‌اند.»
ثبت دیدگاه