گاهی هم خواندن تحلیل‌های شاذ تندروهای داخلی شهروندان را تنها به یک نتیجه می‌رساند و آن هم اینکه این جماعت با هر چیزی که باعث خرسندی و احساس رضایت شود مخالفند. کیهان را ببینید که درباره مصوبه دولت پیرامون رجیستر شدن گوشی‌های آیفون ۱۴ و بالاتر چه نوشته:«در حالی‌که از یک طرف مردم با تورم و گرانی‌ها مواجهند و لایحه بودجه علامت سؤال‌های جدی در زمینه تشدید تورم در سال آینده ایجاد کرده و از سوی دیگر دولت سرگرم اقداماتی همچون آزادسازی رجیستری گوشی‌های آمریکایی آیفون است، این سؤال در اذهان ایجاد شده که اولویت اقتصادی مردم کدام است؟»
سوالی که کیهان باید جواب دهد این است که مگر مصوب کردن و قانونی شدن واردات گوشی جلوی بهبود معیشت مردم را می‌گیرد؟ کسی به دولت گفته از بین قانونی شدن واردات گوشی یا بهبود معیشت مردم یکی را انتخاب کنید که حالا کیهان اینگونه برآشفته است؟ البته امیدواریم این گونه نباشد اما این نوشته منافع چه کسانی جز کاسبان قاچاق را تامین می‌کند؟ آیا بین قاچاقچی‌های گوشی آیفون و گردانندگان روزنامه کیهان رابطه خاصی وجود دارد؟
حضرت علی در دوران حکومتش بارها و بارها از مردم خواسته بود تا او را به نقد بکشند چندین و چند روایت و شیوه از زندگی پیشوایان دینی در تمامی کتب آسمانی وجود دارد که شهروندان باید بتوانند بدون لکنت با حاکمان حرف بزنند اما ما در جایی زندگی می‌کنیم که روزنامه یک نهاد خاص تذکر ساده وزیر علوم به منصوبین رهبر را برنمی‌تابد و حمله مفصلی به او تدارک می‌بیند. حواستان باشد به آنها کمتر از گل نگویید! روزنامه جوان نوشته:«وزیر علوم،
برخلاف مشی دولت و تأکید بر وفاق، ساز ناکوک خود را می‌زند؛ در تازه‌ترین اقدام، سیمایی‌صراف فراتر از وظایف سازمانی و قانونی خود، به منصوبان رهبر معظم انقلاب در یک سخنرانی عمومی، تذکراتی غیرمنطقی و فرافکنانه داده است…. این اولین‌بار است که یک وزیر علوم در جمهوری اسلامی ایران، اینگونه صریح به نهاد هم‌عرض و منصوبان رهبر انقلاب تذکر می‌دهد. جالب آنکه مسئولان نهاد رهبری در دانشگاه‌ها، از منصوبان وزیر علوم نیستند که بخواهند از وزیر دستور یا توصیه بگیرند، بلکه به‌عنوان یک نهاد هم‌عرض، وظایفی بر عهده دارند که وزیر علوم هم باید تسهیل‌گر اجرای این وظایف و پذیرای عملکرد آنها در دانشگاه‌ها باشد.»
حالا ببینیم وزیر علوم مرتکب چه گناه کبیره‌ای شده و در سخنرانی عمومی‌اش چه خطای نابخشودنی کرده که جوان اینطور برآشفته است. خود روزنامه جوان اینگونه روایت کرده است:«سیمایی‌صراف، در نشست سراسری نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها در مشهد مقدس گفت: «شرط موفقیت مسئولان نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها این است که یک شخصیت فرهنگی باشند؛ با بخشنامه، آیین‌نامه و دستورالعمل نمی‌توان مبلغ خوبی بود.» »
شما حق ندارید در میانه جنگ از عشق بگویید و بخوانید. اصلا چه معنی دارد عشق و عاشقی کنید؟ جنگ و صلح هم ندارد. شروین حاجی‌پور باشید یا هر کس دیگر؛ اینطور مثل وطن امروز برایتان خط و نشان می‌کشند:« آهنگ «علیه جنگ» شروین حاجی‌پور، به عنوان یک اثر به ظاهر اجتماعی و سیاسی، به موضوعات مهمی از جمله جنگ، صلح و تبعات آن پرداخته است. این آهنگ بویژه در شرایط کنونی که ایران با چالش‌های داخلی و خارجی بسیاری مواجه است، دست به القای حس ناامیدی و نگرانی زده است. حاجی‌پور شاید به ظاهر با استفاده از زبان ساده و قابل فهم، به نقد رفتارهای جنگ‌طلبانه و پیامدهای آن بپردازد اما حقیقت این است که مضمون اصلی این آهنگ بیشتر بر نقد سیاست‌های داخلی و رفتار جمهوری اسلامی متمرکز است… با وجود اینکه در شرایط بحرانی قرار داریم و این بحران ناشی از سیاست‌های ضدایرانی رژیم صهیونیستی است، شروین حاجی‌پور همچنان بر مواضع خود پافشاری می‌کند، لذا باید توجه کرد او اساسا پس از عفو انجام شده در پرونده سال 1401، تغییری در روحیات خود نداده است. به نوعی عفو حقیقی زمانی محقق می‌شود که فردی متوجه اشتباهات خود شود و برای تغییر تلاش کند اما آیا شروین واقعا متوجه خطاهای خود شده است؟ آیا او آماده است از مواضع قبلی خود عدول کند یا همچنان در دنیای فانتزی خود باقی مانده است؟ این سوالات نیازمند پاسخ است و باید مورد بررسی قرار گیرد.»
ثبت دیدگاه