لابد برای شما هم پیش آمده که افرادی نزدتان گلایه کنند که فلان شخص تا چندی پیش رفیق شفیقمان بود؛ با هم یار گرمابه و گلستان ( در ورژن جدید: سونا و کافه!) بودیم؛ هر روز دهها بار با هم چت می کردیم و پیامک می دادیم و لینک رد و بدل می کردیم …
اما همین دوست عزیزمان از روزی که وزیر ، معاون وزیر ، مدیرکل ، استاندار ، نماینده مجلس و… شده ، جوری برخورد می کند که اصلا ما نیستیم. بقول شاعر: رفیقان چنان عهد صحبت شکستند/که گویی نبوده ست هیچ آشنایی
1. این موضوع، ربطی به امروز و دیروز، این دولت و آن دولت ندارد. تا بوده چنین بوده تا باد چنین بادا.
2. اکثر چنین دوستانی واقعا سرشان شلوغ است و افراد جدیدی که با آنها سروکار دارند تعدادشان زیاد شده به حدی که شاید حتی برای اعضای خانواده و بستگان درجه یک و دو هم نتوانند وقت بگذارند. طبعا دوستان هرچند بسیار نزدیک، محلی از اعراب ندارند.
3. بعضی توقعات از چنین افرادی نابجاست. طرف هم اکنون جزء مسئولانی است که از فیلترهای مختلف تایید صلاحیت عبور کرده و احتمالا هیچ سنخیتی با دوستانش که از چنین هفت خانی نگذشته اند ندارد. شاید بعضی رفقا مسئله دار هم باشند و نشست و برخاست با آنان هزینه افزایی کند! فرض کنید بروند گزارش بدهند آقای وزیر یا معاون یا مدیرکل و… مثلا با چندتا آدم ناباب نشسته اند و یک استکان چای خورده اند. حالا خر بیار و باقالی بار کن!
4. کسانی که به قدرت می رسند نگرانند مبادا دوستانشان بخواهند توصیه ای برای بکارگیری فلان آدم در زیرمجموعه مدیریتی شان داشته باشند. بنابراین قطع رابطه می کنند تا این بلا سرشان نیاید.
5. ممکن است شما آدم خیلی خوبی هم باشید اما جایی چیزی گفته یا نوشته اید و مثلا به فلان فرد و جناح تکه انداخته اید. حالا چرا باید این مسئول بخاطر مراوده اش با شما هزینه آن گفته و نوشته شما را بدهد؟
شاید بتوان دلایل دیگری هم به این سیاهه اضافه کرد و همه هم قابل قبول باشد.
این نوشته را با جمله ای که آقای قرائتی – خدا سلامت شان بدارد- سالها پیش در تلویزیون گفت به پایان می برم. او روایتی از یکی از معصومین(ع) نقل کرد به این مضمون: اگر رفیقتان به مقامی رسید و به اندازه یک دهم گذشته تحویلتان گرفت، آدم خوبی است.
ممکن است بگویید دوستان تان که به مسئولیت رسیده اند حتی همین مقدار هم تحویلتان نمی گیرند. این دیگر مشکل شماست نه مسئولان محترم. از این بعد دوستانی انتخاب کنید که وقتی رئیس شدند لااقل یک دهم گذشته ، آدم حسابتان کنند!
پ.ن: 1. من خودم دوستی دارم که 30سال با او حشر و نشر داشته ام و در 4-5سال گذشته زیاد با او حرف زده ام. در چند هفته منتهی به انتخابات اخیر شاید روزی 4-5 بار با هم حرف زده ایم یا چت کرده ایم. اما از روزی که وزیر شده، حتی پیام تبریک من به مناسبت وزیر شدنش را “سین” نکرده است. گلایه ای هم ندارم. همان یک دهم تحویل گرفتن را هم به او تخفیف داده ام!
2. ناشکری نکنم. دوستان عزیزی دارم که دارای عنوان معاونت رئیس جمهور یا وزیر داشته یا دارند و هنوز پزچم رفاقت شان بالاست.خیلی هم بیش از آن یک دهم مورد اشاره آقای قرائتی تحویل می گرفتند و می گیرند. دم شان گرم، عزتشان پایدار.
ثبت دیدگاه