فلج بلز نوعی اختلال عصبی است که باعث ضعف یا فلج موقتی عضلات یک سمت صورت می‌شود. این وضعیت معمولاً به دلیل التهاب یا آسیب به عصب هفتم جمجمه‌ای (عصب چهره‌ای) رخ می‌دهد که کنترل حرکات صورت را بر عهده دارد.
عوامل بروز فلج بلز به طور کامل شناخته نشده‌اند، اما به نظر می‌رسد که ویروس‌ها و استرس نقش مهمی در آن داشته باشند. استرس، به عنوان یکی از عوامل اصلی، می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند و بدن را در برابر عفونت‌های ویروسی، آسیب‌پذیرتر کند. علاوه بر استرس، شرایطی که باعث التهاب یا تضعیف عصب می‌شوند نیز می‌توانند به بروز این بیماری کمک کنند.
گروه‌های در خطر شامل افراد ۲۰ تا ۴۰ سال می‌شوند، اگرچه این بیماری می‌تواند در هر سنی رخ دهد. افراد جوان‌تر که تحت استرس شدید قرار دارند یا به عفونت‌های ویروسی مبتلا شده‌اند، به‌ویژه مستعد ابتلا به فلج بلز هستند. زنان باردار و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
علائم فلج بلز شامل ضعف ناگهانی یا فلج در یک سمت صورت، افتادگی پلک و گوشه دهان، دشواری در بستن چشم، و کاهش توانایی در چشیدن غذا است. تشخیص معمولاً بر اساس علائم بالینی و رد سایر علل انجام می‌شود. درمان شامل داروهای کورتیکواستروئیدی برای کاهش التهاب و در برخی موارد داروهای ضدویروسی است. فیزیوتراپی نیز می‌تواند به بازگرداندن حرکت و قدرت عضلات صورت کمک کند. اکثر افراد مبتلا به فلج بلز ظرف چند هفته تا چند ماه بهبود کامل پیدا می‌کنند.
کنترل ذهن و دوری از استرس یکی از مهم‌ترین عوامل پیشگیری از فلج بلز است. با مدیریت استرس و تقویت سیستم ایمنی، می‌توان خطر ابتلا به این بیماری را کاهش داد. تکنیک‌هایی مانند مدیتیشن، تمرینات تنفسی، و حفظ سبک زندگی سالم در کاهش استرس نقش مهمی دارند.
ثبت دیدگاه