این روزها در حالی کشمکش‌ها بر سر امتناع یا اقدام به مذاکره تهران با واشنگتن در بین اهالی سیاست در ایران بالا گرفته که اوضاع منطقه‌ای و بین‌المللی و تنگناهای کنونی سیاسی و اقتصادی در کشور، لزوم روشن شدن هرچه سریع‌تر این مهم را بیش از هر زمان دیگری واجب می‌کند.
در همین رابطه، سیدمصطفی هاشمی‌طبا، فعال سیاسی، وزیر صنایع دولت میرحسین موسوی در گفتگویی، ضمن تاکید بر نیاز کشور به شنیده شدن صدای واحد در خصوص مذاکره یا عدم مذاکره با آمریکا، اظهار داشت: متاسفانه ما در حال حاضر با دست پس زده و با پا پیش می‌کشیم. اگر قرار بر این است که ما آمادگی مذاکره داشته باشیم، مقام رهبری باید صراحتا اعلام کنند. اینکه یکی بگوید مذاکره کنیم، یکی بگوید؛ نکنیم، یکی بگوید خیانت است و یکی بگوید؛ ضرورت، شیوه مذاکره نیست!
البته که مذاکره خوب است. اما باید رویکرد مذاکره روشن شده و مشخص شود که اراده نظام در این باره چیست. اگر اراده نظام بر است که با فردی که در کاخ سفید آمده و فساد اخلاقی دارد، مذاکره نکنیم؛ صراحتا باید بیان شود که نباید مذاکره کنیم. اینکه نمی‌شود؛ مذاکره مع‌الواسطه داشته باشیم و هر مذاکره با واسطه صورت بگیرد!
اگر بنا بر مذاکره است، باید همه مسئولان کشور؛ متفق‌القول بگویند که ما آماده مذاکره در موارد مختلف هستیم. نه اینکه هر روز، یک نفر در این مملکت صحبت کند که مذاکره خیانت بوده، یکی بگوید؛ خدمت است. اینگونه که مملکت اداره نمی‌شود!
اینکه به عنوان نمونه؛ مدیرمسئول کیهان در واکنش به مقاله رئیس جمهور در یک رسانه آمریکایی در خصوص آمادگی تهران برای مذاکره با واشنگتن، صراحتا نوشته که «جناب پزشکیان شما صاحب ایران نیستید! اظهارنظر حضرتعالی در مصاحبه با شبکه NBC آمریکا؛ بیرون از حوزه اختیارات شماست»، درست گفته است! مملکت، ولی فقیه دارد، رهبر باید بگوید مذاکره بکنید یا نکنید. اینکه نمی‌شود، همه به جان هم بیفتند که مذاکره کنیم یا خیر. اینکه رئیس جمهور جمهور از مذاکره صحبت کند و یک روزنامه‌نگار، فحش بدهد، اینطور مملکت اداره نمی‌شود.
ما باید ببینیم که موضوع مذاکره چیست و بعد درباره ورود به آن تصمیم بگیریم. الان که آقایان می‌گویند با شیطان هم مذاکره می‌کنیم. یا امام گفتند که ما اگر از صدام بگذریم از فهد نمی‌گذریم اما در نهایت با سعودی مذاکره کردیم و رابطه بین تهران و ریاض نیز برقرار شد. حتی با صدام نیز، مذاکره بین ایران و عراق صورت گرفت.
مذاکره به معنای این نیست که لزوما مواضع طرف مقابل را قبول داشته باشید. دو طرف می‌توانند در عین مخالفت با مواضع یکدیگر با هم مذاکره کنند. اگر ترامپ، قاتل قاسم سلیمانی است، صدام هم قاتل ۳۰۰ هزار شهید ایرانی بوده! مقامات تهران و واشنگتن در حال حاضر نیز می‌توانند با یکدیگر به صورت رو در رو و صریح مذاکره کنند، بی‌آنکه نیازی به واسطه هم باشد. حال یا به توافق می‌رسند یا نه.
به عنوان مثال درباره مسئله مهمی به مانند FATF نیز باید به یک تصمیم قطعی برسیم. یا ما می‌خواهیم با جهان رابطه داشته باشیم یا خیر. این تجارت چمدانی به چه معناست؟ وقتی ما FATF را نپذیریم، نتیجه این می‌شود که دکل نفتی می‌خریم، پول آن را پرداخت می‌کنیم و دست آخر، دکلی به دست ما نمی‌رسد. بعد هم می‌گویند که دکل نفتی گم شد، رفت پی کارش!
الان وضعیت مراودات تجاری ایران به گونه‌ای است که کالایی را خریداری می‌کنیم، دلال ۱۵ تا ۲۰ درصد، سود می‌گیرد، آخر سر هم؛ آیا آن کالا به دست ما برسد، آیا نرسد! تازه در این مورد هم، قدرت انتخاب ما پایین می‌آید و مجبوریم به خرید جنس بی‌کیفیت تن بدهیم. ما در ماجرای عدم عضویت در FATF خیلی زیان کردیم. همین الان که با چین و روسیه، مدام در حال شراکت تجاری هستیم و می‌گویند که پکن و مسکو، متحدین استراتژیک ایران به شمار می‌روند، همین کشورها، عضو رسمی FATF هستند.
الان، فقط ما و کره شمالی در این عالم عضو FATF نیستیم. با این تفاوت که آن‌ها مراوده خارجی با جهان ندارند و ما با این مشقات؛ داریم!
ثبت دیدگاه