محمد مهاجری نوشت:
در هفته پژوهش امسال یکی از استادان شاخص دانشگاه امیرکبیر بخاطر تالیف کتابی 900 صفحه ای در یک موضوع مهندسی مورد تقدیر قرار گرفت و کتاب او به عنوان یک اثر پژوهشی، عنوان برتر را تصاحب کرد.
استاد در مراسمی مورد تجلیل واقع شد و با هدیه ای روانه خانه گردید. حدس بزنید وقتی خانواده او که دوسال، رئیس خانه را به خاطر نوشتن یک اثر پژوهشی ارزشمند در کنج کتابخانه و لابلای کتابها و کاغذها دیده اند، هنگام بازکردن بسته هدیه تقدیمی به استاد چه دیده اند.
این هدیه نفیس، یک دستگاه بخور بوده است. بله یکدستگاه بخور. تعجب می‌کنید؟
اما استاد خم به ابرو نمی‌آورد. لوح تقدیری را که همراه دستگاه بخور دریافت کرده، روی میز می‌گذارد. نگاهی به آن می اندازد و نفس راحتی می کشد ، حاکی از رضایت. رضایت از چه؟ از اینکه خدمتی ماندگار به دانش ایران زمین کرده است.
استاد اما از نکته دیگری هم خوشحال است و از مسئولان برگزاری هفته پژوهش، متشکر. چرا؟ چون می‌توانست بجای همین دستگاه بخور، یک کفن و یک اعلامیه ترحیم هدیه بگیرد! همان کفنی که ابتکار صداوسیماست و افتخارش به نام آقای پیمان جبلی سند خورده و به عنوان یادگار پرافتخار او باقی خواهد ماند.
آقایان! مسئولان! بزرگان! عزیزان! ساحت علم از همه شماها ارزشمندتر است و دانشمندان و نخبگان جای شان روی سر شما و ماست. اگر آنها را بزرگ شمردید خوتان را عزیز کرده اید و اگر با بخور و کفن، کارعلمی شان را وزن کردید ارزش خود را به اندازه همان کفن و بخور تنزل داده اید.
رونوشت: وزیر محترم علوم / معاون محترم علمی رئیس‌جمهور
اگر از این قصه مطلع بودید که وای برما . و اگر مطلع نبودید باز هم وای برما!
–
ثبت دیدگاه