حسین شریعتمداری یادداشتی در موافقت با استیضاح همتی نوشته و تیتر آن را «دو کلمه حرف حساب درباره استیضاح» انتخاب کرده است. البته که کلا فقط ایشان است که حرف حساب می‌زند و بقیه لابد لاطائلات می‌بافند! از این که بگذریم او فراموش کرده در سال پایانی دولت روحانی چطور با هر اظهار نظر همتی برایش کف و سوت می‌زدند و مقدمات کاندیدا شدنش را فراهم می‌آوردند! حالا همتی بد شده است. آنقدرها از رویش نگذشته که فراموش کنیم همین عزیزان چطور برای همتی رپرتاژ کار می‌کردند. البته که در این رویکرد عزیزان عبرت‌هایی است برای سایرین که روی دیوار آن جریان خاص امنیتی-سیاسی یادگاری ننویسند.
به هر روی کیهان نوشته:«در اصل ۸۹ قانون اساسی آمده است: «نمایندگان مجلس شورای اسلامی می‌توانند در مواردی که لازم می‌دانند هیئت وزیران یا هر یک از وزرا را استیضاح کنند». بنابراین استیضاح حق نمایندگان مجلس است، و سؤال این است که برخی از مدعیان اصلاحات چرا با قانون اساسی و حق مسلم نمایندگان مردم مخالفت می‌ورزند؟! اگر مجلس را در رأس امور» می‌دانند که باید بدانند و اگر نمایندگان مجلس را منتخب مردم و «عصاره ملت» تلقی می‌کنند، که باید تلقی کنند، چرا با استیضاحی که خواسته بیش از یکصد و چهارده تن (تاکنون) از نمایندگان مردم است مخالفت می‌ورزند؟!»معنای این نوشته این است که چون این عزیزان با رای اقلیتی ناچیز از ملت ایران وارد مجلس شده‌اند کسی حق ندارد با تصمیمشان مخالف باشد. با این توجیه شورای نگهبان و مجمع تشخیص و … را هم تعطیل کنید که خیالتان راحت باشد.
راستی مجلس ششم در راس امور نبود؟ عصاره فضائل ملت فقط این عزیزان از راه رسیده هستند؟ چرا برادر حسین آن روزها از این حرف‌ها نمی‌زد؟
یادداشت سردبیر روزنامه جوان ما را یاد آن مثل معروف می‌اندازد که می‌گوید آرایشگرها بیکار که می‌شوند سر همدیگر را می‌تراشند. او در سرمقاله امروز جوان نوشته:«روزنامه‌های اصلاح‌طلب شرق، هم‌میهن و سازندگی در شماره دیروز خود هیچ اشاره‌ای حتی در حد یک تیتر نازک و خبر کوتاه در صفحه اول خود به همایش بزرگداشت تفسیر تسنیم و مفسر کبیر آن و دیداری که رهبری با دست‌اندرکاران این همایش داشتند، نکردند. روزنامه اعتماد نیز از خود همایش خبری در صفحه یک نداشت…خبر به اندازه کافی بزرگ بود. هم شخصیت آقای جوادی بزرگ است، هم تفسیر تسنیم بزرگ است، هم بحثی که ایشان درباره جهالت‌زدایی کردند، موضوعیت بسیار با اهمیتی داشت و هم مباحثی که رهبری درباره نقاط ضعف حوزه داشتند، راه را برای کار ژورنالیستی باز کرد، اما به این همه موضوع مهم با عکس حضرت آقای جوادی نپرداختند و به جای آن عکس لاوروف که هنوز به تهران نیامده بود و عکس صدراعظم آلمان و چند نماینده مجلس و یک کارگردان زن سینما جای آن را گرفت. روزنامه مال خودتان است و خرجش از جیب خودتان است؟ درست! اما روزنامه‌نگاری مال خودتان نیست.»بله دوستان روزنامه‌نگاری یک سند شش دانگ منگوله‌دار دارد که متعلق به این دوست بزرگوارمان است.
یگانه ایده‌پرداز جهان مدرن مهرداد بذرپاش که برای ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری خواب ماند و دیر رسید و درهای وزارت کشور را به رویش بستند از حکمرانی و بایسته‌های آن در دوران جدید برایمان یادداشت نوشته است. او در وطن امروز نوشته:«ایران امروز نیز ایران بسیار پیچیده‌تری نسبت به گذشته است و نیاز است ما هم به سمت حکمرانی هوشمند حرکت کنیم. ایران با برخورداری از قابلیت‌های عظیم در حوزه‌های فناوری و نیروی انسانی، ظرفیت بالایی در توسعه حکمرانی هوشمند دارد و می‌تواند در این مسیر پیشگام باشد.»این احتمالا بخشی از مانیفست ریاست جمهوری او بود که ناکام ماند.
ثبت دیدگاه