امروزه یکی از مهمترین دغدغه های جوانان در کنار مشکلات بسیار اساسی زندگی، دیده شدن است. دیده شدن به این معنا که او را باور داشته باشند و به آنان اجازه مشارکت در فعالیت های مختلف داده شود.متاسفانه بارها دیده شده است که جوانان با وجود داشتن انگیزه بالا، نیروی خلاقیت، انرژی بسیار و همچنین تعهد کافی به عنوان نیروی صرفا تدارکاتی محسوب می شوند و از آنها به عنوان نیروهای ستادی- فکری و هم چنین اجرایی استفاده نمی گردد
جوانان امروز به عنوان حلقه واسط انتقال تجربیات گذشتگان به آیندگان بایدد در کنار نیروهای پرتوان و با اندیشه و جهادی قرار گیرند تا بتوانند این تجربه را به نسل های اینده انتقال دهند.براین اساس بدیهی است که اگر نسل بوجود آورنده انقلاب و پاسدار ارزشهای آن نتواند در انتقال تجارب سیاسی خود با درایت و پختگی عمل کند و جوانان امروز را که لاجرم باید سکان مدیریت سیاسی – اجرایی را در دست بگیرند، درست تربیت و هدایت کند و به نیازهای گوناگون و پیچیده ی او پاسخ دهد، ممکن است نقص های اساسی در حفظ و نگهداری دستاوردهای انقلاب ایجاد شود.
اینکه جوانان موجوداتی باشند اندیشه خوار و اغلب به دنبال این باشند که صدای دیگران را منعکس نموده و قدرت انتخاب و اختیار نداشته باشند درست نیست و جوانان اندیشمند و آگاه هستند که به عنوان سرمایه های بالقوه ملی و پشتوانه نظام محسوب می گردند.ما اگر اکنون در انتقال تجربیات به آنان و هم چنین استفاده از نیروی خلاقیت و انگیزه انها ناموفق باشیم از هم اکنون آشکار خواهد بود که در پشتوانه سازی برای شهر خویش ناموفق بوده ایم.
بر همین اساس مسئولین و مدیران شهری در کنار رفع دغدغه ی اشتغال بهه عنوان مهمترین دغدغه ی جوانان باید در پی ایجاد مشارکت فعال و حداکثری جوانان در شهر باشند و با اعتماد به انها، پشتوانه سازی را به عنوان اصل مهمی در حیات سیاسی – اجتماعی و فرهنگی یک جامعه به مرحله اجرا درآورند، و برای تحقق این مهم نیاز به تغییر نوع دید به جوانان در سطوح مختلف مدیریت شهری و فرهنگی احساس می شود که این مهم بر عهده ی برنامه ریزان و مدیران شهری است.
مجید پورشعبان(شعبانی)، عضو هیات علمی دانشگاه
ثبت دیدگاه