روزنامه شهروند نوشت: اخیرا یکی از افراد تندرو مخالف دولت، اتهامات عجیب و غریبی را علیه وزارت امور خارجه و شخص وزیر خارجه مطرح کرده است.
این ماجرا صبر آقای وزیر را نیز تمام کرد و گفت: «فرمایشات ایشان شرمآور است و من حتما از ایشان میخواهم به خاطر این تهمت بسیار ناروایی که به وزیر امور خارجه بلکه به جمهوری اسلامی ایران زدند، رسما عذرخواهی و توبه کنند… گرچه من هیچگاه علاقهای به پیگیری حقوقی اتهامات نداشتم، ولی اینبار حتما این کار را میکنم. اگر من میخواستم تاکنون بسیاری مسائل را پیگیری حقوقی کنم باید یک اتاق در دادگستری اجاره میکردم، از بس از این تهمتها به ما زدند. اما این یک مورد را با توجه به علاقه شخصی و رابطه بسیار خوبی که با سردار سلیمانی دارم، پیگیری خواهم کرد؛ چرا که این حرف برای بنده و همکارانم در وزارت امور خارجه گران تمام شد، مگر اینکه ایشان خودشان معذرتخواهی و از آن مهمتر توبه کنند».
وزارت خارجه در وضعیتی است که باید از اعتبار حقوقی خود دفاع کند و حق نداشت که از شکایات صرف نظر کند. این یک حق فردی نیست که فرد ذیحق از حقوق خود بگذرد. این حق عمومی است که باید شکایت میشد. نهتنها وزارت امور خارجه بلکه دادگستری نیز باید براساس وظیفه قانونی خود اتهامزنندگان را احضار میکرد و خواهان سند و مدرک و اثبات اتهام میشد.
آقای ظریف شرط عدم پیگیری خود را چنین گفتهاند: «مگر اینکه اتهامزننده عذرخواهی و از این مهمتر توبه کند.» توبه جایگزین حقالناس و حقوق عمومی نمیشود، بلکه به بهبود رابطه فرد با خدا و شستن گناه کمک خواهد کرد، بنابراین قید یا شرطی که آقای ظریف مطرح کردند، بیش از آنکه مشکل مهم مذکور و تهمتزنی را حل کند، آن را تشدید خواهد کرد.
ثبت دیدگاه