رانیم بالش شه و رانیم زخم مار
با مصطفای حسن در آن غارم ارزوست
پیش از ورود به بحث ترکیب احتمالی کابینه ی دوم دکتر روحانی بهتر است به نقدی که بسیاری از صاحب نظران به فاصله ی میان انتخابات و تشکیل دولت می کنند نظری افکنیم و همراه شویم که حقیقتا این موضوع خسران بزرگی به کشور تحمیل می کند، مدیران بی انگیزه ای که بخشی از آنها به فکر حفظ صندلی های خود هستند، تحلیل گرانی که وقت خود را برای ارایه تحلیل چگونگی بستن کابینه صرف می کنند تا ارایه ی برنامه برای اداره کشور و بسیاری اتفاقات از این دست که با کم شدن این فاصله هم حاشیه ی کمتری برای رییس دولت خواهد داشت و انرژی کمتری مصروف خواهد شد.
موضوع اصلی این وجیزه که به ترکیب و لیست های متعددی که این روزها تحت نام یاران دولت در کابینه ی دوم منتشر می شوند اختصاص دارد، قرار نیست وارد مصادیق بشود و با ذکر دلایل خاص از حضور یا عدم حضور فرد مشخصی در کابینه سخن بگوید که پیش بينی کار رمال هاست و ما رمل و اسطرلاب نمی دانیم.
اما یک شیوه ی ساده برای پی بردن به ترکیب وجود دارد و آن قیاس کردن وزرای دولت و مدیران دولتی با شخص رییس جمهور است و اگر متر و معیار را خود رییس جمهور و یا معاون اول ایشان در نظر بگیریم به سادگی می توان به ترکیب احتمالی نزدیک شد.
البته در این مسیر نگاهی به پاشنه ی گیوه ی برخی از وزرا و مدیران هم می تواند راه گشا باشد که اگر در میان گيوه ور نکشیده ها بوده اند از همان تا خوردگی در مقابل دیگری می توان حکم به عدم حضور آنان داد!
فرزندان در کنار خصوصیات ارثی که از طریق ژن از والدین اخذ می کنند برخی رفتار هاي اکتسابی هم از والدین و یا اقربا می آموزند که این هم نشینی در مورد وزرایی که در طول ۴ سال هم نشست با رییس جمهور و معاون اولش بودند باید آثار و نشانه هایی از خود بر جا گذاشته باشد که در صورت پیدا شدن چنین مشابهت هایی می توان حکم به حضور آنان در کابینه داد و پیش بینی وزارت چهار ساله را برای این دسته از مدیران داشت، اما اگر این نشست و برخاست ها نگاه همکاران دکتر روحانی را به دیدگاه های ایشان نزدیک نکرده باشد ( البته در موارد غیر تخصصی وزارت خانه ها) به نظر می رسد ادامه ی همکاری نه به سود وزیر خواهد بود،نه دولت و مردم.
با این متر و معیار اگر وزیری در تیم ایشان حضور داشته باشد که همانندی خاصی با رییس دولت ندارد فیلتر دومی که مردم توقع دارند صافی بی غش باشد عصاره ملت است که بنابر فرموده امام در رأس امور است و خوشبختانه رییس دولت تدبیر و امید هم نظری غیر این ندارد.
وزرای دولت و مدیران ارشد کابینه ی دوم دکتر روحانی می باید قرابت بیشتری با تدبیر سران دولت داشته باشد و امید آفرینی های آنان کمی ملموس تر از دولت اول در جامعه احساس شود.
شیر را بچه همی ماند به او
تو به پیغمبر بچه مانی بگو
به امید آن روز
سام سکوتی بداغ
پایگاه خبری تحلیلی با مردم :انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای منتشر میشود.
ثبت دیدگاه