روز گذشته شورای شهر رشت میزبان سه نفر از کاندیداهای تصدی بر شهرداری رشت بود. سه نفری که هر یک از برنامه های دور و دراز خود با دورنمای رشت 1400 سخن گفتند و افزودند که اگر شهردار رشت شوند، اتفاقات مثبتی را در شهر رقم خواهند زد.
فارغ از آن که تا چه اندازه می توان بر روی این وعده ها و عملی شدن آن ها حساب باز کرد، نکته مهم در کاندیدای اختصاصی اصلاح طلبان در بین 5 گزینه نهایی تصدی بر شهرداری رشت نهفته است. اصلاح طلبانی که در بستن لیست امید متاثر از فشارهای درونی و بیرونی، کمترین اعتماد را به جوانان داشته و هیچ زنی را هم شایسته حضور در میان خود ندیدند، گویا پس از شکست در کسب اکثریت کرسی ها در انتخابات که بعدها منجر به شکست در کسب کرسی های هیات رئیسه شد، باز هم سرشان به سنگ نخورده و با تکرار اشتباه همیشگی، ترجیح داده اند به جای معرفی یک جوان به عنوان گزینه تصدی بر شهرداری رشت، شانس خود را برای شهردار شدن یکی از همان ژنرال های خسته اصلاح طلب بیازمایند!
گویا جریان اصلاحات در گیلان پدرخوانده های فراوانی دارد و تا زمانی که تمام این پدرخوانده ها به نوبت شانس خود را برای منتفع گردیدن از کوچکترین روزنه های قدرتی که نصیب اصلاح طلبان می شود، نیازمایند، نوبت به جوانان نخواهد رسید.
نگاهی به نتایج انتخابات در سایر شهرهای استان حکایت از آن دارد که هرجا اصلاحات به جوانان و بانوان اعتماد کرد، مزد این اعتماد را گرفت. حضور نرجس محمددوست در شورای شهر آستانه و حضور چندین جوان در بین اعضای شورای شهر انزلی که همگی از منتخب از لیست امید بودند، شاهدی بر این ادعاست.
در پایان باید گفت نتیجه انتخابی که صرفا جناحی و به واسطه برادر و خواهر باشد، قیام برای همان جناح و برادر و خواهر خواهد بود نه ایستادن و ایستادگی برای مردم و دفاع از حقوق آنان!
تابناک
ثبت دیدگاه