آرزوهایی که آب برد | مردم سیل زده گیلان چشم انتظار کمک مسئولان

خبرگزاری مهر، گروه استان ها- مریم قاضی زاده: خانه های تخریب شده و پر از گل و لای، بوی تعفن ناشی از مردار حیوانات و نبود آب شرب تنها گوشه ای از مشکلاتی است که مردم سیل زده روستاهای «تالش محله» و «دیوشل» لنگرود در روزهای پس از وقوع سیل با آن دست و پنجه نرم می کنند.

صبح سومین روز پس از وقوع سیل در گیلان است. مردم شهرهای شرقی استان به ویژه در شهرستان لنگرود که جمعه تابستانی خود را با بارش بیش از ۲۶۰ میلیمتر باران طی ۱۰ ساعت پشت سر گذاشته اند، در تلاش برای سامان دادن به وضعیت خانه هایی هستند که به گفته استاندار برخی تا ۱۰۰ درصد تخریب شده اند و آنها که آسیب کمتری دیده اند نیز گل و لای ناشی از وقوع سیلاب، بیش از یک متر از ارتفاعشان را پوشانده.

چاه هایی پر از فاضلاب

وارد روستای تالش محله که می شوی غم عظیمی در دلت خانه می کند. خانه هایی که به گفته خود اهالی تا همین چند روز پیش برای پخت نان تمیجان – نوعی نان محلی که پخت آن محل امرار معاش اکثر ساکنان روستا است- آماده می شدند، امروز میان گل و لای جای گرفته اند و دیگر نه خبری ازکوره های نان پزی است و نه چیزی از آذوقه برنجشان که ماده اولیه پخت این نان محلی را تشکیل می دهد باقی مانده است.

حتی در روستا آب شرب هم برای خوردن پیدا نمی شود و آنها که توان بیشتری دارند برای تأمین آب به شهر می روند و آنهایی که نمی توانند، آب گل آلود چاه های درون خانه ها را جوشانده و استفاده می کنند.

سرت را که توی چاه می کنی بوی گل و لای آمیخته با تعفن ناشی از مردار حیوانات و فضولات حیوانی که به گفته یکی از اهالی توسط سیلاب از بالادست رودخانه به پایین آمده و چاه ها را پر کرده، خفه ات می کند.

حسین کوه مسکن که یکی از اهالی تالش محله است به خبرنگار مهر می گوید: بالادست رودخانه فاضلاب خانگی و دامداری است و وقوع سیل باعث شده این آلودگی ها به پایین دست آمده و آب چاه ها را آلوده کند.

وی ادامه می دهد: هرچند این روستا لوله کشی آب شرب دارد اما به خاطر کلر زیادش مورد استفاده مردم روستا نبود و اکثر تالش محله ای ها از آن برای مصارفی همچون شستشوی ماشین و فرش و کارهای دیگر استفاده می کردند  و آب شرب روستا از چاه های موجود در خانه ها تأمین می شود.

کوه مسکن که نگران شیوع بیماری هایی همچون وبا است می افزاید: بسیاری از دام ها و طیور و همچنین جانوارانی مثل موش صحرایی در جریان وقوع سیلاب مردند و تا همین روز گذشته مردارشان کنار رودخانه دیده می شد.

وی با بیان اینکه بخشی از مردارها از کنار رودخانه و سطح روستا جمع آوری شده اند، می گوید: هنوز در حاشیه رودخانه و سطح روستا مردار طیور باقی مانده و اگر در اسرع وقت برای جمع آوریشان اقدام نشود، احتمال شیوع وبا وجود دارد.

روستای سیل زده بدون دهیار

کمی آن طرف تر یکی دیگر از اهالی مشغول بیرون کشیدن اثاثیه مزلش از زیر گل و لای است. هرچند ابتدا از صحبت کردن امتناع می کند اما به اصرار همسرش و به امید آنکه شاید حرف هایش به گوش مسئولان برسد، به خبرنگار مهر اظهار می کند: تمام خانه و زندگی مان زیر گل و لای مدفون شده وکمترین امکاناتی برای لایروبی وجود ندارد.

وی در پاسخ به این سوال که چه اقداماتی از سوی دهیاری صورت گرفته می گوید: دهیار روستا هنوز انتخاب نشده و با این وضعیت آدم نمی داند باید از چه کسی کمک بگیرد.

همسرش که تلاش می کند فرش زیرپایشان را از دل گل و لای بیرون بکشد توضیح می دهد: چهار تا خانه آن طرف تر یکی از همسایه هایمان تمام جهیزیه ای که برای دختر دم بختش جمع کرده بود را از دست داد و خیلی از وسایلشان هم با سیلاب رفت.

وی می افزاید: امروز اوضاع کمی بهتر شده اما در دو روز گذشته همه در بهت بودند و خیلی ها تمام سرمایه زندگی شان را از دست دادند.

امدادرسانی به سبک تاریخ گذشته

در قسمتی دیگر از روستا مرد میانسالی مشغول جابجایی بلوک های دیوار خانه ای است که در اثر شدت سیلاب فرو ریخته و به گفته خودش تا همین چند روز پیش محل زندگی شان بوده است.

وی که به زحمت بغض خود را فرو می خورد به خبرنگار مهر می گوید: معیشت مردم این روستا از پخت نان تمیجان تأمین می شود و این روزها فصل خرید برنج نیم دانه برای تهیه آرد این نان بود.

این مرد تالش محله ای با دست به جایی که به گفته اش زمانی زیرزمین خانه بوده اشاره می کند و توضیح می دهد: آنجا محل پخت و پز نان بود و توی زیر زمین کوره نان پزی و دستگاه خمیرگیر را گذاشته بودیم.

وی ادامه می دهد: توی تمام خانه های تالش محله مکانی برای پخت نان وجود داشت و خیلی از اهالی برنج هایشان را هم خریده بودند که سیلاب اکثر برنج ها را با خود برد و خسارت شدیدی به ابزار آلات نان پزی شان زد.

این مرد میانسال می افزاید: هرچند مسئولان در همان روز اول آمده اند و از محل بازدید کرده اند اما اگر تلاش خود اهالی روستا نبود، هنوز ما باید در گل و لای غلت می زدیم.

وی همچنین به امدادرسانی نیروهای هلال احمر استان اشاره کرده و می گوید: هلال احمر به عنوان بسته های امدادی، کنسرو و عدس بسته بندی به روستا آورده که کنسروها تاریخ مصرفشان گذشته و عدس ها هم شپشک زده اند و همچنان در مسجد روستا مانده و کسی از آنها استفاده نمی کند.

این ساکن روستای تالش محله تأکید می کند: نیازی به کنسرو و عدس نداریم. همین که برایمان آب و نان و بیل مکانیکی برای لایروبی بیاورند، کفایت می کند.

مسئولان فکر اساسی کنند

هرچند مردم تالش محله از گفتن مشکلاتشان خسته نمی شوند اما کمی آن طرف تر در روستای دیو شل اوضاع وخیم تر است.

مردم روستا توان صحبت کردن ندارند و شدت خسارات به حدی است که همه شوکه شده اند.

نمونه اش پیرمردی است که از شدت خسارات وارد شده در بهت عمیقی فرورفته و تنها کاری که از دستش ساخته، نشستن بر روی ویرانه های منزلی است که شاید تمام عمر برای ساختنش زحمت کشیده است.

یکی از اهالی روستا به سمت خانه اش راهنمایی مان می کند و به خبرنگار مهر می گوید: اتاق های خانه ام تا ارتفاع یک متر از گل و لای پوشیده شده وهنوز نتوانسته ایم آن را تخلیه کنیم.

وی ادامه می دهد: مردم روستا خیلی شوکه شده اند چرا که خیلی ها زحمت چندین ساله شان به باد رفته است.

این روستایی سیل زده می افزاید: مسئولان استان باید فکری اساسی برای مردم سیل زده کنند چرا که هم سلامتی شان در خطر است و هم سرمایه شان به باد رفته.

تسهیلات ۲۰ میلیونی برای بازسازی منازل خسارت دیده

هرچند در بازدید روز شنبه رئیس سازمان مدیریت بحران کشور وی از اعطای وام های ۲۰ و ۳۰ میلیونی به واحدهای خسارت دیده خبر داده و اعلام کرده بود در نظر گرفته شده برای هر واحد  مسکونی روستایی نیازمند به بازسازی ۲۰۰ میلیون ریال تسهیلات با کارمزد چهار درصد، ۵۰ میلیون ریال بلاعوض و ۲۰ میلیون ریال هم به صورت معیشتی پرداخت شود و همچنین استاندار گیلان نیز با اعلام میزان خسارت وارد شده به مناطق سیل زده و برآورد ۶۰ میلیارد تومانی از آن، بر حضور مداوم دستگاه های اجرایی استان در این مناطق و رفع هرچه سریعتر مشکلات موجود تأکید کرده بود اما، بازدید های میدانی از مناطق سیل زده و گلایه های اهالی روستا از نحوه امدادرسانی، روایتگر حکایت دیگری است.

چشمان مردم روستا به کمک رسانی مطلوب مسئولان دوخته شده، اما باید دید پاسخ مناسبی را دریافت خواهند کرد یا خیر؟!