باید از رئیس دانشگاه علوم پزشکی گیلان پرسید چرا علیرغم حضور نیروهای مستعد فراوان در بدنه این دستگاه دولتی عریض و طویل، از مشاوری که رابطه استخدامی با این دانشگاه نداشته است، استفاده نموده و قراردادی با وی تنظیم کرده که حق المشاوره ماهانه آن در طول قرارداد، معادل حقوق چندین نفر از پرسنل دانشگاه بوده است؟ اصلاً چرا در چنین موردی از اعضای هیات علمی برای مشاوره استفاده نمی شود؟
به گزارش خزر، پس از انتصاب دکتر شاهرخ یوسف زاده به عنوان رئیس دانشگاه علوم پزشکی گیلان، انتصاباتی در بدنه این سازمان به وقوع پیوست. انتصاباتی که اگرچه با توجه به تغییر در راس دانشگاه علوم پزشکی چندان عجیب به نظر نمی رسید اما وقتی پای انتصاب مشاوران به میان می آید، حساسیت هایی در رسانه ها برانگیخته می شود. به خصوص اینکه به کارگیری این مشاوران در سکوت کامل خبری صورت پذیرد!
جواد احمدی، مشاور اجرایی و حقوقی رئیس دانشگاه علوم پزشکی گیلان از جمله مشاورانی است که انتصابش به شکل قابل تاملی در سکوت کامل خبری صورت گرفت و هیچ خبری مبنی بر این انتصاب در پورتال خبری دانشگاه منتشر نگردید.
جالب آن که یوسف زاده، مشاور اجرایی دیگری هم به نام دکتر پیمان خانجانی دارد (اینجا را بخوانید) حضور همزمان دو مشاور اجرایی در دانشگاه علوم پزشکی گیلان و پرداخت مبالغی به این دو آن هم در حالی که تنها معوقات کارانه پرسنل دانشگاه علوم پزشکی 140 میلیارد تومان است (اینجا را بخوانید)، کمی عجیب به نظر می رسد!
سند زیر صفحه اول قرارداد مشاوره جواد احمدی را نشان می دهد. قابل تامل آن که مبلغ حق المشاوره در این قرارداد ماهیانه 85 میلیون ریال در نظر گرفته شده است! البته نظریه ای وجود دارد که در آن گفته می شود وی علاوه بر این، 25 میلیون ریال هم تحت عنوان حق مدیریت دریافت می نموده!
به نظر می رسد رئیس دانشگاه علوم پزشکی گیلان اعتماد خاصی به توانایی های مشاور خود در زمینه های مختلف داشته تا آن جا که وی را در احکام جداگانه ای به عنوان عضو کمیته ساماندهی سایت دانشگاهی لاکان، عضو کمیته فروش املاک مازاد دانشگاه، عضو شورای راهبردی رسانه، عضو کمیته دارو و تجهیزات دانشگاه و … منصوب نموده است.
باید از رئیس دانشگاه علوم پزشکی گیلان پرسید چرا علیرغم حضور نیروهای مستعد فراوان در بدنه این دستگاه دولتی عریض و طویل، از مشاوری که رابطه استخدامی با این دانشگاه نداشته است، استفاده نموده و قراردادی با وی تنظیم کرده که حق المشاوره ماهانه آن در طول قرارداد، معادل حقوق چندین نفر از پرسنل دانشگاه بوده است؟ اصلاً چرا در چنین موردی از اعضای هیات علمی برای مشاوره استفاده نمی شود؟
گفتنی است در آینده در خصوص سایر مشاوران، قراردادهای مشاوره و دریافت های مالی شان اطلاع رسانی می شود. مواردی که بی تردید می تواند مورد توجه ویژه بازرسی دانشگاه علوم پزشکی و سازمان بازرسی استان واقع شود.
ثبت دیدگاه