عزیزم کجایی، کجایی عزیزم، به کرمان و راور، دقیقا کجایی؟

ریاست محترم کمسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی:

عزیزم کجایی، کجایی عزیزم، به کرمان و راور، دقیقا کجایی؟

بامردم/قاسم خوش سیما:

آنچه این روزها بیش از پیش در میان برخی تصمیم گیران ارشد کشور باب شده این است که بسیاری از مسئولین به مانند روزنامه نگاران تنها به بیان و در اصطلاح ” واگویه کردن ” درد های مردم عادی و گرفتار مشغول شده اند. بیان دردهایی که مانند استخوان شکسته در کهنه زخم هایی همچون بیکاری، فساد بانکی، فساد در فیش های حقوقی مدیران، مرگ تولید و هزار درد بی درمان دیگر فرو رفته است و حتی افرادی در رده های ارشد مانند ریاست کمسیون اقتصادی مجلس نیز در حد یک روزنامه نگار با آن رفتار می کنند. جایی که سالهاست انباشت مطالبات همه جانبه در زمینه تامین سفره معاش مردم، بدون هیچ برنامه قابل لمسی به حال خود رها شده است.
حال صحبت با ریاست محترم کمسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی است. فردی به عنوان یکی از مهمترین افراد تصمیم گیر کشور و شخصی که موظف است ضمن نشان دادن نبوغ خود با سیاست گذاری های کلان همه جانبه درغالب هدایت کمسیون مربوطه به سمت وضع طرح های مترقی، ریل هایی را فراهم کند که دولت با عملیاتی کردن قوانین آن، کار شایسته ای در جهت برون رفت از معظلات اقتصادی کشور انجام دهد. قوانین کارآمد با ضمانت اجرایی عاقلانه تا مردم عادی از خفه شدن در منجلاب هایی که به آن گرفتار آمده اند رهایی یابند اما همواره شاهد آنیم در واقعیت چنین نمی شود و مهمترین قسمت برنامه ریزی های اقتصادی کشور قادر به انجام وظایفش نیست و در کف جامعه اینگونه به مشکل برخورده ایم.
کشوری که به لحاظ عددی، بالاترین تعداد همسایگان را در میان همه ی کشورهای جهان دارد و این یعنی بزرگترین بازارهای بین المللی با کمترین ریسک و هزینه در اختیار ماست. کشوری در مهمترین قسمت جغرافیایی جهان به سبب دارا بودن شبکه های امن ترانزیت بین المللی، کشوری در قلب انرژی های فسیلی کره زمین، کشوری دارای برترین نیرو های انسانی جهان، کشوری دارای غنی ترین معادن عالم، کشوری که تقریبا بیشتر استانهایش چهارفصلند، کشوری که بسیاری از محصولات استراتژیکش مانند برنج، بهترین های زمین به حساب می آیند، کشوری که مردمش در بحث مشارکت های اجتماعی مانند حضور در انتخابات، مردم شماره یک عالمند و در خصوص فرهنگ صیانت از خاک میهن و مشارکت های ملی همچون فرهنگ جهاد و شهادت بی شک از بهترین های همه ی اعصار بشریتند. اما همه چیز برای هیچ و اکنون شاهد آنیم بیکاری، آمار طلاق، فساد پولی، بالارفتن سن ازدواج و خطر قطع نسل و باز هزار درد بی درمان دیگر را شاهدیم که صاحبان اصلی همین منابع تا خرتناق در آن گرفتار آمده اند. اینجاست که پرسش مردم از رییس تصمیمات اقتصادی کشور در خانه ملت آن است که در میان اقیانوس منابع، کجایی برادر،دقیقا کجایی و حال که عمر طلایی ترین نسل مردم بعد از انقلاب رو به افول است آیا به نظر شما فرصتی برای وعده های بی اساس و حرف های بی پایان در نزد مردم عادی وجود دارد؟
آنچه در این میان به عنوان حلقه ی مفقوده به حساب می آید آنکه کمسیون اقتصادی مجلس با دنیایی از داشته های موجود چه می کند در حالیکه بهانه های ی نخ نما شده ای مانند ” تحریم ها ” هم دیگر برای مردم خنده دار به نظر می رسد چون افکار عمومی اعتقادشان بر آن است که ما لااقل در چهار دهه ی اخیر گرفتار تحریم های مستقیم هستیم و از زمانی که با شکل گیری انقلاب اسلامی و بر هم زدن نظام سلطه، ابهت دو ابرقدرت شرق و غرب و را شکستیم اوضاع همین بوده و قرار نیست چیزی از آن طرف آب به ما بماسد.جایی که به فرمایش رهبر فرزانه نظام ناگزیریم تنها به منابع طبیعی و انسانی داخلی خودمان تکیه کنیم که این رمز موفقیت تمام ملل مترقی جهان مانند ژاپن و دیگر جوامع توسعه یافته است.
بی شک در این میان لازمست در راس تصمیم گیری ها و سیاست گذاری های کلان اقتصادی از نوابغ این رشته کمک گرفته شود و با وجود تصمیم گیری های شورایی در کمسیون های مجلس و نهایتا صحن علنی، هدف آن نیست تمام خرابی های موجود را گردن اشخاصی مانند محمود سمنانی و یا رییس کنونی کمسیون اقتصادی مجلس بیاندازیم چون مجلس به شکل شورایی عمل می کند و در بعد نظارتی خود نیز می بایست جلوی ویرانی هایی مانند ” خرابی های عصر محمود ” را می گرفت. در این میان لازمست از اساتید برجسته کشور در علم اقتصاد بهره گرفته شود و قطعا تنها با بیان دردهای مردم از تریبون مجلس، شکم آن کودکی که پدرش بیکار است سیر نخواهد شد، مردم در دورترین قهوه خانه های کشور بهتر از خیلی ها حرف می زنند و دوای این روزهای مملکت – مانند همیشه – حرف زدن نیست زیرا مردم خود استاد بلا منازع تحلیل و حرف های اصطلاحا ” شب چله ای ” هستند.
آنچه در این میان مهم است مهره چینی های افراد در کمسیون های مختلف است اما قبل از آن لازم است عنوان نماییم که در همه ی موارد تخصص و تعهد افراد در هر گروه و مجمعی لازم و ملزوم یکدیگرند. تخصص بدون تعهد ممکن است به رواج تکنوکراتی در کشور منجر گردد که نمونه های آن را به وفور سراغ داریم و تعهد بدون تخصص نیز می تواند اوضاع را مردابی تر کند و حال شاهد آنیم که از همین ولایات نزدیک خودمان نیز نمایندگانی وجود دارند که تمام تحصیلات و تجربیاتشان در زمینه های فرهنگی و حوزوی بوده است. تخصص های که مورد نیاز کشور ماست اما شاهد آنیم اینگونه افراد نیز بر صندلی کمسیون هایی مانند ” کمسیون بودجه و عمران ” نشسته اند که هیچ گونه تبحری در آن ندارند و این نیز از اشکالات اتخاذ تصمیم گیری هاست که باز موجبات تشکیل شدن بن بست های شده است که گویی خیال رهایی از آنها نداریم و همه چیز در حد حرف باقی مانده است.
در همین ارتباط شاه بیت داستان، سوابق عملیاتی ریاست کمسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی و نفع آن برای زندگی مردم عادی است. نایب رئیس کمیسیون ویژه اقتصادی مجلس شورای اسلامی، عضو شورای عالی بورس کشور، عضو ناظر شورای پول و اعتبار، عضو ناظر ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز، عضو شورای عالی اقتصاد کشور، رئیس صندوق حمایت از پژوهشگران. حال خود بخوانید حدیث مفصل از این مجمل، کمسیون ویژه ای که هیچ ویژگی از آن در اقتصاد ندیدیم، بورسی که نتوانسته سر و سامانی اساسی به بازار سرمایه ببخشد، قاچاق کالا و ارزی که تولید کشور را خانه نشین کرد، صنوق حمایت از پژوهشگران، اسمی که تنها لبخند بر لب پژوهشگران واقعی کشور می نشاند و مابقی ماجرا رزومه عزیزی است که با 102748رای از حوزه انتخابیه کرمان و راور، اکنون ریاست کمسیون اقتصادی کشوری با اوست که اقتصادش با دنیایی از پتانسیل ها، تنها حرف می زند و روز به روز …؟؟؟

پایگاه خبری تحلیلی با مردم :انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.