محمدحسن علیپور پدیده انتخابات شورای شهر رشت لقب گرفت. مردی که با شعار حمایت از کارگران به خصوص قشر شریف پاکبانان قدم به عرصه انتخابات گذاشت و توانست مورد اعتماد جمع کثیری از رای دهندگان قرار بگیرد. افرادی که شاید بدون هیچ شناخت از این عضو شورای شهر رشت، تنها به واسطه سادگی و صداقتی که می شد آن را از لباس نارنجی رنگ علیپور دریافت، به او رای دادند.
با گذشت تقریبا یک سال از آن روزهای پرشور انتخابات، بازخوانی بخشی از اظهارات علیپور که چند روز پس از پیروزی اش منتشر شده بود، خالی از لطف نیست.
آقای علیپور؛ چقدر هزینه کردید برای تبلیغات؟
هزینه زیادی نکردم. سرمایه من همین همکارانم، همین دوستان و خانواده هایشان بود که چهره به چهره برای من تبلیغ می کردند.
یعنی پوستر چاپ نکردید؟
چاپ کردم اما خیلی زیاد نبود کلا یک میلیون تومان هزینه چاپ پوستر و کارت شد. حتی برای پوستر هم با همین لباس رفتگری عکس انداختم.
چرا؟
چون من کارمند نبودم؛ من در طول شبانه روز بیشتر از بقیه لباس ها همین لباس رفتگری را می پوشم. کت و شلواری نیستم که! مردم من را با این لباس دیده اند.
حالا که عضو شورای شهر شده اید تکلیف شغل قبلی تان چیست؟
همین شغل را اگر مشکلی نداشته باشد ادامه می دهم و با همین دوستان و همکارانم کار می کنم. من خودم درد این بچه ها را می دانم. این شغل، شغل شریفی است، شغل شرافت مندانه ای است من افتخار می کنم که با لباس رفتگری وارد شورای شهر شده ام و هیچ وقت از اصالت خودم برنمی گردم. چون این شغل برایم مقدس است و 15 سال عمرم را در این کار گذارنده ام. من یادم نمی رود که از جاروزنی و نظافت سرویس های بهداشتی اماکن عمومی شروع کردم و به اینجا رسیدم.
امکان دارد با همین لباس ها در جلسات شورا هم حاضر شوید؟
چرا که نه. یا با همین لباس ها یا با لباسی که خیلی خیلی خاکی و معمولی است. من اصل خودم را فراموش نمی کنم.
ثبت دیدگاه